Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου Αθηναίων δεν είναι η ακίνητη και πλέον εξαφανισμένη ρόδα. Μια χαρά πέρασαν οι δημότες και οι επισκέπτες της Αθήνας τις γιορτές, όσο δηλαδή τους επέτρεπαν τα οικονομικά τους χάλια. Ωστόσο, πίσω από το φιάσκο του εγχειρήματος, όπως πίσω και από τον κλειστό θερμαινόμενο χώρο ένα βράδυ παγετού που δεν ήταν Σαββάτου, κρύβονται οι δυσλειτουργίες και τα κακώς κείμενα ενός μηχανισμού που κινεί την καρδιά της Ελλάδας: την πρωτεύουσα.

 ΚΑΙ ΑΝ ΤΗ ΜΙΑ φορά έφταιγε ο αντιδήμαρχος και την άλλη ο υπάλληλος, ο δήμαρχος πότε φταίει; Σύμφωνα με τον ίδιο τον Γιώργο Καμίνη, φταίνε πάντα οι άλλοι. Και συγκεκριμένα, όσοι είδαν αρνητικά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του για τρίτη θητεία στο δημαρχιακό θώκο και βρήκαν την ευκαιρία να του επιτεθούν. Μπορεί να έχει και δίκιο, αλλά και εκείνος μάλλον το κάνει εύκολο, αφού τους δίνει όσες ευκαιρίες χρειάζονται. Η καθαριότητα, ας πούμε, είναι πεδίον δόξης λαμπρόν για τους «αντιπάλους» του δημάρχου. Το ότι γίνεται αποκομιδή απορριμμάτων στο Κολωνάκι τρεις φορές την ημέρα, όπως είπε ο ίδιος στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, προφανώς δεν είναι αυτό που περίμεναν να ακούσουν οι υποστηρικτές του.

 ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ στο θέμα των αστέγων και των προσφύγων ο κ. Καμίνης εντοπίζει το πρόβλημα στο κράτος. Εως ένα βαθμό έχει δίκιο και θα πρέπει να του πιστώσουμε ότι ανήκει σε εκείνους τους δημάρχους που δεν σηκώνουν τοίχους, όταν πρόκειται για πρόσφυγες και μετανάστες, και έχει δείξει διάθεση συνεργασίας. Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί να περιμένει τα πάντα από μια διαλυμένη Πολιτεία. Και αν στα μεγάλα θέματα, όπως είναι το προσφυγικό, εκείνος είναι απλά ένα γρανάζι της μηχανής, στα υπόλοιπα καθημερινά που έχει εκείνος το τιμόνι, τι γίνεται;

 ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ με τα τραπεζοκαθίσματα και τους πεζόδρομους που λειτουργούν ως επέκταση των καταστημάτων στο Κολωνάκι, στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στην Πανόρμου; Τι έχει γίνει με τη λειτουργία των δημοτικών ιατρείων, της δημοτικής συγκοινωνίας, την καθαριότητα, τα περίπτερα-φαντάσματα; Οσο για την εγκληματικότητα, για την οποία ο ίδιος έχει ζητήσει την παραίτηση του υπουργού Πολιτικής Προστασίας, Νίκου Τόσκα, επιρρίπτοντας την ευθύνη στην πολιτική ηγεσία, δεν θα μπορούσε κάποιος να το κάνει και στη δημοτική ηγεσία;

 ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ άρχοντες δεν μπορεί να επικαλούνται το κακό κράτος κάθε φορά που κάτι πάει στραβά ή πολύ στραβά στο δήμο τους. Αν το κοιτάξουμε και συνολικά, τα μειωμένα κονδύλια και η έλλειψη προσωπικού αποτελούν προβλήματα όλης της Ελλάδας. Οπως, λοιπόν, ζητούν από τους υπουργούς να διαχειριστούν τα οικονομικά που έχουν με τον καλύτερο τρόπο, έτσι οφείλουν να κάνουν και οι ίδιοι. Το ότι πάγωσε το αλάτι στη Θεσσαλονίκη ή το ότι υπήρξε δήμαρχος που δεν προνόησε να έχει αλάτι και ζήτησε από μεγάλη βιομηχανική μονάδα της περιοχής του να του προμηθεύσει δεν είναι ευθύνη της κεντρικής διοίκησης.

 Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Συνταγματικού Δικαίου και πρώην Συνήγορος του Πολίτη είχε ξεκινήσει τη δημαρχιακή του θητεία με καλούς οιωνούς. Σχετικά χαμηλού προφίλ, με συναινετική διάθεση, με κοινωνικές ευαισθησίες έδειχνε πως θα μπορούσε να καταφέρει περισσότερα. Το 2010, στην προεκλογική του εκστρατεία, έλεγε πως δεν πρόκειται για εκλογές αλλά για «δημοψήφισμα για την Αθήνα». Υποσχόταν τότε ασφάλεια για τους πολίτες με περιπολίες της Δημοτικής Αστυνομίας, φωτισμό δρόμων και πλατειών, υπαίθριες αγορές που θα εξαφανίσουν το ανεξέλεγκτο παρεμπόριο, συστηματικό καθαρισμό δρόμων και πεζοδρομίων. Απλά πράγματα, δηλαδή, που για μια σοβαρή ευρωπαϊκή μεγαλούπολη είναι αυτονόητα. Επτά χρόνια αργότερα, τι θα ψήφιζε, άραγε, ο ίδιος;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής