Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ αρχικά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια είδαν κι έπαθαν να απαλλαγούν από τις «τάσεις», οι οποίες στην πράξη λειτουργούσαν σαν διαρκής διαπραγμάτευση, είτε για πολιτικές θέσεις είτε για πρόσωπα και κατανομή ρόλων και αξιωμάτων. Επρόκειτο για μια πραγματική παραλυτική λειτουργία. Η διάσπαση του 2015 και η διαχείριση της εξουσίας απάλλαξαν για περίπου 5 χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ από το θεσμοθετημένο αλισβερίσι. Το αλισβερίσι -και μετά την ουσιαστική κατάργηση των τάσεων- γινόταν, αλλά πιο «άτυπα». Αφήνοντας έτσι μεγαλύτερο χώρο στον αρχηγό και την εκάστοτε «παρέα» του να μοιράζουν την πίτα της εξουσίας. Τώρα οι τάσεις επιστρέφουν και μάλιστα δριμύτερες. Κι ενώ ο Α. Τσίπρας είναι πολύ πιο ανίσχυρος και αμφισβητούμενος απ’ ό,τι ήταν το 2015-2016. Και η «Ομπρέλα» είναι ουσιαστικά πολύ πιο ευρεία και ισχυρή από ό,τι ήταν η «Λαϊκή Ενότητα» του Π. Λαφαζάνη, που βρέθηκε εκτός κόμματος κι εκτός Βουλής αγκαλιά με το Μνημόνιο του Α. Τσίπρα.
ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ότι το εγχείρημα του iSYRIZA δεν πήγε καλά, ώστε να διευρυνθεί η κομματική βάση και να «μικρύνει» τις δυνατότητες των οργανωμένων ομάδων, ο ρόλος των τάσεων μάλλον ενισχύεται, όσο παραμένει «στενή» η κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ κυρίως η «Ομπρέλα» έχει συνενώσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αριστερής αντιπολίτευσης, με τα ιστορικά στελέχη του κόμματος, αλλά «φέτα» από τους «προεδρικούς», η οποία άλλαξε στρατόπεδο. Οι «53» μαζί με την ιστορική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (Βούτσης, Σκουρλέτης, Φίλης, Βίτσας, Δρίτσας, Τσακαλώτος, Α. Ξανθός, Π. Λάμπρου κ.λπ.) και μαζί με τέως «προεδρικούς», όπως η Ε. Καλαμαρά και ο Δ. Παπαδημούλης, δημιουργούν ένα σοβαρό πολιτικό και αριθμητικό φορτίο. Αν σε αυτήν την τάση προστεθεί και η νεοσυσταθείσα «ΡΕΝΕ», η οποία προέρχεται από καθαρή διάσπαση των «προεδρικών» (Κοτσακάς, Ρήγας, Σκορίνης και άλλα 800 μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ), τότε μειώνεται δραστικά ο ζωτικός πολιτικός χώρος του Α. Τσίπρα και των «προεδρικών». Οι οποίοι έχουν μείνει να εκπροσωπούνται από φθαρμένα πρόσωπα, όπως οι Ν. Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Ρ. Δούρου, Μ. Καλογήρου, Γ. Μπαλάφας, Γ. Τσίπρας, Κ. Ζαχαριάδης και Π. Πολάκης. Η επιρροή του Α. Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς παραμένει σημαντική και μεγάλη, αλλά είναι σαφώς μειωμένη και ο ίδιος πολύ πιο ευάλωτος στην κριτική, μετά τις 4 ήττες. Υπό προϋποθέσεις λοιπόν, οι τάσεις, ακόμα κι αν δεν ανατρέψουν το εσωκομματικό σκηνικό, θα αφήσουν πολύ μικρότερα περιθώρια στον Α. Τσίπρα να ηγείται ενός αρχηγικού κόμματος. Υπ’ αυτήν την έννοια, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Θ. Καρτερού, οι τάσεις δεν είναι καθόλου «καλοδεχούμενες». Απλώς γίνεται η ανάγκη φιλοτιμία…
«ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ» ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ;
Ο Π. Πολάκης, αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο χθες στη Βουλή, διέπραξε ένα ακόμα μέγιστο ατόπημα: Μιλώντας με αφορμή την ψήφο που θα έχουν οι ομογενείς στις επόμενες εκλογές, ταύτισε τους Ελληνες ομογενείς με την «Ακροδεξιά» και τον «εθνικισμό».
Τι μάθαμε το 2024
Εκανε το ίδιο λάθος που είχε κάνει και ο Α. Τσίπρας, χαρακτηρίζοντας «ακροδεξιά» την πλειοψηφία των ελλήνων που διαφωνούσαν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Μέγιστη ύβρις και τότε και τώρα. Αλλά και τρανταχτή απόδειξη για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τον πατριωτισμό και την ισοτιμία των Ελλήνων πολιτών.
Το δόγμα του είναι απλό: «Οσοι δεν είναι δικοί μας είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Εξαρχής αφότου τέθηκε το θέμα της ψήφου των ομογενών, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να το σαμποτάρει. Γιατί; Γιατί πιστεύει ή ξέρει (;) ότι οι ομογενείς δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά στον κίνδυνο της ευτελιστικής απομόνωσης υπαναχώρησε και έδωσε την ψήφο του, με αποτέλεσμα ο νόμος που δίνει το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς να ψηφιστεί από 288 βουλευτές. Παρά την ψήφο που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν χάνει ευκαιρία να στοχοποιεί τους ομογενείς, όπως έκανε χθες και ο «θεσμικός μαυροπουκαμισάς» Π. Πολάκης. Ομως ίσως το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και τώρα δεν ξέρουν τι ψήφισαν! Χθες ο «αψύς» είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι ομογενείς θα ψηφίσουν με επιστολική ψήφο, ενώ ο νόμος προβλέπει αυστηρά την ψήφο με φυσική παρουσία στα εκλογικά κέντρα.
Είναι η ίδια άγνοια, η ίδια ημιμάθεια, η ίδια προχειρότητα και η ίδια ανευθυνότητα, που επέτρεψε στον Α. Τσίπρα να πει -ουσιαστικά- να πάρουμε την πατέντα για τα εμβόλια και να φτιάξουμε εμβόλια, ενώ τα ελληνικά εργοστάσια παραγωγής φαρμάκων δεν διαθέτουν τα κατάλληλα μηχανήματα. Και το λιγότερο που θα χρειαζόντουσαν μέχρι να τα προμηθευτούν είναι 8-10 μήνες…
Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr