Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΜΟΛΙΣ τρεις μήνες μετά στην εκλογή του στην ηγεσία της Ν.Δ. πέτυχε κι άλλη μια ανατροπή: Στις δημοσκοπήσεις πέρασε μπροστά από τον ακόμα «φρέσκο», αλλά ήδη τσαλακωμένο, Α. Τσίπρα. Ενα προβάδισμα που δεν έχασε ποτέ, μέχρι να γίνει πρωθυπουργός, και το οποίο κατέστησε σύντομο ανέκδοτο το χαρακτηρισμό «άχαστος», που συνόδευε τον τότε «χαρισματικό ηγέτη», που βγαίνει «μία φορά στα 100 χρόνια».

ΠΡΙΝ απ’ αυτές τις ανατροπές -και πριν τη μεγάλη ανατροπή του 2019- ο Κ. Μητσοτάκης είχε κάνει κι άλλες, «μικρότερες» ανατροπές. Οι οποίες ωστόσο έδιναν στίγμα. Ως απλός βουλευτής π.χ. είχε συνυπογράψει με βουλευτές άλλων κομμάτων μια πρόταση για τη ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος με καινοτόμες και μεταρρυθμιστικές προτάσεις. Η πρόταση αυτή δεν ευτύχησε, αλλά έδινε σήμα. Επίσης ήταν ο μόνος βουλευτής της Ν.Δ. που δεν ψήφισε την πρόταση του κόμματός του, τον Π. Παυλόπουλο, για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια επιλογή που δικαιώθηκε μετά από μερικά χρόνια. Ενώ ως υπουργός επί Α. Σαμαρά άφησε στη Δημόσια Διοίκηση το πρώτο μεταρρυθμιστικό αποτύπωμά του.

ΩΣ ΑΡΧΗΓΟΣ της Ν.Δ. έκανε αρκετές ανατροπές. Αλλαξε το κόμμα. Εφερε στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, χωρίς να θίξει τις ηγετικές μορφές της Ν.Δ. «Ανοιξε» πολιτικά και ιδεολογικά τη Ν.Δ., χωρίς να την απομακρύνει από τις ιδρυτικές διακηρύξεις της. Εκανε μια «συμφωνία αλήθειας» με το λαό, που ο λαός -όπως αποδείχθηκε- την πίστεψε και ο ίδιος ως πρωθυπουργός την τίμησε. Ξεδίπλωσε το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά του, θυμίζοντας στην αποσβολωμένη ελληνική κοινωνία ότι, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν και η κανονικότητα, η θεσμική ευλάβεια και η ανάπτυξη. Βήμα βήμα, μέρα μέρα, μάχη μάχη κέρδισε κατά κράτος τον νεαρό αλαζόνα, τον οποίο μια ανεπανάληπτη ιστορική συγκυρία τον έκανε πρωθυπουργό κι εκείνος πίστεψε ότι θα είναι ισόβιος πρωθυπουργός. Αποδόμησε μέχρι κεραίας τον ημιμαθή αυταπατημένο, ο οποίος οχυρώθηκε πίσω από το απαξιωτικό «Κούλης» και νόμισε ότι καθάρισε. Χωρίς ακρότητες έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να μην υπογραφεί η συμφωνία των Πρεσπών και να καταλάβει ο ελληνικός λαός πόσο κακή ήταν για τη χώρα. Με αποφασιστικότητα και χωρίς δεύτερες σκέψεις ύψωσε τείχος κι έβαλε πλάτη στη μέγιστη θεσμική εκτροπή που επιχειρήθηκε με τη σκευωρία της Novartis. Κάλυψε απολύτως τα θύματα της σκευωρίας κι έστειλε αποφασιστικό μήνυμα ότι αυτή η εκτροπή δεν περάσει έτσι.

ΜΕΤΑ ήρθαν οι 4 απανωτές εκλογικές νίκες με αποκορύφωμα τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, όταν πέτυχε μια μεγάλη ανατροπή: Κέρδισε και απαξίωσε το λαϊκισμό με θετικό και μεταρρυθμιστικό λόγο. Αλλά και ενωτικά. Με διαρκές μέτωπο στη διχαστική ρητορική και πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ήρθαν οι άλλες μεγάλες ανατροπές και η συντριβή των στερεοτύπων. Ο Κ. Μητσοτάκης ανέτρεψε το δογματισμό ότι ένας πολιτικός που είναι υπέρ του διαλόγου στις διεθνείς σχέσεις δεν μπορεί να αναχαιτίσει συντριπτικά τον τουρκικό επεκτατισμό στον Εβρο ή να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τα υπαρκτά θαλάσσια σύνορα της χώρας. Ανέτρεψε το μύθο ότι ένας φιλελεύθερος πολιτικός δεν μπορεί να είναι πολύ πιο κεϊνσιανός από έναν δήθεν αριστερό. Το κοινωνικό κράτος που ξεδιπλώθηκε εν μέσω της πανδημίας και της ύφεσης δεν έχει προηγούμενο σε πολύ πιο ομαλές συνθήκες. Ανέτρεψε την εύλογη προκατάληψη ότι οι «πρωθυπουργοί δεν κάνουν λάθη» και κρύβονται πάντα πίσω από τους υπουργούς τους. Ουκ ολίγες φορές αναγνώρισε και διόρθωσε λάθη, είτε δικά του είτε υπουργών του, παίρνοντας ο ίδιος την ευθύνη. Η εικόνα του «ατσαλάκωτου πρωθυπουργού» τελείωσε εκείνο το θλιβερό βράδυ της 23 Ιουλίου 2018, όταν κάηκε το Μάτι. Ανέτρεψε την ψευδή εικόνα ότι οι πρωθυπουργοί δεν αναθεωρούν τις απόψεις τους. Η αυτοκριτική που έκανε για το ΕΣΥ, όταν ξέσπασε η πανδημία, ήταν γενναία. Και η δέσμευσή του -που έχει αρχίσει να υλοποιείται- για ένα «νέο ΕΣΥ» δείχνει και την ειλικρίνειά της. Και είναι μόλις 18 μήνες πρωθυπουργός, αντιμέτωπος σχεδόν από την αρχή με μια πρωτοφανή τριπλή κρίση, την οποία αντιμετωπίζει αποτελεσματικά.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Μωυσής. Αλλά είναι ένας άνθρωπος με βαθιά και ευρεία παιδεία. Δεν είναι ρηχός και επιφανειακός. Ούτε κολλημένος και δογματικός. Μιλάει για τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης με την ίδια άνεση που παίζει και τένις. Προέρχεται από μια μεγάλη και πλούσια οικογένεια, αλλά δεν είναι ο «πορφυρογέννητος», όπως ήθελε να τον παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα άνθρωπος που ακούει, βλέπει, νιώθει. Εχει όραμα και είναι εργατικός, μεθοδικός. Θέλει να δουλεύει με σχέδιο και όχι τυχαία. Ξέρει την αξία της τεχνοκρατικής γνώσης, αλλά παραμένει βαθύτατα πολιτικός. Ασφαλώς δεν είναι «ακροδεξιός», όπως θα ήθελε ο Α. Τσίπρας. Αντιθέτως, είναι ανοιχτών πολιτικών οριζόντων και πιο κοντά στο κέντρο της κοινής λογικής και της μετριοπάθειας. Γι’ αυτό και κατάφερε να «εισχωρήσει» στα χωρικά ύδατα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, συνομιλώντας περίπου με το 40% όσων πριν από 1,5 χρόνο ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δεν είναι Μωυσής, αλλά είναι άνθρωπος του μέτρου, της κοινής λογικής, θεσμικός, διαλλακτικός, πατριώτης και με κοινωνική ευαισθησία. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να πολεμάει ένα φάντασμα, αφήνοντας τον πραγματικό και αληθινό Κ. Μητσοτάκη να κάνει πολιτικό πάρτι εν μέσω πρωτοφανών δυσμενών συνθηκών.

ΠΙΑΣΕ ΜΙΑ ΠΑΤΕΝΤΑ…

Κάθε φορά που ο Α. Τσίπρας αποφασίζει να εγκαταλείψει την ανέξοδη, λαϊκιστική δημαγωγία και να μιλήσει «σοβαρά», κάνει κι ένα μεγάλο λάθος. Προκλήθηκε -και θα προκληθεί και την Παρασκευή στη Βουλή- να σταματήσει τα «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» για την πανδημία και να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις ή να πει ξεκάθαρα «ναι» ή «όχι». Να ανοίξουν τα σχολεία, ναι ή όχι; Να ανοίξει το λιανεμπόριο, ναι ή όχι; Να αντιμετωπίζονται οι παραβατικές συμπεριφορές της Εκκλησίας όπως και οι διαδηλώσεις, ναι ή όχι; Να μείνουμε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο για την προμήθεια των εμβολίων, ναι ή όχι; Καθαρά «ναι» ή «όχι» δεν ειπώθηκαν. Και δεν ειπώθηκαν γιατί η «πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς το… αντίθετο απ’ αυτό που λέει η κυβέρνηση. Ανοίγουν τα σχολεία; Να μην εκτεθούν σε κίνδυνο τα παιδιά. Δεν ανοίγουν τα σχολεία; Κρατάνε μέσα τα παιδιά και αλλοιώνουν την προσωπικότητά τους. Και ούτω καθ’ εξής.

Ειπώθηκε όμως και κάτι από τον Α. Τσίπρα, λόγω της προφανούς πίεσης που δέχεται από την κοινωνία, να πει κάτι ουσιώδες και όχι αμφιθεατρικό: Περίπου πρότεινε την… επίταξη της πατέντας του εμβολίου για να παραχθούν, γενικώς, άπειρα εμβόλια παντού. Χρειάστηκε να βγει ο πρόεδρος των φαρμακοβιομηχάνων και να πει ότι ακόμα κι αν μας έδιναν την πατέντα, τα ελληνικά εργοστάσια δεν μπορούν να κάνουν παραγωγή εμβολίων, γιατί -μεταξύ άλλων- δεν έχουν την υποδομή σε μηχανήματα… Σοβαρότητα υπό το μηδέν. Σοβαροφάνεια και ημιμαθής λαϊκισμός στο ζενίθ. Αλλά είναι και οι μπελάδες που έχει ο Α. Τσίπρας. Οι νέες τάσεις ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Και ποτέ έως τώρα δεν είχε αμφισβητηθεί τόσο πολύ από τόσο πολλούς η ηγεσία του προέδρου του κόμματος…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr