Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΝ μέχρι και προχθές παρακολουθούσαμε μια ταινία όπου εξαγριωμένο πλήθος είχε καταλάβει το Καπιτώλιο των ΗΠΑ και επιχειρούσε πραξικοπηματικά να μην επικυρωθεί η εκλογική νίκη ενός προέδρου, τότε είναι βέβαιο πως θα μας φαινόταν υπερβολικός ο σεναριογράφος. Ομως η πραγματικότητα πια ξεπερνάει τη φαντασία.

ΤΙ είναι ο τραμπισμός; Είναι το να προσπαθεί να επιβληθεί κανείς στους αντιπάλους του με βία, με bullying. Το να αγνοεί κανόνες. Να περιφρονεί τη Δημοκρατία. Να χτίζει καριέρα διασπείροντας ψευδές ειδήσεις. Να υιοθετεί ψεκασμένες συνωμοσιολογικές θεωρίες. Να εκμεταλλεύεται την οργή της ταλαιπωρημένης κοινωνίας. Να επιχειρεί να ρίξει όλες τις ευθύνες στο «παλαιό σύστημα» και στα μέσα ενημέρωσης. Να ξεπερνάει κάθε όριο λαϊκισμού.

ΟΣΑ παρακολουθήσαμε να συμβαίνουν πριν από λίγες ώρες στην Αμερική συμβαίνουν ολοένα συχνότερα σε πολλά σημεία του πλανήτη. Τα έχουμε βιώσει και στη χώρα μας. Ξεχνάει κανείς το οργισμένο πλήθος των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος που κραύγαζε «να καεί το μπ… η Βουλή» και «προδότες, κουφάλες έρχονται κρεμάλες»; Είχαν προσπαθήσει, αλλά δεν κατάφεραν να εισβάλουν στο Κοινοβούλιο. Ξεχνάει κανείς το ψευδοδημοψήφισμα; Ξεχνάει κανείς το λαϊκισμό για το «σκίσιμο» των Μνημονίων; Ξεχνάει κανείς τις διαρκείς επιθέσεις κατά των μέσων ενημέρωσης; Ο τραμπισμός φούσκωσε στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες πριν από τις ΗΠΑ.

ΠΡΕΠΕΙ, όμως, να βλέπουμε την πραγματικότητα. Ο Τραμπ και ο κάθε εκπρόσωπος του τραμπισμού, του τραμπουκισμού, του άκρατου λαϊκισμού βρήκε/βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Το βασικό πρόβλημα είναι -τι άλλο;- τα χρήματα. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας -στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, σε πολλές χώρες- βλέπει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Να υποβαθμίζεται το βιοτικό του επίπεδο, το οποίο ανέβαινε επί δεκαετίες. Να μην έχει πια όραμα για ένα καλύτερο αύριο.

ΤΟ «σύστημα» έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για αυτή την αποτυχία. Κράτη και επιχειρήσεις δημιούργησαν στρατιές ταλαιπωρημένων και απελπισμένων πολιτών. Ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση λειτούργησαν/λειτουργούν δίχως κανόνες και αυτό έφερε αυτή την τεράστια κοινωνικοπολιτική ανατροπή.

ΥΠΑΡΧΕΙ και η ευθύνη της «σιωπής». Πολιτικοί, συμφέροντα και πολίτες δεν αντέδρασαν/δεν αντιδρούν στον τραμπισμό. Αντιθέτως, τον χαϊδεύουν. Το είδαμε μέσα στη χώρα μας κατά την περίοδο πριν από το 2015. Το βλέπουμε και σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το πώς αντιμετωπίζουν οι εταίροι μας τον Ερντογάν.

ΜΟΝΟ το σύστημα μπορεί να επαναφέρει την ισορροπία του συστήματος. Τα αντισυστημικά κόμματα και πρόσωπα φουντώνουν την μπαχαλοποίηση στο πολιτικό σκηνικό και την κοινωνία. Το στοίχημα για τους ηγέτες σε Ελλάδα, Ευρώπη, ΗΠΑ είναι τεράστιο. Αν δεν βελτιώσουν το βιοτικό επίπεδο, αν δεν δημιουργήσουν όραμα για το μέλλον στους πολίτες, τότε όσα είδαμε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ θα είναι μόνο η αρχή.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr