Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Και να φανταστεί κανείς ότι μόλις τρεις μήνες πριν από τα πρώτα λοκντάουν του περασμένου Μαρτίου, η χώρα της Ιβηρικής κατέγραφε το 25ο συνεχόμενο τρίμηνο ανάπτυξης. Οι πληγές που άφησε το τιμωρητικό Μνημόνιο της τρόικας στο κοινωνικό σώμα επουλώνονταν και η ανεργία βρισκόταν στο χαμηλότερο σημείο από το 2004.

Σαν κερασάκι στην τούρτα, ο προϋπολογισμός κατέγραφε πλεόνασμα για πρώτη φορά εδώ και 45 χρόνια- δηλαδή από την Επανάσταση των Γαρυφάλλων. Περίπου μια δεκαετία ύστερα από το σοκ των Μνημονίων ο κορονοϊός ξανάνοιξε τις πληγές της κρίσης, ρίχνοντας την Πορτογαλία σε βαθιά ύφεση.

Η μόνη μη μεσογειακή χώρα του ευρωπαϊκού Νότου (βρέχεται μόνο από τον Ατλαντικό) κέρδισε διεθνή εύσημα -όπως και η Ελλάδα- για την αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας. Ομως χτυπήθηκε σκληρά από το δεύτερο, με αποτέλεσμα να έχει θρηνήσει 6.600 νεκρούς ως τις 27 Δεκεμβρίου, σε πληθυσμό 10,2 εκατομμυρίων.

Ενα τρίτο κύμα θα είχε καταστροφικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, καθώς Πορτογάλοι οικονομολόγοι φοβούνται ότι και χωρίς αυτό, περίπου τα δύο τρίτα των 360.000 θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν την τελευταία τετραετία θα χαθούν λόγω της πανδημίας.

Το 45% των ξενοδοχείων έκλεισαν προσωρινά(;) η κυβέρνηση διέσωσε με έκτακτες χορηγήσεις τον εθνικό αερομεταφορέα ΤΑΡ και τα δωρεάν 13 δισ. του ευρωπαϊκού Ταμείου Ανασυγκρότησης ως το 2026 είναι σαφώς ανεπαρκή για την στήριξη της οικονομίας σε τόσο δύσκολες συνθήκες.

Το μόνο που εύχονται οι Πορτογάλοι είναι να διαρκέσει η παρούσα κρίση λιγότερο από την προηγούμενη και να επαληθευτεί η πρόβλεψη της κεντρικής τράπεζας για επιστροφή στην προ-Covid “κανονικότητα” το 2023.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr