Οταν τα κλειδιά της οικονομίας τα κατέχουν άλλοι, τότε πρώτιστη δουλειά της κυβέρνησης είναι να ξαναπαραδώσει στους Ελληνες τα κλειδιά της χώρας. Δηλαδή να δημιουργήσει τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες παραγωγής πλούτου από την ελληνική οικονομία. Απλό να λέγεται αλλά προφανώς δύσκολο και πολύπλοκο να εφαρμοστεί.
Στην κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν δόθηκε ο χρόνος να αποδώσει ο σχεδιασμός της. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν έχει πια το χρόνο, αφού σπατάλησε τους πρώτους δώδεκα μήνες σε… βαρουφοπειραματισμούς και τώρα, πλέον, τρέχει υποχωρώντας στις απαιτήσεις των δανειστών.

Βέβαια, οι δανειστές ενδιαφέρονται πρωτευόντως για τα χρήματά τους και δευτερευόντως για την ανάπτυξη. Το έχουν, δε, πει με πολλούς τρόπους σε όλες τις κυβερνήσεις. Τα μέτρα μεταρρύθμισης του μοντέλου της οικονομίας μας αφορούν τις συνθήκες ανάπτυξης. Τα άλλα καλείται να τα κάνει η ελληνική κυβέρνηση, που όμως δεν τα κάνει. Και αυτή η ελληνική κυβέρνηση κάνει το ίδιο λάθος με τις προηγούμενες αλλά στο μέγιστο βαθμό. Αναλώνεται και εξοντώνει τους υπουργούς της στην εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου, ενώ η ανάπτυξη δεν κρύβεται εκεί. Στα μέτρα κρύβεται μόνο η ύφεση που έρχεται εύκολα. Η ανάπτυξη κρύβεται στην αληθινή πολιτική και στο σχεδιασμό προώθησης κλάδων της οικονομίας. Αυτό, όμως, δεν γίνεται εδώ και χρόνια.

Το 2012 η Τράπεζα της Ελλάδος είχε παρουσιάσει μια μεγάλη έρευνα που είχε η ίδια χρηματοδοτήσει και είχε αναθέσει στη McKenzie για την προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Είχε σταλεί σε όλα τα κόμματα και είχε γίνει μεγάλη παρουσίαση στην Αθήνα. Είχε αναδείξει με στοιχεία ως ανερχόμενους κλάδους της ελληνικής οικονομίας τον τουρισμό, την πρωτογενή παραγωγή, τη φαρμακοβιομηχανία και την υψηλή τεχνολογία στο πρώτο σκαλοπάτι ανάπτυξης. Τι έγινε για τα παραπάνω; Απολύτως τίποτα που να λειτουργεί ως κίνητρο. O τουρισμός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το πρόβλημα των ανταγωνιστών στην περιοχή.

Η γεωργία ακρωτηριάζεται με την υπερφορολόγηση. Η φαρμακοβιομηχανία απλώς επιβιώνει και για την υψηλή τεχνολογία ούτε λέξη. Μάλλον δυσκολίες και αντικίνητρα ψήφισε η Βουλή. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή η έκθεση είναι το παν ούτε η μοναδική αλήθεια αλλά ανησυχώ διότι δεν έχω ακούσει κάτι έστω παρεμφερές και δεν αισθάνομαι ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει σχέδιο. Καλά είναι τα κοινωνικά ταμεία και η αλληλεγγύη. Και εμένα με εκφράζουν. Αλλά αυτά είναι η αναγκαστική μίζερη πλευρά της πολιτικής. Τι γίνεται με την άλλη που είναι η ανάπτυξη; Απολύτως τίποτα.

Αυτό, λοιπόν, που δεν συμβαίνει στην οικονομία, δηλαδή ο σχεδιασμός για το μέλλον, είναι η βασικότερη αιτία για να σερνόμαστε μέσα στο Ευρωσύστημα, να είμαστε μόνιμοι ουραγοί και αποτυχημένοι και να φυλλομετράμε τη νέα φτώχεια που μπαίνει στην κοινωνία μας.

Αυτό το έρπειν στην πολιτική το νιώθει ο λαός όταν λέει «βαλτώσαμε». Νιώθει ότι κολλήσαμε, χωρίς ίσως να συνειδητοποιεί πού και γιατί… Η απάντηση είναι ότι κολλήσαμε στο βάλτο των ιδεοληψιών της Αριστεράς. Τελεία και παύλα.

Η Ν.Δ. έχει σχέδιο αλλά δεν θα έχει χρόνο. Χρωστάει στον κόσμο, όχι το δικό της, αλλά σε όλο τον ελληνικό λαό την προοπτική. Στους νέους, κυρίως, την κατεύθυνση που η Ελλάδα θα παράγει πλούτο τα επόμενα χρόνια. Να το δείξει καθαρά. Και να το εφαρμόσει άμεσα. Σε όσους έμειναν ζωντανοί στην κρίση να δείξει ότι γρήγορα τα πράγματα θα αλλάξουν, επιτέλους. Και στη μεσαία τάξη, που είναι αυτή που κρατάει ζωντανή την ελληνική οικονομία, να δώσει εκείνη την προστασία που παραδοσιακά έδινε πάντα η Ν.Δ. Μόνο έτσι θα έρθουν κλίμα ηρεμίας και προοπτική στη χώρα. Και μόνο έτσι θα πάρουμε πίσω την αυτονομία μας εντός Ευρωσυστήματος.

*Ο Κώστας Μαρκόπουλος είναι πρώην βουλευτής Ευβοίας της Ν.Δ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής