Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης
Στο παρελθόν όλες οι νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις συνήθιζαν να χρησιμοποιούν το υπερβολικό επιχείρημα ότι παραλάμβαναν «καμένη γη», κυρίως για να δικαιολογήσουν εκ των προτέρων μια ενδεχόμενη δική τους αδράνεια και αναποτελεσματικότητα. Φαίνεται, δυστυχώς, ότι στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, αυτό θα είναι μια πραγματικότητα.
Το γεγονός αυτό αυξάνει ακόμα περισσότερο τις ευθύνες της επόμενης κυβέρνησης, η οποία θα κληθεί να επιτύχει ταυτόχρονα δύο πράγματα: Και να καταφέρει να κρατήσει όρθια τη χώρα στα πόδια της και, παράλληλα, να αλλάξει το μίγμα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, μειώνοντας δραστικά την εξοντωτική φορολογία για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αλλά και τις κρατικές δαπάνες.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αντιθέτως, η αλλαγή της συνταγής, που σήμερα είναι «φόροι, φόροι, φόροι», όχι μόνο θα ανακουφίσει την κοινωνία και θα τονώσει την αγορά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα εξασφαλίσει σημαντική εξοικονόμηση για τον προϋπολογισμό χωρίς να επιβαρύνει τους φορολογουμένους. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο η φορολογική εξόντωση του κόσμου, στο βωμό της αύξησης των εσόδων, και, την ίδια ώρα, η αριστερή κυβέρνηση να διορίζει ως μετακλητούς συγγενείς φίλους και συμμαθητές, συντηρώντας το κομματικό κράτος.
Δεν μπορεί το σπάταλο Δημόσιο να εξακολουθήσει να αντιμετωπίζεται ως «ιερή αγελάδα» εις βάρος του ιδιωτικού τομέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, καλούσε τον κόσμο να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, υποσχόμενος ότι θα τον καταργούσε, και μόλις ανέλαβε κυβέρνηση όχι μόνο αύξησε το φόρο στα ακίνητα αλλά έχει επιβάλει πρωτοφανείς άμεσους και έμμεσους φόρους, που γονατίζουν την κοινωνία και συνθλίβουν την επιχειρηματικότητα.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής