Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Σήμερα, με τον ΕΝΦΙΑ να έχει μονιμοποιηθεί, είναι σχεδόν καθολική η εκτίμηση ότι η κατάσταση όχι μόνο επιδεινώθηκε σε σχέση με το 2014 αλλά και ότι η φετινή χρονιά θα είναι ακόμη χειρότερη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Πήραν τη χώρα σε τροχιά εξόδου από τα Μνημόνια και τη βύθισαν σε μεγαλύτερη λιτότητα με το τρίτο Μνημόνιο, που μέχρι τις αρχές του 2015 ήταν αχρείαστο.

ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ οι ελπίδες των πολιτών για καλύτερες μέρες μετατράπηκαν σε αρνητικά συναισθήματα, όπως οργή, απαισιοδοξία και ντροπή. Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις αλλά έχασε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και ξόδεψε πολύ γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο. Τώρα προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία και να χτίσει το δικό του κομματικό κράτος, με μεγάλο κόστος για τους φορολογούμενους και την πραγματική οικονομία. Η πολιτική της υπερφορολόγησης δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στην εξουθένωση του ιδιωτικού τομέα, τη μετανάστευση επιχειρήσεων και το διωγμό των ελεύθερων επαγγελματιών.

ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μεγάλο δρόμο μπροστά της. Οι δανειστές ζητούν τα πάντα από τον Τσίπρα γιατί στο πρόσωπό του βλέπουν έναν αδύναμο πρωθυπουργό που νοιάζεται για την εξουσία. Υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο μετατρέποντας το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι», τον καλούν τώρα να υπογράψει το τέταρτο χωρίς πρόσθετα χρήματα, παρά μόνο με επώδυνα μέτρα και αυστηρές δεσμεύσεις για την περίοδο μετά το 2018.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται πρόθυμος. Ενώ μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου υποστήριζε ότι δεν έχει την εξουσιοδότηση να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση, ο κ. Τσακαλώτος άρχισε να τα μασάει λέγοντας ότι μπορεί να δεχθεί την παράταση του «κόφτη» και μετά το 2018.

ΚΑΙ ΕΔΩ ΞΕΚΙΝΟΥΝ οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας. Τα δύο χρόνια του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία συμπίπτουν με τον πρώτο χρόνο του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Ν.Δ. Μέσα σε 12 μήνες η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης άλλαξε ριζικά. Δεν είναι μόνο το διψήφιο προβάδισμα της Ν.Δ. έναντι του ΣΥΡΙΖΑ ούτε το «νταμπλ σκορ» του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι του πρωθυπουργού στην καταλληλότητα, αλλά το γεγονός ότι η Ν.Δ. προσελκύει ευρύτερες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν δίστασε να προχωρήσει σε δύσκολες αποφάσεις για να συμμαζέψει τα οικονομικά του κόμματος και να κατευθύνει την κρατική επιχορήγηση για την εξυπηρέτηση του υπέρογκου τραπεζικού δανεισμού. Παράλληλα άνοιξε τις πόρτες σε στελέχη που δεν είχαν καμία σχέση με τους κομματικούς μηχανισμούς, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Μητρώου και παράλληλα διεύρυνε την επιρροή της Ν.Δ. πέραν των παραδοσιακών της ψηφοφόρων.

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι φέτος θα είναι χρονιά πολιτικών εξελίξεων. Ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και αν το επιθυμεί να παραμείνει στην εξουσία, θα υποχρεωθεί να καταφύγει σε εκλογές λόγω της κοινωνικής δυσαρμονίας αλλά και των δύσκολων οικονομικών αποφάσεων που πρέπει να πάρει.

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ του κ. Μητσοτάκη είναι τεράστιες, καθώς θα αποτελέσει την τελευταία ελπίδα της χώρας για παραμονή στην Ευρώπη χωρίς άλλες οικονομικές περιπέτειες και κοινωνικά δράματα. Δεν θα έχει πολύ χρόνο μπροστά του για να αλλάξει το οικονομικό κλίμα, να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά, την Παιδεία, τη δημόσια διοίκηση και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη σε αγορές και επενδυτές. Στη μικρότερη κλίμακα της Ν.Δ. τα κατάφερε, γιατί να μην το επαναλάβει με τη χώρα;

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής