Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Προφανώς και κανείς δεν λέει πως υπάρχουν πρόσωπα στο απυρόβλητο. Σε μια δημοκρατία η κριτική και ο έλεγχος δεν σταματούν ποτέ και οι καλοπροαίρετες επισημάνσεις του πολιτικού κόσμου, ακόμα και οι πιο σκληρές, συμβάλλουν στον κοινό αγώνα. Ομως όταν είσαι σε πόλεμο και αποφασίζεις να αμφισβητήσεις τους στρατηγούς σου για εσκεμμένη παραπλάνηση, ή πρέπει να είσαι σίγουρος γι’ αυτό που κάνεις ή να είσαι έτοιμος να κατηγορηθείς εσύ για υπονόμευση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για διασπορά fake news, που μπορούν να γίνουν εργαλείο στα χέρια των «αρνητών» και να τινάξουν στον αέρα την τήρηση των μέτρων και την πίστη στην επιστήμη.

Ας κάνουμε ένα γρήγορο γύρο του κόσμου για να καταλάβουμε κάτι. Η Μέτε Φρεντέρικσεν, η νεαρή πρωθυπουργός της Δανίας, πριν από μερικές ημέρες ζητούσε συγγνώμη μπροστά στις κάμερες για τη διαχείριση της πανδημίας στην περίπτωση των μινκ. Εκατομμύρια ζώα θανατώθηκαν στη χώρα, αλλά όπως έγινε αργότερα γνωστό η κυβέρνηση δεν διέθετε επαρκή νομική βάση για να εξοντώσει τα υγιή μινκ. Μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο κάτω, ο πρωθυπουργός (με το αριστερό Die Linke) του κρατιδίου της Θουριγγίας, Μπόντο Ράμελο, αποκάλυπτε τις αμφιβολίες του: «Προσπαθούσα συνεχώς να εξετάζω και να επανεκτιμώ την κατάσταση των πραγμάτων. Οι αμφιβολίες και οι ανησυχίες με συντρόφευαν μέρα και νύχτα – και παραμένουν μέχρι σήμερα». Αλλά και στη Γαλλία, ο Μακρόν παραδέχθηκε κάποια στιγμή πως αν και γίνονταν 1,4 εκατομμύρια τεστ ανά εβδομάδα, τα αποτελέσματα έβγαιναν ακόμα και 4 ημέρες αργότερα.

Ας μη μιλήσουμε για τη Μεγάλη Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον, που σπεύδει να αγοράσει πρώτος τα εμβόλια για τον ιό που αμφισβητούσε. Ούτε βέβαια για την Αμερική του Τραμπ, που πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος την αλλοπρόσαλλη πολιτική του προέδρου της. Η ουσία από όλα αυτά τα παραδείγματα είναι ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση, από τη Δύση μέχρι την Ανατολή, που να μην έκανε λάθη στη διαχείριση της πανδημίας, είτε στο πρώτο κύμα είτε στο δεύτερο είτε και στα δύο.

Η Ελλάδα ανήκει στις ελάχιστες χώρες που αντιμετώπισε άριστα το πρώτο κύμα και τώρα, εν μέσω του σφοδρού δεύτερου κύματος που γονατίζει ακόμα και τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, επιδεικνύει εξαιρετική αντοχή, με τις γκρίνιες να περιορίζονται στο αν η εστίαση στη Θεσσαλονίκη έπρεπε να κλείσει νωρίτερα. Αυτό όμως που διαφοροποιεί τις κυβερνήσεις μεταξύ τους, η άβυσσος που χωρίζει τον Τραμπ και τον Τζόνσον από τον Μητσοτάκη και τον Μακρόν, είναι η επιλογή τους να προτάξουν την ανθρώπινη υγεία έναντι της οικονομίας και η αταλάντευτη στήριξή τους στους επιστήμονες από την πρώτη στιγμή. Είναι η ίδια άβυσσος που χωρίζει την αξιωματική αντιπολίτευση από την πραγματικότητα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr