Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

«Ο Σαέμπ αφιέρωσε τη ζωή του στο λαό του. Οταν αρρώστησε μου μήνυσε: “Δεν τέλειωσα αυτό που γεννήθηκα για να κάνω”. Τα βαθύτερα συλλυπητήρια στους οικείους του. Θα μας λείψει». Ετσι αποχαιρέτησε τον εμβληματικό Παλαιστίνιο διπλωμάτη η πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Τζίπι Λίβνι, που πέρασε χιλιάδες ώρες διαπραγματεύσεων μαζί του.

Γεννημένος στη βιβλική Ιεριχώ πριν από 65 χρόνια, ο Ερεκάτ ήταν γενικός γραμματέας της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και στενός συνεργάτης του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς.

Νωρίτερα υπήρξε δεξί χέρι του Γιάσερ Αραφάτ, αλλά και ένας από τους αρχιτέκτονες των ιστορικών συμφωνιών του Οσλο υπό την αιγίδα του Μπιλ Κλίντον (1993-95) που προνοούσαν για λύση δύο κρατών: ενός εβραϊκού και ενός παλαιστινιακού.

Ο Νετανιάχου ακύρωσε τη διαδικασία, φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση ακόμη και μετριοπαθείς, κοσμοπολίτες Παλαιστίνιους πολιτικούς, όπως ο Ερεκάτ, ο οποίος είχε σπουδάσει σε ΗΠΑ – Βρετανία.

Μολονότι ο Ερεκάτ είχε εξοργιστεί με την προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών της Δυτικής Οχθης, τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ιερουσαλήμ και τη μετατροπή του Ισραήλ σε αυστηρά εθνικό κράτος, η μοίρα θέλησε να αφήσει την τελευταία του πνοή σε εβραϊκό νοσοκομείο της Ιερουσαλήμ, όπου μεταφέρθηκε στις 8 Οκτωβρίου λόγω περιπλοκών. Ανήκε σε ευπαθή ομάδα, καθώς το 2017 υποβλήθηκε σε εγχείρηση στους πνεύμονες.

Εφυγε με το παράπονο ότι δεν τα κατάφερε: «Είμαι ένας από εκείνους», είπε, «που υποσχέθηκαν στους Παλαιστινίους ότι, αν αναγνωρίσουμε το Ισραήλ, αν αποκηρύξουμε τη βία και αποδεχθούμε τη λύση των δύο κρατών, θα κερδίσουμε την ανεξαρτησία μας. Ποιος Παλαιστίνιος θα πιστέψει, πλέον, κάτι τέτοιο τα επόμενα χίλια χρόνια και ποιος θα δεχθεί να ξανακαθίσει στο ίδιο τραπέζι με τους Ισραηλινούς;».

Από την έντυπη έκδοση