Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

«ΠΙΑΣΕ το αβγό και κούρεψέ το», θα ήταν μια απάντηση στη φαιδρή, πρώτη αντίδραση της καταφανώς αμήχανης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι για πλάκα η ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως γιατί αυτή η μάχη -«πόλεμο» είπαν χθες Κ. Μητσοτάκης και Σ. Τσιόδρας- ξεκινάει με την αξιωματική αντιπολίτευση «απέναντι». Οχι στην κυβέρνηση, αλλά στην κοινωνία. Η επίσημη εκτίμηση ότι «το δεύτερο lockdown συνιστά ομολογία ολικής αποτυχίας της κυβέρνησης» είναι απολύτως δεσμευτική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί, ούτε είναι δυνατόν, να στηρίξει κανείς μια προσπάθεια που τη θεωρεί «ολική αποτυχία». Αντιθέτως, είναι αναμενόμενο και συνεπές να την πολεμήσει, ποντάροντας στη μακάβρια πολιτική κερδοσκοπία. Κι αυτό θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος στο μεταξύ δεν έχει καταφέρει να εισφέρει ούτε μισή θετική πρόταση για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Εξακολουθεί να βρίσκεται χαμένος στο δάσος με τα λεφτόδεντρα και παγιδευμένος στα εργοστάσια αυτόματης παραγωγής-γέννησης λεωφορείων.

«ΤΙ ΕΧΕΙΣ Γιάννη; Ο,τι είχα πάντα». Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό θα κάνει ο Α. Τσίπρας. Υποκριτικά θα πει ένα γενικόλογο «στηρίζουμε», αλλά εμφανώς και υποδορίως θα υπονομεύει την προσπάθεια. Αυτό που ουσιαστικά έκανε και στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Στα λόγια και στην πράξη υπονόμευε. Αλλοτε στοχοποιώντας τον Σ. Τσιόδρα διά της ιδιωτικής γραφίδας του ίδιου του Α. Τσίπρα κι άλλοτε στηρίζοντας ανοιχτά τις «πλατείες», την «ανυπακοή» και την αμφισβήτηση των επιστημόνων, καβάλα σε ψεκασμένες εικασίες. Το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσε χθες ο «αρχηγός». Ο Π. Πολάκης εξαπέλυσε χυδαία επίθεση εναντίον του Σ. Τσιόδρα λέγοντας ότι λέει «επιστημονικές αρλούμπες», καθώς και ότι «είναι όργανο πολιτικής προπαγάνδας». Κι είμαστε ακόμα στην αρχή. Ουδείς όψιμος «καθωσπρέπει» ενοχλήθηκε από τη χυδαιότητα του ασήμαντου μπροστά στον καταξιωμένο Σ. Τσιόδρα «εντατικολόγου». Αντιθέτως. Φούσκωσαν επαναστατικό αέρα τα στήθη τους. Είναι προφανές ότι τώρα θα είναι ακόμα πιο ξεδιάντροπη η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Καθώς είναι φανερό ότι το κόμμα που δεν κατάφερε να σταθεί στα πόδια του ούτε για μια στιγμή μετά τη μεγάλη ήττα του Ιουλίου 2019, ελπίζει στις «πιο ώριμες συνθήκες». Με απλά λόγια, ελπίζει στη δικαιολογημένη κόπωση όλων. Πιστεύοντας ότι θα επωφεληθεί από την πιθανή φθορά της κυβέρνησης. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι η ιδεολογική και πολιτική ήττα που έχει υποστεί στους 16 μήνες που έχουν μεσολαβήσει από τη μεγάλη εκλογική ήττα είναι συντριπτική. Ακόμα πιο οδυνηρή από την εκλογική ήττα. Αφού τον έχει απαξιώσει εντελώς. Κι αυτό έχει μετρηθεί επανειλημμένως. Μέσα στις αντίξοες συνθήκες που κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν επωφελείται καθόλου από τη φθορά της κυβέρνησης, αλλά χάνει κιόλας δικές του δυνάμεις. Είναι περίπου μείον 30% από το 32% που πήρε πριν από 16 μήνες.

«ΤΙ ΕΧΟΥΝ τα έρμα και ψοφάνε;». Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την ύπουλη και υποκριτική πολιτική του, θα καταλήξει σαν τον ανόητο τσοπάνη που δεν καταλάβαινε γιατί του ψόφαγαν τα πρόβατα, αφού «με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω»…

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΑΜΠ ΑΛΛΑ Ο «ΤΡΑΜΠΙΣΜΟΣ»

Οπως φαίνεται αργότερα ή γρηγορότερα -και σίγουρα καθόλου εύκολα- ο Ντ. Τραμπ θα εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο. Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ αποδείχθηκε πολύ «σκληρό καρύδι». Αν και ευθύνεται για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την πανδημία, αν και κατάφερε να αναβιώσει τον αιματηρό φυλετικό διαχωρισμό, αν και επέφερε σοβαρό πλήγμα στην κραταιά αμερικανική οικονομία, ο Ντ. Τραμπ άντεξε. Αλλά φεύγει. Φεύγοντας όμως αφήνει πίσω του κάτι πολύ πιο επικίνδυνο: τον «τραμπισμό».

Εναν συγκεκριμένο τρόπο πολιτικής σκέψης και διοίκησης. Ενα «ρεύμα» που μάχεται λυσσαλέα τους θεσμούς και τη θεσμικότητα, που αποσκοπεί στον καθεστωτισμό, που χρησιμοποιεί σαν αιχμή του δόρατος το λαϊκισμό και που εχθρεύεται τις ατομικές ελευθερίες. Ο Ντ. Τραμπ είναι ο επιφανέστερος του «ρεύματος», αλλά δεν είναι ο μόνος. Είναι και ο Τ. Ερντογάν, είναι και ο Πούτιν, είναι και ο Μπ. Τζόνσον, είναι και ο Ορμπαν. Είναι και οι «φίλοι» από τη Λατινική Αμερική. Και ήταν και ο Α. Τσίπρας, ο οποίος ήταν ο πρώτος της παρέας που αποχώρησε από το «ριάλιτι» που ζούμε από το 2009-2010 που ξέσπασε η κρίση.

Η σταδιακή αποχώρηση των ηγετών της ανορθόδοξης σχολής κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει και την αποδόμηση της ίδιας της σχολής. Πόσω μάλλον όταν ηττάται ο αρχι-ηγέτης της. Ωστόσο το ξεμπέρδεμα με τον «τραμπισμό» δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Οπως δύσκολα έχασε ο Τραμπ, άλλο τόσο δύσκολα -ίσως και δυσκολότερα- θα χάσει ο «τραμπισμός». Το παρήγορο είναι ότι ο σύγχρονος κόσμος αρχίζει και απορρίπτει το λαϊκιστικό κίνημα, το οποίο «πάτησε» πάνω στα σοβαρά λάθη και παραλείψεις των κατά δήλωση θεσμικών για να εκθρέψει μια επικίνδυνη ουτοπία.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr