Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΤΑ ερωτήματα πέφτουν βροχή από τους πολίτες. Η αγωνία είναι μεγάλη. Για την υγεία. Για το lockdown. Για τη βιωσιμότητα της επιχείρησής τους. Για τα έξοδα του νοικοκυριού. Αλλά και για πιο απλά καθημερινά πράγματα.

Η τωρινή καραντίνα δεν έχει καμία σχέση με όσα ζήσαμε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο.

Ο φόβος για το άγνωστο. Η ελπίδα πως ο «πόλεμος» θα διαρκέσει λίγο. Η ενότητα των πολιτών, αλλά και των πολιτικών. Το γεγονός πως ήταν άνοιξη και είχαμε μπροστά μας το καλοκαίρι. Ολα μαζί έμπαιναν στο μίξερ της ψυχολογίας και δημιουργούσαν μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση σε όλους.

ΤΩΡΑ η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Το μόνο που έχει μείνει ίδιο είναι το πάθος των ψεκασμένων αρνητών της πραγματικότητας. Αυτό είναι λογικό, καθώς η βλακεία είναι αήττητη.

ΟΛΑ τα υπόλοιπα, όμως, έχουν αλλάξει. Υπάρχει φόβος πως ο «πόλεμος» θα κρατήσει πολύ ακόμα. Η ελπίδα σβήνει από την αβεβαιότητα που γεννά η πανδημία. Η ενότητα έχει πάει περίπατο, επαγγελματικοί κλάδοι κοιτούν με μισό μάτι άλλους επαγγελματικούς κλάδους. Οι πολιτικοί έχουν μπει στην καθημερινή άλλοτε πραγματική και άλλοτε μικροκομματική αντιπαράθεση. Τώρα μπροστά μας έχουμε πέντε μήνες χειμώνα.

Η κούραση είναι βαριά. Συνηθίσαμε και τα χιλιάδες κρούσματα και τους δεκάδες νεκρούς. Δεν ξέρουμε τι λεφτά θα έχουμε στην τσέπη μας τους επόμενους μήνες. Πώς θα πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.

ΖΟΡΙΚΑ τα ερωτήματα. Ακόμα πιο ζόρικες οι απαντήσεις. Πρέπει, όμως, να τις βρούμε. Ολοι μαζί και ο καθένας μόνος του. Μαζί με την υγεία και την οικονομία, αυτό που θα πιεστεί, επίσης, σημαντικά θα είναι η ψυχολογία μας.

ΠΡΕΠΕΙ να βρούμε δύναμη. Να επανακτήσουμε όσο είναι δυνατόν τον έλεγχο της κατάστασης, όσο κι αν δεν εξαρτάται από εμάς. Να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Να κατανοήσουμε πως, όσο σκληρή κι αν είναι, κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη χρονιά η πανδημία θα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με εμβόλια και φάρμακα.

ΘΑ πρέπει, όμως, να συνειδητοποιήσουμε πως η πρόληψη σώζει. Πως τα μέτρα προστασίας είναι για την ασφάλειά μας, όχι για να μας καταπιέζουν. Οταν θα «ανοίξει» και πάλι η χώρα να τηρούμε τις οδηγίες των λοιμωξιολόγων. Δεν είναι αστείο. Αλλιώς, θα ζήσουμε και τρίτο και τέταρτο lockdown.

ΑΣ σκεφτούμε κάτι απλό. Ας υποθέσουμε πως αντί για 1.000 είχαμε 100.000 Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Θα έπρεπε να γίνει lockdown; Ναι, θα έπρεπε. Γιατί αν γέμιζαν οι 100.000 ΜΕΘ, θα είχαμε 40.000 νεκρούς. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Αρα το πρόβλημα δεν είναι απλώς να μην πιεστεί το ΕΣΥ. Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι το σημαντικότερο. Ολα τα υπόλοιπα θα τα δούμε όταν τελειώσει ο εφιάλτης.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr