Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Αλλωστε, δεν πάνε πολλές μέρες που ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, χαρακτήρισε την Τουρκία -μετά λόγου γνώσεως- «ταξιδιωτικό γραφείο διακίνησης τζιχαντιστών», σε μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα προσέχει ιδιαίτερα τη συμπεριφορά της για να μην προκαλέσει την ανυπόφορη γείτονα. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και ο καθείς βγάζει τα συμπεράσματά του.

Από τη μια, λοιπόν, έχουμε τις ανοίκειες επιθέσεις του Ερντογάν στο πρόσωπο του Μακρόν, το σκληρό γεωπολιτικό μπρα ντε φερ Γαλλίας – Τουρκίας στα πρώην εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας («τι δουλειά έχει η Γαλλία στον Λίβανο, στη Λιβύη και στην Ανατολική Μεσόγειο;»), την έκκληση του σουλτάνου για μποϊκοτάζ στα γαλλικά προϊόντα και τις αποδείξεις για δεκάδες χιλιάδες φιλότουρκους τζιχαντιστές/μισθοφόρους που μάχονται στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Ενας από αυτούς θα μπορούσε να είναι άνετα ο 20χρονος μακελάρης της Βιέννης, που καταδικάστηκε πέρυσι από την αυστριακή Δικαιοσύνη για απόπειρα μετάβασης μαζί με άλλους επίδοξους τζιχαντιστές στη Συρία.

Σιγά-σιγά το αόρατο χέρι της Αγκυρας μοιάζει να απλώνεται πάνω από κάθε παρακλάδι, απόφυση και αντίγραφο του ISIS στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή – και μόνο για τη χθεσινή επίθεση με 22 νεκρούς στο πανεπιστήμιο της… Καμπούλ μπορεί κανείς να απαλλάξει με βεβαιότητα την Τουρκία.

Στον γεωπολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό πόλεμό του ενάντια στη Δύση, το τουρκικό καθεστώς έχει αποδείξει ότι είναι αδίστακτο, έχοντας το ψέμα και την υποκρισία σε υψηλή θέση του ρεπερτορίου του. Ορα και τη χθεσινή καταδίκη των γεγονότων των Αυστρίας από τη χορεία Τσαβούσογλου – Καλίν – Φαχρεντίν Αλτούν, που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αυστριακό λαό (όπως λίγες μέρες πριν στο γαλλικό), την ώρα που χαϊδεύουν, μισθοδοτούν και ντοπάρουν «μοναχικούς» και «αγελαίους» λύκους…

Από την έντυπη έκδοση