Λογικό διότι η επελαύνουσα πανδημία δεν κούρασε μόνο τους πολίτες αλλά και τους πολιτικούς, που περιμένουν στον πάγκο για μία ευκαιρία. Ο Πτωχευτικός δεν τους βγήκε, τα Ελληνοτουρκικά είναι ναρκοπέδιο, στο εσωτερικό μαλώνουν, ο θυμός όμως είναι πάντα μια καλή επένδυση. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαργύρωσε την οργή των Μνημονίων και τώρα επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει το θυμικό των Ελλήνων.

Η ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε κάποια τύχη αν ο Σωτήρης Τσιόδρας δεν ήταν ο Σωτήρης Τσιόδρας. Η παντελής έλλειψη επιθυμίας για προσωπική προβολή, η επιστημονική του επάρκεια και η ιπποκράτεια ηθική που πρεσβεύει υψώνουν γύρω του ένα τείχος προστασίας από την πολιτική ανοησία. Την ίδια στιγμή, ο υψηλός δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης και η αβίαστη, φυσική του ευγένεια γίνονται γέφυρα επικοινωνίας με τον κόσμο. Ο Τσιόδρας είναι ο ταχυδρόμος στον οποίο ανοίγεις την πόρτα σου, ακόμα και όταν χτυπήσει για δεύτερη φορά.

ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν έτοιμο από καιρό, το είχε προδιαγράψει ο Θανάσης Καρτερός από τον περασμένο Απρίλιο. «Δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, ούτε τους παραπεταμένους από το σύστημα ούτε βέβαια -ύπαγε οπίσω μου- πρόσφυγες, Ρομά, φυλακισμένους και απόκληρους. Την κυβέρνηση της Δεξιάς εκπροσωπεί». Εξι μήνες μετά, ήρθε το επάρατο timing με τους τετραψήφιους αριθμούς κρουσμάτων, για να ξεδιπλώσουν τον αντιπολιτευτικό καημό τους. Ο Σωτήρης Τσιόδρας είπε πως είναι αδύνατον να γίνουν καλύτερα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αυτή τη στιγμή, άρα καλύπτει τα χαλασμένα λεωφορεία του Καραμανλή. Μίλησε για την πίεση στο Σύστημα Υγείας, άρα καλύπτει τις ΜΕΘ του Κικίλια. Βγήκε στην ενημέρωση των 6 όχι για να μας ενημερώσει, αλλά για να προστατεύσει την κυβέρνηση. Είναι το ιατρικό alter ego του Μητσοτάκη, είναι πολύ συντηρητικός, πολύ χριστιανός, πολύ ήρεμος, είναι δικός τους, όχι δικός μας, τι δεν καταλαβαίνετε; Λοιπόν αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι μίλησε για καρδιά, ατομική ελευθερία και επιλογή.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ καθεστώτα και θρησκείες, ενίοτε και καθεστώτα που λατρεύονται ως θρησκείες, όπου οι έννοιες αυτές δεν προβλέφθηκαν στον κανονισμό λειτουργίας τους. Στις Δημοκρατίες δυτικού τύπου, από την άλλη, αποτελούν τη ραχοκοκαλιά που τις κρατά όρθιες. Είσαι ελεύθερος να επιλέξεις και να υποστείς τις συνέπειες της επιλογής σου. Τι γίνεται όμως όταν οι επιλογές σου έχουν συνέπειες στους άλλους; Τι γίνεται όταν η ατομική επιλογή απειλεί τη συλλογική ασφάλεια; Οταν η δημόσια υγεία κινδυνεύει; Τότε η Πολιτεία οφείλει να ενεργοποιήσει τα όπλα της. Το Σύνταγμα, τους νόμους, το Κράτος Δικαίου και κυρίως το Κράτος Πρόνοιας. Η κυβέρνηση πρέπει να ενισχύσει και άλλο τα δημόσια νοσοκομεία και να μεταμορφώσει τα Μέσα Μεταφοράς, όσο κοστοβόρο κι αν είναι. Πρέπει να το κάνει χθες. Ομως στην περίπτωση των πανδημιών, που ο χρόνος μετρά διπλά και αντίστροφα, χρειάζεται και κάτι περισσότερο. Ο Τσιόδρας το αποκαλεί προσωπική συνείδηση.

Από την έντυπη έκδοση