Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Μία προφανής απάντηση είναι ότι ο κ. Τσίπρας βλέπει το κόμμα του να καταρρέει στις δημοσκοπήσεις σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουλίου 2019 και ψάχνει έναν τρόπο να αντιδράσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πάνω από το 50% της δύναμης του και η Κουμουνδούρου πλήττεται από εσωτερικές διχόνοιες, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία που βλέπει τα ποσοστά της, μετά από τις αναγωγές, να ξεπερνούν το 40%, σε συνθήκες πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης.

Επομένως με την πρόταση δυσπιστίας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δημιουργήσει συνθήκες «συσπείρωσης» στην κοινοβουλευτική του ομάδα και στον κομματικό του μηχανισμό, οι οποίες όμως δεν περνούν στην κοινωνία. Οι πολίτες έχουν κουραστεί από τα «μέτωπα», που κάποτε έθρεβαν τον ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν προτάσεις για το αύριο, εκεί βρίσκεται και το αδύναμο σημείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για παράδειγμα, στον πτωχευτικό νόμο που αποτελεί και το αντικείμενο της πρότασης δυσπιστίας, ο κ. Τσίπρας είναι πολλαπλά εκτεθειμένος. Μέχρι το 2015 μιλούσε για «σεισάχθεια», νωρίτερα πρωτοστατούσε στο κίνημα «δεν πληρώνω» αλλά μόλις έγινε κυβέρνηση κινήθηκε προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Το πιστωτικό σύστημα χρεοκόπησε με την «περήφανη διαπραγμάτευση» και τα capital controls, η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση έγινε με όρους ξεπουλήματος για το Δημόσιο και τους μικρομετόχους ενώ οι τράπεζες πέρασαν σε funds που ακολούθησαν επιθετική πολιτική απέναντι στους δανειολήπτες. Επί ΣΥΡΙΖΑ τα κόκκινα δάνεια φούντωσαν, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αυξήθηκαν σε δεκάδες χιλιάδες ετησίως και οι δανειολήπτες δεν είχαν ουσιαστική προστασία παρά μόνο παράταση της αβεβαιότητας για τα ακίνητά τους.

Πώς μπορεί να πείσει ο κ. Τσίπρας ότι νοιάζεται για τη λαϊκή κατοικία όταν επί των ημερών του τα funds, που κάποτε αποκαλούσε «κοράκια», αγόρασαν τα δάνεια από τις τράπεζες στο 5% της αξίας τους και άρχισαν το κυνήγι των οφειλετών;

Την απάντηση δίνει ο παλαιός του σύντροφος Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος με άρθρο του υπενθυμίζει ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στέναζαν κάθε Τετάρτη τα Ειρηνοδικεία και τα συμβολαιογραφεία με πλειστηριασμούς σπιτιών φτωχών νοικοκυριών. Ακόμη ταλαιπωρείται ο Λαφαζάνης που διώκεται με τον μισό ποινικό κώδικα σε βάρος του, δεν είναι ο μόνος, καταδίκες δέχθηκαν και τα μέλη του κινήματος

«Δεν πληρώνω», όταν ήρθε ο απλήρωτος λογαριασμός στα δικαστήρια.

Για αυτό, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Σταϊκούρα είναι χειρότερη από τα συνηθισμένα κομματικά πυροτεχνήματα. Απευθύνεται σε αμνήμονες.

Ας επικρατήσει η λογική γιατί αλλιώς να αναμένουμε 1.500 θύματα

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν έχουμε δει ακόμη τα χειρότερα γύρω από την πανδημία. Η περίοδος έξαρσης των κορονοϊών, όπως είναι ο covid 19, διαρκεί από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο κάθε έτους, όπως δηλαδή συμβαίνει και με την εποχική γρίπη.

Αυτό σημαίνει ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι οι δυσκολότεροι της πανδημίας και βασική ελπίδα παραμένει η παρασκευή και διάθεση του εμβολίου. Οι πιο αισιόδοξοι πιστεύουν ότι οι εμβολιασμοί θα ξεκινήσουν τον Δεκέμβριο, πιο ρεαλιστικό όμως είναι το σενάριο σύμφωνα με το οποίο θα πρέπει να αναμένουμε μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου για να έχουμε ευρεία χρήση των εμβολίων.

Αυτό πρακτικά για τη χώρα μας σημαίνει 150 δύσκολες ημέρες. Εάν δεν τηρήσουμε τα μέτρα που έχουν εισηγηθεί οι επιστήμονες με έναν μέσο όρο 10 θυμάτων ημερησίως, μπορεί στα τέλη Φεβρουαρίου να έχουν προστεθεί 1.500 νεκροί στη μαύρη λίστα του κορονοϊού.

Για αυτό ας επικρατήσει η λογική από όλους ανεξαιρέτως. Οι νέοι, που αυτή την περίοδο λειτουργούν ως υπερμεταδότες, πρέπει να προστατεύσουν τον εαυτό τους αλλά και τα πιο ηλικιωμένα μέλη των οικογενειών τους. Υπευθυνότητα πρέπει να δείξουν και όλοι οι κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς μεταθέτοντας για την άνοιξη τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, που αναπόφευκτα καταλήγουν σε συγχρωτισμούς. Εχουν κάθε δικαίωμα διαμαρτυρίας, ας μην το ασκήσουν σε βάρος της δημόσιας υγείας.

Μετά το εμβόλιο ας πολλαπλασιάσουν τις κινητοποιήσεις εάν το κρίνουν σκόπιμο, αλλά τώρα κινδυνεύουν ζωές.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου