Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οταν εμείς μιλάμε… για μας, λέγοντας πόσο φιλόξενοι είμαστε, δεν σημαίνει ότι άλλοι λαοί δεν είναι, αλλά ότι εκτιμούμε τη φιλοξενία στις απαράβατες αξίες της παράδοσης και του πολιτισμού μας. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η φιλοξενία είναι αποκύημα της ιδεολογίας. Ενας ακόμη από τους μύθους που προωθούν διχάζοντας την κοινωνία.
Οταν εμείς μιλάμε για… μας, λέγοντας ότι πρωτίστως είμαστε άνθρωποι, σεβόμαστε την ιδιαιτερότητα του άλλου, έχουμε ανοχή στο διαφορετικό, στον ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για την ανθρωπιά που δείχνουν στον σύντροφο εν ιδεολογία. Ο αντίπαλος είναι στόχος ακόμη κι όταν βρίσκεται πεσμένος χάμω. Χωρίς έλεος.

Να επαναλάβω τα όσα ειπώθηκαν όταν μεταφέρθηκε στην εντατική ο φίλος μου Θανάσης Πλεύρης ή να θυμηθώ τον Καμμένο, που βρήκε ευκαιρία να με αποκαλέσει «εκπρόσωπο τάφου», τη στιγμή που ειδήσεις μετέδιδαν ότι με χτύπησε το αυτοκίνητο, δεν αξίζει. Αλλά το μνημείο δεν χρειάζεται εκπρόσωπο. Το «εκπροσωπεί» η Ιστορία. Για τον Καμμένο «τάφος» του γίνονται το ψεύδος, η απαιδευσία και η καρέκλα, στην οποία έχει γαντζωθεί…
Χθες, όταν ο πρωθυπουργός υπονοούσε τον Σόιμπλε λέγοντας «όσοι δεν είναι καλά στην ψυχή τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας τους ούτε τα προβλήματα της Ευρώπης ούτε τα προβλήματα του κόσμου ολόκληρου», οι περισσότεροι ντραπήκαμε. Στον ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισαν. Τα άλλα που είπε για «άγιες ημέρες, ευλογία, μεγάλη καρδιά, μεγάλο πλέονασμα» ηχούν τώρα παράταιρα.
Ο καθένας μας έχει γνώμη για τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Τραμπ, τον Τσίπρα, τη Γεννηματά, τον Μητσοτάκη. Αλλά δύσκολα κάποιος από μας, που οι συριζαίοι αποκαλούν δεξιούς ή συντηρητικούς -νομίζοντας ότι μας βρίζουν-, θα χρησιμοποιούσε ανάλογες εκφράσεις σκληροκαρδίας, πολιτικής ανωριμότητας και άγνοιας μεγεθών, όπως ο Τσίπρας.

Οταν, μέρες που είναι, το Βερολίνο και η Ευρώπη πενθούν για τα νέα θύματα της τρομοκρατίας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν γίνεται να χορεύει πεντοζάλη. Κι αν, μέρες που είναι, εμείς μετράμε τα λόγια μας, ο πρωθυπουργός, ας μετρά τα δικά του δέκα φορές. Αν δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εκνευρισμό του για την κριτική Σόιμπλε, τουλάχιστον ας προσπαθήσει, για όσο θα εκπροσωπεί τη χώρα, να απαντά πολιτικά. Αλλιώς, ας μη μιλά καθόλου. Σιωπώντας ίσως μικρότερη βλάβη να προξενεί…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου