Τι πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση στην έκβαση των πολιτικών ή και στη διόρθωση ή επαύξηση ή διασάφηση των νόμων, που έφερνε η κυβέρνηση προς ψήφιση; Ηδη, από τα τέλη Ιουλίου 2019, κατέστη εμφανές ότι ουσιαστικά δεν ήταν η πρόθεσή του να ασκήσει αντιπολίτευση, αλλά να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως κόμμα διαμαρτυρίας. Δεν μπορώ να θυμηθώ νόμο που να κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή και να πέτυχε έστω και μερική συναίνεση του τότε προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙ καμία αυτοκριτική για τη σχεδόν πεντάχρονη διακυβέρνησή του, για τις πρόχειρες και επιπόλαιες ιδεοληπτικές αποφάσεις που έλαβε, για τα κεφαλαιώδη λάθη που έκανε, ζυγίζοντας την Ελλάδα πάνω από το χάος της εξόδου απ’ την Ευρωπαϊκή Ενωση, για τις διαπραγματεύσεις του, ενώ αγνοούσε απολύτως τους κοινοτικούς κανόνες, την εγγενή ανικανότητά του να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας. Εντέλει, κατέληξε να υπογράφει μνημόνια που οδήγησαν τη χώρα και τους πολίτες της σε πενία, σε απαξίωση, σε απουσία αμυντικού προγράμματος, σε διάλυση της Παιδείας και των δομών πρόνοιας. Εντέλει, σε αγλάισμα των εχθρών της.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ -και να το λάβει πολύ σοβαρά ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- παρακολουθούν θέσεις και προθέσεις και προτάσεις της αντιπολίτευσης. Την αξιολογούν ανάλογα, όπως και την κυβέρνηση. Υπάρχουν θέματα που ο αντιπολιτευτικός λόγος είναι αναγκαίος και άλλα, κύρια, που απαιτούν στήριξη, επειδή το «όχι σε όλα» δεν είναι θέση. Είναι η άρνηση της συνταγματικής πρόβλεψης για τη λειτουργία του πολιτεύματος. Σε αυτό τον τομέα ήταν τόσο παταγώδης η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, που τον οδήγησε στο να κάνει αρχηγό του τον πρώτο τυχόντα που εμφανίστηκε ως κομήτης στο πολιτικό προσκήνιο, δηλώνοντας «εγώ θα σας οδηγήσω στο Μαξίμου».

ΣΗΜΕΡΑ, ο Νίκος Ανδρουλάκης -λόγω διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι λόγω της λαϊκής εντολής- κάθεται στο έδρανο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρέπει να αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται το βάρος που αυτός και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ καλούνται να αναλάβουν. Θα είναι λάθος αν το έδρανό του βαφτεί κόκκινο, συριζοποιώντας το ΠΑΣΟΚ. Θα είναι λάθος αν διατείνεται ότι «δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ», αλλά ακολουθήσει την πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, «ΟΧΙ σε όλα». Το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν έπαψε να έχει θέση στο δίπολο της εξουσίας, δεν πολιτεύθηκε ως κόμμα διαμαρτυρίας. Εχει ευτυχήσει να εκλέξει, στη μεταπαπανδρεϊκή εποχή, αρχηγούς που πολιτεύθηκαν με σύνεση, ηπιότητα και κυρίως με πατριωτισμό. «Το ΠΑΣΟΚ, είχε δηλώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι πρωτίστως κόμμα πατριωτικό». Αυτή τη χαρακτηριστική πολιτική επιλογή πρέπει να τηρήσει και τώρα που αξιώνεται να επιστρέψει ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρθρώνοντας λόγο στιβαρό, αποφεύγοντας τον λαϊκισμό, που είναι ο συντομότερος δρόμος για την απόρριψη των πολιτών. Στους επόμενους μήνες ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ θα δίνουν εξετάσεις. Καλή επιτυχία!