Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ωστόσο, οι Τούρκοι αρθρογράφοι που διατηρούν το θάρρος της γνώμης τους (και τους… επιτρέπεται ακόμη να τη διατυπώνουν) έχουν διαφορετική άποψη. «Η δολοφονία του πρέσβη Καρλόφ αδυνάτισε πολύ το χέρι της Αγκυρας στη Συρία», υπογράμμισε ο Σεμίχ Ιντίζ στη «Χουριέτ». «Ο Ασαντ πρέπει να είναι ευτυχής», συνέχισε, «από το αποτέλεσμα της τριμερούς διάσκεψης που έγινε την επομένη στη Μόσχα μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας».

Ουσιαστικά η Αγκυρα κήρυξε νεκρή την ως τώρα στρατηγική της στη Συρία, ομολογώντας ότι ο στόχος της ανατροπής του Ασαντ δεν υπάρχει πια στην ατζέντα της. Επίσης, οι Τούρκοι υπουργοί δεν ανέφεραν τίποτα στη Μόσχα για το μεγάλο φόβο της Αγκυρας, τη δημιουργία κουρδικού κράτους στο συριακό Βορρά.

Με τη «Διακήρυξη της Μόσχας» η Τουρκία αποδέχθηκε από τούδε και στο εξής το ρόλο του ουραγού της ρωσικής πολιτικής στη Συρία, η οποία έχει πρώτο και κύριο στόχο την εξουδετέρωση των τρομοκρατών του ISIS. Aυτό είναι το τίμημα που πληρώνει η Τουρκία για να αντισταθμίσει την επιδείνωση των σχέσεων με τους παραδοσιακούς της συμμάχους του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και να δικαιολογήσει το τυχοδιωκτικό της άνοιγμα προς τη Ρωσία και τις χώρες του Οργανισμού της Σαγκάης. (Οι οποίες μεταξύ άλλων δεν της κάνουν παρατηρήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.)

Κατά τον Σεμίχ Ιντίζ, η πολιτική αυτή μπορεί να αποφέρει πρόσκαιρα κέρδη στον Ερντογάν, αλλά εξασθενίζει τη διεθνή θέση της Τουρκίας. Οταν μάλιστα η απώλεια επιρροής συνοδεύεται από την εικόνα απόλυτου χάους στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, τότε οι Δυτικοί γείτονες έχουν περισσότερους λόγους να επαγρυπνούν.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου