Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Θεωρητικά, μία τέτοια στάση βοηθά τη χώρα, αλλά και φέρνει και πολιτικά κέρδη. Επομένως, καζάν καζάν, που θα έλεγε κι ο πρόεδρος Ερντογάν. Oμως, η συγκεκριμένη πρόταση έχει ξαναπέσει στο τραπέζι, έχει συζητηθεί και έχει απορριφθεί ως προβληματική για το – εξαιρούμενο από αυτήν- Αιγαίο.

Oπως είναι γνωστό, υπάρχει η απόφαση της τουρκικής Eθνοσυνέλευσης για το περιβόητο «casus belli» , σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Eτσι, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις -μηδέ εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένης- διακηρύσσουν μεν ότι το δικαίωμά μας παραμένει, αλλά θα ασκηθεί όταν κριθεί σκόπιμο.

Για την τμηματική αύξηση των χωρικών υδάτων, όλοι οι ειδικοί επισημαίνουν -μετά από την εναρμόνιση με τα ισχύοντα σε Ιταλία και Αλβανία, στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση το καλοκαίρι- ότι αν γίνει το ίδιο σε Κρήτη και Aνατολική Μεσόγειο, τότε η Ελλάδα θα έχει αποδεχθεί τον πυρήνα των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο: ότι πρόκειται, δηλαδή, για μία «ειδική περίπτωση», που μπορεί να λυθεί μόνον μέσω διμερούς διαπραγμάτευσης, στην οποία θα τεθεί πλήθος ζητημάτων από την τουρκική πλευρά.

Είναι δεδομένο ότι παρά την «μισοάδεια» ανάγνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τα αποτελέσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Aγκυρα δεν βρήκε κάτι θετικό για την ίδια στο κείμενο που τελικά συμφωνήθηκε, ως προς την ανάγκη έναρξης διερευνητικών επαφών αποκλειστικά για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας και Τουρκίας. Εξ ου και το «Oruc Reis» πλέει και πάλι σε διεθνή ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο, με πλώρη αυτή τη φορά για το ελληνικό θαλάσσιο σύνορο, 6,5-7,5 μίλια από το Καστελλόριζο.

Είναι προφανές ότι η Αγκυρα επιχειρεί να παίξει για άλλη μία φορά ένα blame game, επιδιώκοντας κλιμάκωση της έντασης με τρόπο που να «ενοχοποιεί» την Ελλάδα. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να τροφοδοτούμε εμείς οι ίδιοι την τουρκική τακτική…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής