Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Ωστόσο, οποιαδήποτε τέτοια σύγκριση θα ήταν λανθασμένη – διότι δεν ζούμε στον ίδιο κόσμο όπου ζούσαν οι Αθηναίοι της εποχής του Μιλτιάδη ή οι Εβραίοι της εποχής πριν από το Ολοκαύτωμα. Ζούμε πια σε έναν πλανήτη παγκοσμιοποιημένο: όχι στα καλά, αλλά στα άσχημα…

Την εποχή των εκστρατειών των Περσών εναντίον των ελληνικών πόλεων οι ασθένειες ήταν πολύ πιο θανατηφόρες, αλλά οι επιδημίες δεν μεταδίδονταν με τη σημερινή ταχύτητα. Σήμερα, ακόμα και τα ορεινά χωριά της Πίνδου κινδυνεύουν θεωρητικά από τον κορωνοϊό.

Χθες ανακοινώθηκαν 240 κρούσματα στην Αττική – είναι το τοπικό ρεκόρ από την έναρξη της κρίσης. Και μάλιστα, πρόκειται για μία εξέλιξη ενώ είναι σε εφαρμογή εδώ και αρκετές ημέρες κλιμακωτά μέτρα για τον περιορισμό της επιδημίας.

Βεβαίως, οι αριθμοί ερμηνεύονται όπως επιθυμεί ο καθένας: κάποιοι ήδη επισημαίνουν ότι υπάρχουν και χειρότερα, δείχνοντας προς τις περισσότερες από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπου τα 240 κρούσματα σε μία ημέρα θα θεωρούνταν ως «καλά νέα». Και με την έννοια αυτή, η δική μας πρωτεύουσα εξακολουθεί να τα πηγαίνει καλά. Ομως, 240 κρούσματα είναι 240 κρούσματα. Δεν είναι 500, αλλά δεν είναι και 5. Ο ιός κυκλοφορεί ανάμεσά μας και αυτό δεν αλλάζει, όσο κυκλοφορούμε ελεύθεροι στον δρόμο και στις πλατείες…

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι ο αριθμός των κρουσμάτων – αλλά η αβεβαιότητα σχετικά με το πότε θα ανακτηθεί ο έλεγχος και θα λήξει ο συναγερμός. Ο καθένας μπορεί να πειθαρχήσει σε μέτρα όπως αυτά που λαμβάνονται, αρκεί να γνωρίζει τον χρόνο που θα κρατήσουν. Ομως, αυτό δεν το γνωρίζει κανείς – και όλοι ξέρουν ότι δεν το γνωρίζει κανείς…

Είναι προφανές ότι αν όλοι ακολουθούσαν τα μέτρα, αυτός ο χρόνος θα μειωνόταν, ενδεχομένως και αρκετά. Αλλά αυτό είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να πείσει έναν καπνιστή να το κόψει, επικαλούμενος το γενικό καλό και τα δημόσια οικονομικά, που χειροτερεύουν λόγω του κόστους της περίθαλψης όσων αρρωσταίνουν από το τσιγάρο…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου