Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΕΝ ΜΕΣΩ της τετραπλής κρίσης (πανδημία, ύφεση, Ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό) η κυβέρνηση ανταποκρίνεται και με το παραπάνω, ωστόσο δεν αποφεύγει τα λάθη. Μικρά ή μεγαλύτερα, είναι λάθη. Κι έγιναν λάθη και με τη χαλάρωση μετά το lockdown και με τα χρηματοδοτικά εργαλεία, τα οποία ειδικά στην αρχή δεν δούλεψαν για όσους τα είχαν πραγματικά ανάγκη και με τα πίσω-μπρος με τα σχολεία. Εγιναν και μικρότερα λάθη, όπως π.χ. με τις μεγάλες μάσκες ή με τη μη άρση της ασυλίας του εμπαθούς και πολιτικά τοξικού Π. Πολάκη. Αλλά όλα αυτά τα λάθη δεν διορθώθηκαν από την πίεση μιας αξιόπιστης και σοβαρής αντιπολίτευσης. Διορθώθηκαν επειδή λειτούργησαν οι «εσωτερικοί συναγερμοί» της κυβέρνησης. Στην ουσία -κι ευτυχώς- αυτοδιορθώθηκαν. Κανέναν ρόλο δεν έπαιξε δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία παραμένει απορροφημένη στην προσπάθεια συντονισμού του άτακτου στρατού των τρολ του Διαδικτύου ή στο face lifting του κόμματος. Πλήρης πολιτική αφωνία από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παντελής πολιτική αμηχανία για την Κουμουνδούρου. Μόνο κάτι εξυπνακίστικες ατάκες για «χλαμύδες» και «πιτζάμες» ή για «χάπια λήθης».

ΤΟ ΧΟΡΟ της πολιτικής ανυπαρξίας του ΣΥΡΙΖΑ, που επηρεάζει τη λειτουργία και του ίδιου του πολιτεύματος, εξακολουθεί να τον σέρνει ο Α. Τσίπρας προσωπικά, όπως απέδειξε και το Σαββατοκύριακο που ήταν στη ΔΕΘ. Προσποιούμενος τον σοβαρό, κατέληξε βαρετός, γιατί δεν είχε κάτι σοβαρό να πει. Κάνοντας το μετριοπαθή, επαναλαμβάνοντας ξεπερασμένες κοινοτοπίες, στερήθηκε ακόμα και του «λαϊκίστικου χαρίσματος» που είχε να συνεπαίρνει τα πλήθη. Το αποτέλεσμα ήταν «βαθιά χασμουρητά» και για τον ίδιο και για όσους είχαν την υπομονή να τον ακούσουν.

ΚΑΙ ΕΠΙ της ουσίας; Τίποτα. Απολύτως τίποτα για το σήμερα και το αύριο της χώρας! Απλώς… ολοκλήρωσε τη σεισάχθεια που… έκανε το 2015 με το δημόσιο χρέος, υποσχόμενος σεισάχθεια και στο… ιδιωτικό χρέος το 2020. Πώς; Με τη γνωστή συνταγή των λεφτόδεντρων. Τόσα χρόνια μετά παραμένει αμετανόητος, ανώριμος, αμαθής, λαϊκιστής και ρέπων στην πολιτική απατεωνιά. Αδυνατεί ακόμα να καταλάβει τι προκάλεσε στη χώρα και τι του προκάλεσε η χώρα σε ανταπόδοση. Είναι αδύνατον σε αυτήν την κατάσταση να είναι -όπως οφείλει- χρήσιμος και στη χώρα. Ενας τέτοιος ηγέτης κι ένα τέτοιο κόμμα είναι αδύνατον να είναι χρήσιμοι όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στον εαυτό τους. Υπ’ αυτήν την έννοια είναι λογικό να μην μπορούν να καταλάβουν γιατί μια κυβέρνηση στα χέρια της οποίας έσκασαν 4 μεγάλες κρίσεις -απ’ αυτές που η κάθε μία μόνη της είναι ικανή να φθείρει μια κυβέρνηση-εξακολουθεί να προηγείται με 17-21 μονάδες του κόμματος, που ενώ τα έκανε όλα καλά ή απλώς «δεν πρόλαβε», ηττήθηκε παταγωδώς.

Η ΔΕΘ τέλειωσε και ο Α. Τσίπρας έφυγε από τη Θεσσαλονίκη. Αφήνει πίσω του όμως τον «μεγάλο ύπνο» και μεγαλώνει την επικίνδυνη πολιτική ανισορροπία που δημιουργεί η έλλειψη σοβαρής αντιπολίτευσης. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο. Και τίποτα, δυστυχώς, δεν προϊδεάζει ότι θα αλλάξει στο ορατό μέλλον. Αρα το βάρος πέφτει ακόμα μεγαλύτερο στην κυβέρνηση, αλλά και στο ΚΙΝ.ΑΛ. Το οποίο, εφόσον το συνειδητοποιήσει -και απαλλαγεί από μερικά σύνδρομα που το κυνηγούν ακόμα- μπορεί να κερδίσει κατ’ αρχάς σε επίπεδο πολιτικής ηγεμονίας το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν συνεχεία να τον κατοχυρώσει και στα έδρανα της Βουλής.

ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Οι πολιτικές ασυναρτησίες που είπε ο Α. Τσίπρας στη ΔΕΘ κι έρχονται κατευθείαν από το αλήστου μνήμης 2015, παραμένουν αυταπόδεικτα πολιτικές ασυναρτησίες. Ομως οι αναφορές του στα εθνικά θέματα και κυρίως στην κρίση με την Τουρκία είναι και πολύ επικίνδυνες, ιδιαίτερα εν όψει της έναρξης των διερευνητικών επαφών, αλλά και της συζήτησης των κυρώσεων κατά της Τουρκίας στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου.

Προς κατάπληξη των πάντων (;) ο Α. Τσίπρας ταυτίστηκε απολύτως με κάτι που λέει ΜΟΝΟ ο Τ. Ερντογάν: Οτι η Τουρκία ΔΕΝ είναι απομονωμένη! Το λέει η Ε.Ε., το λέει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το λέει ο αραβικός κόσμος, το λέει η Ευρωμεσογειακή Διάσκεψη, το λένε συμμαχικές χώρες. Οι μόνοι που λένε το αντίθετο είναι ο Τ. Ερντογάν και ο Α. Τσίπρας. Αραγε γιατί; Γιατί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιας χώρας που βρέθηκε -κι ενδεχομένως βρίσκεται- μπροστά στην κάνη της Τουρκίας, ένιωσε την ανάγκη να υποβιβάσει τη χώρα του και τις προσπάθειές της και να δώσει χείρα βοηθείας στον καταρρέοντα Ερντογάν; Κι όχι μόνο αυτό, που από μόνο του παραμένει τερατώδες: Καλλιέργησε σκοπίμως συνωμοσιολογικές θεωρίες, για τους λόγους που αποχώρησε το Ορούτς Ρέις.

Θεωρίες οι οποίες αποτελούν χαρτί στα χέρια του Ερντογάν εν όψει των διερευνητικών επαφών. Γιατί άραγε; Ποια ανάγκη τον έκανε να κάνει ένα τόσο μεγάλο και επικίνδυνο λάθος και μάλιστα λίγες μέρες πριν από τις αποφάσεις της Ε.Ε. και την επανέναρξη των συνομιλιών Αθήνας-Αγκυρας; Ηταν ένα λάθος παρόρμησης προκειμένου να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο ή μήπως είναι κάτι χειρότερο; Μήπως δηλαδή δεν ήταν ένα «απλό» λάθος, αλλά ήταν συνειδητό «λάθος»; Δεν είναι της ίδιας επικινδυνότητας τα δύο λάθη, αλλά και τα δύο είναι επικίνδυνα λάθη.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr