Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα αποκομίζει τα οφέλη-στήριξη από τη «διπλή νίκη» που έχει πετύχει στο διπλωματικό και το επιχειρησιακό πεδίο. Κάτι που της επιτρέπει να δώσει τον χρόνο που χρειάζεται ο «μαδημένος σουλτάνος» προκειμένου να διαχειριστεί την εσωτερική κοινή γνώμη και να αναδιπλωθεί. Αυτό σημαίνει άλλωστε και η «ηρωική» απάντηση του τουρκικού ΥΠΕΞ μετά τη συνεδρίαση του ΣΕΥ. Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει -εκτός των άλλων- ότι  βρίσκεται ήδη υπό την πίεση των κυρώσεων από την Ε.Ε. Στο προχθεσινό άτυπο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ της Ε.Ε. δεν παρουσιάστηκε απλώς ένας κατάλογος κυρώσεων, ο οποίος ωστόσο δίνει διπλωματική διέξοδο στην Τουρκία.

Εκφράστηκε η ομόθυμη στήριξη στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αν ο Ερντογάν δεν χρησιμοποιήσει τη διπλωματική διέξοδο που του δόθηκε και συνεχίσει την πειρατική συμπεριφορά στη Μεσόγειο, τότε, σύμφωνα με πληροφορίες, στη Σύνοδο Κορυφής στις 24-25 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολύ πιο ισχυρές και οδυνηρές κυρώσεις από την Ε.Ε. Ο Ερντογάν χρειάζεται χρόνο και χώρο για να εγκαταλείψει την πολεμική τακτική. Στο πλαίσιο αυτό, πριν από την αποκλιμάκωση (την απόσυρση του τουρκικού στόλου από τη Μεσόγειο), αναμένονται κι άλλες «πολεμικές κορόνες» εσωτερικής κατανάλωσης.

Οι κρίσιμες κινήσεις προκειμένου ο Ερντογάν να συνειδητοποιήσει πλήρως τη διεθνή απομόνωσή του ήταν δυο: Το δεύτερο τηλεφώνημα του Τραμπ στον Κ. Μητσοτάκη και η δημόσια και κατηγορηματική παρέμβαση της Μέρκελ, σύμφωνα με την οποία «όλα τα κράτη της Ε.Ε. έχουν υποχρέωση να στηρίξουν την Ελλάδα». Ποτέ στο παρελθόν η Γερμανίδα καγκελάριος δεν είχε χρησιμοποιήσει τόσο κατηγορηματική φρασεολογία. Ενώ δεν θεωρείται άνευ σημασίας το γεγονός ότι είπε δημόσια πως δεν θα τηλεφωνούσε στον Τ. Ερντογάν τη στιγμή που είχε ανακοινωθεί σχεδόν επίσημα η τηλεφωνική συνομιλία τους.

Ισως ακόμα πιο σημαντικά ήταν τα δυο τηλεφωνήματα του παραδοσιακού φίλου του Ερντογάν, Ντ. Τραμπ, στον Κ. Μητσοτάκη. Ο Αμερικανός πρόεδρος με το πρώτο τηλεφώνημα, που διήρκεσε 20-25 λεπτά, όχι μόνο ασχολήθηκε προσωπικά με τα καμώματα του Τούρκου προέδρου στην Αν. Μεσόγειο, αλλά κατέστησε σαφές ότι εγκαταλείπει τη στάση της ευμενούς ουδετερότητας. Ενώ με το δεύτερο τηλεφώνημά του -που αιφνιδίασε ακόμα και τον Κ. Μητσοτάκη- ο Ντ. Τραμπ, σύμφωνα με πληροφορίες, ενημέρωσε τον Ελληνα πρωθυπουργό για τη συνομιλία που είχε με τον Ερντογάν και του κατέστησε σαφές ότι «η Αγκυρα κατάλαβε την ενόχληση της Ουάσιγκτον για όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο».

Χωρίς τη στήριξη ΗΠΑ και Γερμανίας ο Τ. Ερντογάν και έχοντας απέναντι διπλωματικό τείχος στο οποία συμμετέχουν δυνάμεις από την Ευρώπη αλλά και τον αραβικό κόσμο, έχει δυο επιλογές, όπως εκτιμούν διπλωματικοί κύκλοι: Ή να το τραβήξει στα άκρα και να πάει σε πόλεμο ή να κάνει ένα βήμα πίσω και να αναζητήσει διπλωματική διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο αυτοεγκλωβίστηκε. Το δεύτερο ενδεχόμενο φαίνεται να κερδίζει πόντους, παρά την επιθετική ρητορική που συνεχίζει η Αγκυρα.

Καθοριστικό ρόλο για τη διαφαινόμενη αναδίπλωση του αναθεωρητή Τούρκου προέδρου έχουν παίξει δυο παράγοντες τους οποίους δημιούργησε η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης.

Πρώτον, οι «χειρουργικές» -και ως προς την ουσία και ως προς τον χρόνο- διπλωματικές κινήσεις της κυβέρνησης. Οι συμφωνίες με την Ιταλία και κυρίως με την Αίγυπτο για τις ΑΟΖ, η ενίσχυση των συμμαχιών της με τη Γαλλία κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και με χώρες της Μ. Ανατολής (Ισραήλ, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κ.λπ.) και η επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο είναι αυτές που δημιούργησαν το στέρεο διπλωματικό υπόβαθρο προκειμένου να εκδηλωθεί η στήριξη του διεθνούς παράγοντα. Χωρίς προκλήσεις, πάντοτε εντός του Διεθνούς Δικαίου και με μετρημένη ρητορική πέτυχε να καταδείξει τον ένοχο της κρίσης, αλλά και να θεωρηθεί η Ελλάδα από τη διεθνή κοινότητα ως παράγων σταθερότητας και νηφαλιότητας.

Ο δεύτερος καθοριστικός παράγων πάνω στον οποίο στηρίχθηκε και ο πρώτος είναι η άκρως επιτυχημένη αντίδραση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία για μια ακόμα φορά αιφνιδίασε τον αλαζόνα Ερντογάν. Ο οποίος ή δεν πήρε το μήνυμα από τον Εβρο ή, αν το πήρε, το υποτίμησε. Με αποτέλεσμα να το φυσάει και να μην κρυώνει. Παρά τις απίστευτες προκλήσεις του τουρκικού ναυτικού και της τουρκικής αεροπορίας οι αντίστοιχες ελληνικές δυνάμεις πέτυχαν μια ακόμα «διπλή νίκη». Κράτησαν την ψυχραιμία τους στερώντας από την Τουρκία το άλλοθι για την ανάφλεξη που επεδίωκε και ταυτοχρόνως απέδειξαν στην Τουρκία ότι δεν έχει την υπεροχή ούτε στο θαλάσσιο ούτε στο εναέριο πεδίο. Υπό την καθοδήγηση του υπ. Εθνικής Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου, του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρου και των αρχηγών όλων των Οπλων η Αγκυρα αποχώρησε από το «πεδίο» με απώλειες. Αλλοτε με «μπάλωμα» στο «Κεμάλ Ρέις» κι άλλοτε με τουρκικά F-16 τα οποία έφταναν με το ζόρι στις τουρκικές βάσεις χωρίς καύσιμα. Ενώ άγνωστες παραμένουν πολλές επιμέρους «μάχες» που έγιναν είτε στο αθέατο «πεδίο» των υποβρυχίων είτε κοντά σε νησιά.

Το μπαλάκι πλέον βρίσκεται στα χέρια του Τ. Ερντογάν, με τη διεθνή κοινότητα να τον κοιτάζει με καχυποψία και να περιμένει την αντίδρασή του. Η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, με μόνους απόντες τους «Λακεδαιμονίους των άκρων», εντείνει τόσο τη διπλωματική όσο και τη στρατιωτική θωράκιση της χώρας.

ΑΙΧΜΗ

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΜΑΡΑΣ

Οταν ο γιος του Α. Σαμαρά έπεσε θύμα ενός πρωτοφανούς πολιτικού μπούλινγκ, ήταν μόλις 14 ετών. Ενας άγουρος έφηβος, που βίωνε κάθε μέρα τις απάνθρωπες συνέπειες του άνανδρου πολέμου που γινόταν μέσω του ίδιου στον πατέρα του. Τα «χαλκεία» του αδίστακτου λαϊκισμού και της ανθρωποφαγίας τον είχαν κατηγορήσει ότι μια καθηγήτριά του τον έπιασε να αντιγράφει στο Κολλέγιο, όπου φοιτούσε. Το παραμύθι όμως είχε κι άλλο «δράκο»: Η καθηγήτρια, όπως τόλμησαν να πουν δημοσίως φερέφωνα του επελαύνοντος τότε «καραβανιού», απολύθηκε από το Κολλέγιο με «παρέμβαση Σαμαρά». Ο χρόνος κύλησε. Μεσολάβησε η δικαστική απόφαση 1790/2015 (επί ΣΥΡΙΖΑ) η οποία αποφάνθηκε -χωρίς να ασκηθεί ποτέ έφεση από κανέναν- ότι ο Κώστας Σαμαράς δεν είχε αντιγράψει κι επομένως δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για την απόλυση της μακαρίτισσας πια καθηγήτριάς του. Ο 14χρονος έγινε 23χρονος. Και όταν στις 22 Αυγούστου δεχόταν ευχές για τα γενέθλιά του στη σελίδα του Deree και ένας καλοθελητής (συμφοιτητής του;) τού θύμισε με κακεντρέχεια το «περιστατικό», ο Κ. Σαμαράς απάντησε μόνος του για πρώτη φορά. Παίρνοντας και τη ρεβάνς για την αναγκαστική σιωπή που τον υποχρέωναν τα -τότε- 14 χρόνια του.

Εγραψε: «Αγαπητέ, ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που μου δίνεις την ευκαιρία να απαντήσω εγώ αυτή τη φορά και όχι άλλοι για μένα, για όλη αυτή την απίστευτη και τρισάθλια αλητεία όλων αυτών των χρόνων από συγκεκριμένα πρόσωπα για να πλήξουν και να διαλύσουν την ψυχολογία ενός παιδιού 14 χρόνων, τότε. (…) Δεν είναι τυχαίο ότι τότε ήθελαν, με όλη την προπαγάνδα που επικρατούσε, να πλήξουν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα.

Ενας απ’ αυτούς φυσικά και ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος ας μην ξεχνάμε ότι είχε να αντιμετωπίσει και τις τότε εκλογές που έρχονταν. (…) Πάμε λοιπόν στην πραγματικότητα, στη μία και μόνη αλήθεια. Να σας πω πρώτα απ’ όλα ότι ουδέποτε είχα έχθρα με κανέναν καθηγητή. ΠΟΤΕ! Και ότι η μακαρίτισσα η Μπουλούτα μού έβαζε 20 στη Γεωγραφία όταν την είχα καθηγήτρια και δεν ρίχνω καθόλου το φταίξιμο σε εκείνην για αυτό που έγινε αλλά σε όλο το σύστημα που ήταν από πίσω. (…) Ρε παιδιά, σοβαρά;

Δηλαδή γύρισα στο σπίτι μου και περίμενα τον πατέρα μου να γυρίσει τα μεσάνυχτα απ’ το γραφείο και του είπα: “Μπαμπά, σήμερα (…) ένα τεστ στη 13.00 και με έπιασε μια καθηγήτρια να αντιγράφω. Πες σε παρακαλώ στο σχολείο να την απολύσει!!!”. Μιλάμε για ελεεινά μυαλά που το σκέφτηκαν και το έστησαν! Και φυσικά αυτοί δεν μπορούν να μιλάνε για “ηθικό πλεονέκτημα”. Μετά λοιπόν (…) ήρθε η δικαστική απόφαση (…) δεν αντέγραψα και ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν ήμουν η αιτία να απολυθεί η καθηγήτρια από το Κ.Α. (…) Φυσικά οι σωστοί ηθικοί και υπερασπιστές της αλήθειας των συγκεκριμένων χώρων συνέχισαν. (…) Mου στείλανε προσωπικό μήνυμα ότι η καθηγήτρια Μπουλούτα, η οποία δυστυχώς πέθανε από καρκίνο το ’17, πέθανε εξαιτίας μου από στεναχώρια!!!!!! (…)

Τέτοια προσπάθεια σπίλωσης ενός παιδιού που στο κάτω δεν είχε πει τίποτα απολύτως για σας και δεν είχε ξαναϋπάρξει! Θέλετε να χτυπήσετε τον πατέρα μου πολιτικά; Μάλιστα! Αυτό είναι μέσα στην πολιτική! Αλλά όχι αυτό το αίσχος… Να χαίρεστε την ηθική σας λοιπόν και το ηθικό σας πλεονέκτημα και καλή σας συνέχεια σε ό,τι κάνετε!».

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr