Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Οταν όλοι έλεγαν κι έγραφαν με βεβαιότητα «πιθανές» ημερομηνίες εκλογών ή «σχημάτιζαν» τη «νέα κυβέρνηση» βάζοντας και βγάζοντας υπουργούς, απλώς δεν είχαν καταλάβει -ακόμα- τον «πρωθυπουργό-έκπληξη», ο οποίος πριν από ένα χρόνο ευτυχώς ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Συμμετείχαν ακουσίως ή εκουσίως σε «σενάρια» κατασκευασμένα στα «υπόγεια», τα οποία, ζώντας -δικαίως εν μέρει- με τον τρόμο των πρόωρων εκλογών, προσπαθούσαν να τα ξορκίσουν. Τα ίδια «υπόγεια» ζούσαν με την αγωνία να εμφανίσουν τον ισχυροποιημένο Κ. Μητσοτάκη σαν «όμηρο του ακροδεξιού Σαμαρά», ο οποίος… δεν τον άφηνε να κάνει ανασχηματισμό! Οι συγγραφείς αυτών των σεναρίων είναι προφανές ότι δεν ξέρουν ούτε τον Κ. Μητσοτάκη ούτε τον Α. Σαμαρά. Ή απλώς μπήκαν στο εύλογο παίγνιο των ανησυχούντων υπουργών ή των… επερχόμενων υπουργών. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι τυχοδιώκτης. Ούτε ευκαιριακός παίκτης. Ούτε, πολύ περισσότερο, πολιτικός τζογαδόρος.

ΧΘΕΣ στη ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ξεκαθάρισε με απόλυτο τρόπο και τα δύο «θέματα». Για μεν τον ανασχηματισμό είπε καθαρά ότι «δεν είναι της στιγμής να γίνουν οι αλλαγές», καθώς και ότι «όταν έρθει αυτή η στιγμή θα το μάθετε από εμένα». Ανασχηματισμός θα γίνει τέλη Αυγούστου-αρχές Σεπτεμβρίου, κι όπως λένε οι πληροφορίες, θα είναι όντως «διορθωτικός» και θα χαρακτηρίζεται κυρίως από την αναδιανομή των αρμοδιοτήτων και όχι από τις αλλαγές προσώπων.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ όμως ξεκαθάρισε με έναν απολύτως δεσμευτικό τρόπο και το θέμα των πρόωρων εκλογών. Κι αυτό έχει πολύ μεγάλη πολιτική και ηθική αξία. Δεν είπε μόνο ότι «δεν έχω πρόθεση να οδηγήσω τη χώρα σε εκλογές». Αλλά πρόσθεσε το απολύτως δεσμευτικό για τον ίδιο ότι «θα ήταν ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΕΝΤΙΜΟ να προσφύγω σε εκλογές, επειδή έχω πολιτικό κεφάλαιο». Μια δέσμευση, η οποία σε περίπτωση αθέτησής της -δηλαδή να γίνουν πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο- θα ήταν, από μόνη της, όλη η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΟΥΣΙΑ όμως βρίσκεται αλλού: Στη διαφορά τρόπου σκέψης και ηθικής μεταξύ του Κ. Μητσοτάκη και του Α. Τσίπρα. Ο Α. Τσίπρας το 2015, εν όψει της ψήφισης του 3ου Μνημονίου, που δεν είχε τις ψήφους για να το περάσει μόνος του, είπε ψέματα κατά πρόσωπο στην κεκλεισμένων των θυρών σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Και μετά από λίγες μέρες, εντελώς ανήθικα και τυχοδιωκτικά, προκήρυξε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Τώρα, ο Κ. Μητσοτάκης έχει τη δυνατότητα μιας άνετης εκλογικής επικράτησης έναντι του πολιτικά ημιθανούς Α. Τσίπρα, η οποία θα του εξασφάλιζε δύο πλεονεκτήματα: Θα μηδένιζε το κοντέρ της κυβέρνησής του πηγαίνοντας έως το 2024 και ταυτοχρόνως θα «τέλειωνε» τον Α. Τσίπρα. Και με νωπή και ισχυρότερη λαϊκή εντολή όπως δείχνουν ΟΛΕΣ οι δημοσκοπήσεις, θα ανέβαινε άνετος τον Γολγοθά της ύφεσης.

ΚΙ ΟΜΩΣ, ο «Κούλης», που όμως είναι θεσμικός και πολιτικά έντιμος, «κλοτσάει» την ευκαιρία, την οποία αν την είχε ο «ηθικός πλεονέκτης» Α. Τσίπρας θα την «άρπαζε στον αέρα». Βέβαια ο Κ. Μητσοτάκης ξέρει ότι σε βάθος χρόνου η δουλειά και τα αποτελέσματα της κυβέρνησής του θα μεγαλώσουν κι άλλο τη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στο βούρκο του παρακράτους που εξέθρεψε. Αυτό όμως δεν μειώνει σε τίποτα τη θεσμικά εντυπωσιακή και πολιτικά έντιμη στάση του. Αλλωστε η διαφορά μεταξύ του πολιτικά έντιμου και του πολιτικά ανέντιμου έχει καταστεί σαφής ακόμα και στα μάτια πολλών εξ αυτών, οι οποίοι μόλις πριν από ένα χρόνο είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και Α. Τσίπρα-White House…

«ΟΛΑ ΑΝΑΠΟΔΑ»…

Το ξέρω το γνωστό ανέκδοτο με τον Θανάση, ο οποίος ενώ οδηγούσε ανάποδα στο μονόδρομο αναρωτιόταν «μα, πού πάνε όλοι αυτοί οι τρελοί;».

Αλλά το Σάββατο το μεσημέρι το είδα και με τα μάτια μου οδηγώντας στην Αττική Οδό με κατεύθυνση προς το Μαρκόπουλο: Ενας υπερήλικας με κάτασπρα μακριά μαλλιά οδηγούσε αντίθετα στο ρεύμα και στο βλέμμα του ήταν ζωγραφισμένη η απορία… Χθες είδα ξανά αυτήν τη σκηνή σε παραλλαγή.

Είδα το δεύτερο σποτάκι του ΣΥΡΙΖΑ-δεύτερο πολιτικό αυτογκόλ μέσα σε λίγες μέρες. Μετά το ευφυές σποτάκι που χαρακτήριζε «πουλημένους» όλους τους δημοσιογράφους, χθες με αφορμή τον ένα χρόνο από τις εκλογές, έβγαλε το σποτάκι «Ενας χρόνος Ν.Δ., όλα ανάποδα».

Ο ασφυκτιών από τις αποκαλύψεις για το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ θύμισε τον Θανάση και τον γηραιό κύριο που συνάντησα το Σάββατο το μεσημέρι να οδηγεί «ανάποδα» στην Αττική Οδό. Η κοινωνία βοά. Οι δημοσκοπήσεις τρίβουν τα μάτια τους από τα ίδια τους τα ευρήματα. Η διαφορά Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ έχει παγιωθεί στις 20 μονάδες.

Και ο Α. Τσίπρας, στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός βλέπει με τα κιάλια τον Κ. Μητσοτάκη, αφού μπροστά του είναι δεύτερος ο «κανένας»… Κι όμως, λέει «ένας χρόνος Ν.Δ., όλα ανάποδα».

Είναι προφανές, ότι ο Α. Τσίπρας και ο «διαχειριστής» του «κεντρικού μαγαζιού» είναι άφωνοι και απελπισμένοι από τις «φωτογραφίες» με τη «γίδα του παρακράτους στην πλάτη». Κι αυτό ως ένα σημείο είναι και ανθρώπινο και λογικό, όσο απεχθές κι αν είναι. Αλλά να οδηγούν ανάποδα στο μονόδρομο και να αναρωτιούνται «μα, πού πάνε όλοι αυτοί οι τρελοί»;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου