Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Σε ένα άρθρο γραμμένο θαρρείς για τους δικούς μας «ρεαλιστές», «ενδοτικούς» ή «κατευναστές» (πείτε τους όπως θέλετε), ο Μπάινταρ προειδοποιεί ότι το ισλαμο-εθνικιστικό δίδυμο Ερντογάν-Μπαχτσελί κινείται με βάση το δόγμα «πρώτα ο στρατός» και δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω στις επεκτατικές του βλέψεις.

Το απέδειξε σε όλες τις χερσαίες εισβολές που υλοποιούν τον «Εθνικό Ορκο» του 1920 για ανασύσταση μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Βόρειο Ιράκ, Βορειοδυτική και Βόρεια Κεντρική Συρία), αλλά και με την προσπάθεια αποπνιγμού της Κύπρου και τον περιορισμό της Ελλάδας στη «σωστή πλευρά» του Αιγαίου. Για την Αγκυρα, το Καστελλόριζο απλώς δεν υπάρχει αν… δεν είναι τουρκικό (τότε μπορεί να αποκτούσε ΑΟΖ ως διά μαγείας), ό,τι κι αν φαντασιώνεται ο καθηγητής Ροζάκης. Ενας επιστήμονας, μεταξύ άλλων με βαθιά άγνοια πτυχών του αντικειμένου του, καθώς αγνοούσε ότι οι Τούρκοι, γελοιοποιώντας κάθε έννοια γεωγραφίας, χρησιμοποίησαν ως γραμμή βάσης τη χερσόνησο της Κνίδου, απέναντι στην Κω, για τη χάραξη της ΑΟΖ με τη Λιβύη, προκειμένου να «καταπιούν» τα Δωδεκάνησα.

Ο Μπάινταρ προειδοποιεί ότι οι απειλές του Μπαχτσελί για ανακατάληψη των «εθνικών εδαφών που χάθηκαν το 1914-1920» δεν είναι κούφια λόγια ούτε λαϊκίστικες κορόνες για εσωτερική κατανάλωση. Είναι η επίσημη πολιτική της Τουρκίας, η οποία στην κρίση της Λιβύης άπλωσε πολύ τα πόδια της και κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σωρό δυνάμεις (Γαλλία, Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ελλάδα, Τυνησία και Αλγερία) χωρίς ούτε έναν πραγματικό σύμμαχο. Υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι ανόητο να υποκύψουμε στην πίεση των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών δυνάμεων «να τα βρούμε με τους Τούρκους» (δηλαδή να τους δώσουμε όσα ζητάνε) μπας και υπόλοιποι βρουν την ησυχία τους. Αμ, ούτε αυτοί θα τη βρουν!

Από την έντυπη έκδοση