Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΝ γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω -το 1995- θα θυμηθούμε πως αντιδράσεις υπήρχαν και για την πεζοδρόμηση της Ερμού. Εβγαιναν τότε οι καταστηματάρχες και κραύγαζαν πως θα βάλουν λουκέτο, γιατί δεν θα μπορούσαν πια οι πελάτες να φτάνουν με το Ι.Χ. μπροστά στα μαγαζιά τους. Τα χρόνια πέρασαν και η Ερμού μπήκε και στους πιο ακριβούς εμπορικούς δρόμους της Ευρώπης. Προφανώς και τώρα πια κανείς δεν σκέφτεται να την ξανακάνει δρόμο.

ΤΟ πρόβλημα με τον μεγάλο περίπατο δεν είναι η κίνηση. Μπορεί να είναι λάθος το timing γιατί αυτή την εποχή οι πολίτες διστάζουν να πάρουν το μετρό λόγω κορονοϊού. Αλλά όποτε και να γίνονταν τα έργα θα είχαμε μποτιλιάρισμα. Θα είχαμε και γκρίνιες.

ΑΣ πάμε όμως μια βόλτα εκεί στο ιστορικό τρίγωνο της πόλης. Και ας είμαστε ειλικρινείς. Οταν κατεβαίνουμε για βόλτα, καφέ, ποτό στην πλατεία Αγίας Ειρήνης και σε όλα τα δρομάκια -για δεκαετίες ήταν έρημα αλλά τώρα σφύζουν από ζωή- τι αντικρίζουμε; Εκατοντάδες παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε πεζόδρομους. Για αυτή την κατάσταση όσοι έσκουζαν το τελευταίο 48ωρο στα social media γιατί δεν έχουν ανεβάσει ούτε ένα post;

ΚΑΙ όλοι αυτοί οι αριστεροί επαναστάτες που ενοχλήθηκαν από την κίνηση γιατί δεν ενοχλούνται καθημερινά όταν το κέντρο κλείνει από πορείες των τριάντα και πενήντα ατόμων;

ΕΧΟΥΜΕ συνηθίσει να πηγαίνουμε καβάλα με το Ι.Χ. μας μέχρι την είσοδο του εμπορικού καταστήματος που θέλουμε να ψωνίσουμε και μέχρι το τραπεζάκι του καφέ όπου θα πιούμε τον φρέντο μας.

ΔΕΝ είμαι ειδικός για να γνωρίζω αν η μελέτη του ΕΜΠ είναι σωστή ή λάθος. Μπορεί και ο Κώστας Μπακογιάννης με τους επιτελείς του Δήμου να μην οργάνωσαν σωστά το ξεκίνημα του εγχειρήματος. Αλλά το ερώτημα είναι απλό: θέλουμε να γίνει ανθρώπινο το κέντρο της Αθήνας;

ΓΙΑΤΙ υπάρχει και η εύκολη λύση. Να μη γίνει τίποτα. Να κατεβαίνουμε όλοι στο κέντρο με τα αυτοκίνητα. Να παρκάρουμε όπου βρούμε. Και να μην υπάρχει χώρος για να περπατήσουμε. Ή για να σπρώξει κανείς το καροτσάκι με το παιδί του.

ΑΥΤΟ είναι και το πιο σύνηθες στη χώρα μας. Δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Και τι αναμενόμενη έκπληξη! Εκείνοι που διαμαρτύρονται πιο έντονα σε οποιαδήποτε αλλαγή/μεταρρύθμιση είναι εκείνοι που υποδύονται τους «ψαγμένους» της αριστεράς και της προόδου.

Η Αθήνα επιβάλλεται να αλλάξει. Είναι υποχρέωση του Δήμου να το κάνει. Ας βρουν τον σωστό τρόπο. Σιγά σιγά ίσως πρέπει να προχωρήσουν και σε πιο ρηξικέλευθες λύσεις, όπως ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός των Ι.Χ. από το κέντρο της πόλης.

ΤΟ πρόβλημα είναι πως πρέπει να ξαναζωντανέψουν και η Πανεπιστημίου και η Σταδίου. Και η Ομόνοια που άλλαξε με το σιντριβάνι, αλλά θέλει δουλειά γύρω τριγύρω. Η αναβάθμιση έρχεται μόνο όταν ο πολίτης αρχίσει να «ζει» το κέντρο της πόλης, όχι μόνο να περνά με το αυτοκίνητο τρέχοντας για να πάει στον προορισμό του.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση