Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

«Πρέπει να χαίρεσαι. Είναι μεγάλη μέρα», μου έλεγε τότε αξιοσέβαστος συνάδελφος στον «Ε.Τ.». «Σύμφωνοι», του απάντησα, «αλλά φοβάμαι ότι εμείς στη Δυτική Ευρώπη θα βγούμε ζημιωμένοι». Μάλλον δεν έπεσα πολύ έξω, αν σκεφτούμε τι συνέπειες είχε για την Ελλάδα ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος, η αποσταθεροποίηση της Μ. Ανατολής και η επανένωση της Γερμανίας.

Η Ρωσία μοιάζει να παίρνει «εκδίκηση» για την ήττα, που παραλίγο να τη διαλύσει. Ο ιός της αποσταθεροποίησης που κάποια ΜΜΕ βάφτισαν «παγκόσμια λαϊκιστική επανάσταση» εξαπλώνεται στη Δύση. Η ειρωνεία είναι πως όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω τη Ρωσία του Πούτιν. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς:

«Ειδύλλιο» με Τραμπ και κυβερνο-ανάμιξη στα «άπλυτα» της Χίλαρι; Φλερτ με Λεπέν και τον πιθανότερο επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας, Φιγιόν; Ανοιχτούς διαύλους του Κρεμλίνου με «Πέντε Αστέρες» και Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία; Παιχνίδι με τους οπαδούς του Brexit; Ανοίγματα του Αυστριακού ακροδεξιού προεδρικού υποψηφίου στη Μόσχα; Φιλορωσικές κορόνες Ουγγαρίας, Σλοβακίας που διασπούν την Ε.Ε.;

Ο απεσταλμένος της «La Stampa» στη Μόσχα έγραψε πως ο Πούτιν εξελίσσεται σε king maker, έτσι που επηρεάζει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Το σωστότερο είναι πως εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά τις αδυναμίες των άλλων.

Μολονότι έχει κουράσει κάπως τους Ρώσους τόσα χρόνια στην εξουσία, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Το πολυδιάστατο βλέμμα της σύγχρονης Ρωσίας καθρεφτίζεται στο διάσημο βιβλιοπωλείο της οδού Τσβέρσκαγια. Στη βιτρίνα φιγουράρουν δίπλα δίπλα τα βιβλία του Τραμπ και του Κάστρο, που καταβροχθίζονται εξίσου από το ρωσικό κοινό. Ισως επειδή του αρέσει να ταυτίζεται με τους νικητές…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου