Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα ζητάει τη λήψη μέτρων ύψους 4,2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2019-2020. Οι Ευρωπαίοι θέλουν την παρουσία του ΔΝΤ αλλά δεν δέχονται χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και η Ελλάδα βρίσκεται για άλλη μία φορά στριμωγμένη στη γωνία. Γιατί εάν τελικώς επιστρέψει χρηματοδοτικά το ΔΝΤ στο νέο Μνημόνιο, θα πρέπει η κυβέρνηση να αποφασίσει νέα σκληρά μέτρα, ενώ εάν δεν συμμετάσχει, τότε η ελάφρυνση του χρέους θα είναι ανεπαίσθητη, ενώ οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων δεν θα αλλάξουν.

«ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν θα μπορούσε να αποφασίσει αυτά τα μέτρα που ζητάει το ΔΝΤ» ήταν η επίσημη διαρροή του υπουργείου Οικονομικών. Ομως, το σωστό είναι ότι «καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να φτάσει τη χώρα στο σημείο αυτό που την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ».

ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ τα είπε προχθές στον ΣKAΪ ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης: «Επιστρέφουμε στο 2014, αλλά με μέτρα 9 δισ. τα οποία μπορεί να γίνουν πάνω από 12 δισ. ευρώ».
Ο κ. Τσίπρας είναι πολιτικά ανίσχυρος και αυτό το γνωρίζουν τόσο οι δανειστές όσο και οι γείτονες, που κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους. Η απειλή των εκλογών, που επισείει η κυβέρνηση, δεν τρομάζει τους Ευρωπαίους. Το διαπίστωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. τον Ιούλιο του 2015 όταν αποφάσισε το δημοψήφισμα και ο Σόιμπλε μόνο που δεν άνοιξε σαμπάνιες, προτείνοντας στον Βαρουφάκη να δεχθεί το Grexit με αντάλλαγμα κάποια δισεκατομμύρια για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

ΟΥΤΕ ΤΗΝ πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα δείχνουν να φοβούνται οι δανειστές, όταν εντός του 2017 θα ψηφίζει η μισή Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός από τη μια μεριά βλέπει τις δημοσκοπήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 15% και τον ίδιο χαμηλότερα σε δημοφιλία και από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και από την άλλη έχει να υπογράψει την παράταση του Μνημονίου.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, για να παραμείνει στην καρέκλα ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να δεχθεί τα μέτρα, ενώ επικοινωνιακά θα στήσει σκηνικό επιτυχίας με επίκεντρο τις βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις για το χρέος που αναμένεται να ανακοινωθούν εντός του μήνα.

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ της κυβέρνησης για τη μείωση των κύριων συντάξεων που ζητούν οι δανειστές είναι κροκοδείλια γιατί ο νόμος Κατρούγκαλου προβλέπει ότι οι σημερινές αποδοχές είναι διασφαλισμένες μέχρι το 2018 αλλά αργότερα οι προσωπικές διαφορές θα επανεξεταστούν ανάλογα με την πορεία της οικονομίας.

ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ενδεχόμενο είναι η παρέα του Μαξίμου να αποφασίσει υπέρ της παραμονής της στην εξουσία με την υπογραφή της νέας δέσμης μέτρων ελπίζοντας ότι στην πορεία του 2017 θα μπορέσουν να τα επαναδιαπραγματευθούν. Ομως δεν είναι βέβαιο ότι θα τα καταφέρουν. Από την 1η Ιανουαρίου, που ισχύουν οι αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα γιγαντωθεί, ενώ ήδη είναι εμπεδωμένη στους πολίτες η αίσθηση ότι η χώρα προχωρά σε λάθος κατεύθυνση.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ είναι αντιμέτωπος με τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει και η προσγείωση είναι σκληρή για τις κοινωνικές ομάδες, οι οποίες είχαν πιστέψει ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ θα βελτιωνόταν η οικονομική τους κατάσταση.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής