Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ιδού τι έγραφε πέρυσι τον Μάιο στο «Φιλελεύθερο» της Κύπρου η Τιτίνα Λοϊζίδου, που υποχρέωσε το τουρκικό κράτος να την αποζημιώσει για την αρπαγή της περιουσίας της στην Κερύνεια: «Είναι τα δύο ουδέτερα -το σχέδιο και το χρώμα- με το χάρτη της Κύπρου στο χρώμα του χαλκού, το πορτοκαλοκίτρινο σε λευκό φόντο και τα δύο κλαδιά ελιάς, που συμβολίζουν την ειρήνη και αντικατοπτρίζουν την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υπόσταση του κράτους μας.

Μια σημαία μοναδική, αφού δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο με το χάρτη της χώρας (σ.σ.: πλην Κοσσυφοπεδίου). Ο Τουρκοκύπριος δάσκαλος ζωγραφικής που τη σχεδίασε, ο Ισμέτ Γκιουνέι, εξήγησε ότι η παρουσία του χάρτη της Κύπρου ενίσχυε την ταυτότητά της, καθώς το κράτος ήταν μικρό και άγνωστο διεθνώς. Είναι αυτή η σημαία που αναρτήθηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, που μας εκπροσώπησε σε διεθνείς συναντήσεις… Μας κάνει ιδιαίτερα περήφανους να τη βλέπουμε να κυματίζει δίπλα στην ευρωπαϊκή…».

Προφανώς, ο Ερντογάν δεν θέλει να ξέρει τον Ισμέτ Γκιουνέι, ο οποίος -τι ειρωνεία- όταν πέθανε πριν από λίγα χρόνια το φέρετρό του τυλίχτηκε στη σημαία του ψευδοκράτους και την τουρκική.

Μόλις το 2003 ο Ντενκτάς άνοιξε τα σύνορα, ο Γκιουνέι ερωτήθηκε πώς νιώθει για τη σημαία που σχεδίασε, με δεδομένο ότι οι συντοπίτες του Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία δεν την αναγνώριζαν. «Νιώθω πολύ περήφανος, ιδίως τώρα που η κυπριακή σημαία θα ανεμίσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση», τους απάντησε. Για τη νίκη του στο διαγωνισμό του 1960, πήρε αμοιβή 50 λίρες (83 ευρώ). Ας τον βλέπει ο Ερντογάν στους εφιάλτες του!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου