Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως είναι άχαρος ο ρόλος του. Τι να πει ένας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν οι πολιτικές της κυβέρνησης έχουν αποδοχή από το 80% των πολιτών και το κόμμα του έχει περίπου τη μισή εκλογική δύναμη σε σχέση με τη Ν.Δ. Και, δυστυχώς για εκείνον, δεν μπορεί πια να κατηγορήσει ως fake τα γκάλοπ.

ΘΑ μπορούσε, βέβαια, να είχε επιδείξει μια διαφορετική τακτική, αν πραγματικά είχε διδαχθεί από τα προσωπικά λάθη και τις αστοχίες του παρελθόντος και δεν πόνταρε για μια ακόμη φορά στην μπαχαλοποίηση της κοινωνίας και του πολιτικού σκηνικού.

Η χώρα και οι πολίτες έχουν ανάγκη από συναίνεση για να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή ανατροπή στις ζωές τους λόγω της πανδημίας. Θα μπορούσε -χωρίς να επικροτεί την κυβέρνηση- τουλάχιστον να συμφωνεί σε όσα κάνει και είναι δίχως αμφιβολία ορθά και να σημειώνει εποικοδομητικά τις αστοχίες.

Ο κ. Τσίπρας, όμως, επέλεξε να επιστρέψει στην τακτική του 2012. Ισως γιατί μόνο αυτό μπορεί. Ισως γιατί μόνο αυτό θέλει.

ΜΟΝΟ η πρώτη παράγραφος από το άρθρο του είναι σοκαριστική: «Εδώ και δυο μήνες, που όλοι δίνουμε τη μάχη με την πανδημία, κάποιων το μυαλό δεν είναι μόνο στον περιορισμό της νόσου, στις απώλειες της ζωής και στις συνέπειες, αλλά πρωτίστως στα πολιτικά κέρδη και στις ζημιές». Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται τα παραπάνω όταν όλοι οι πολίτες γνωρίζουν πως η κυβέρνηση δίχως να λογαριάζει πολιτικό κόστος προχώρησε σε περιοριστικά μέτρα νωρίτερα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και πέτυχε να αποκρούσει το πρώτο κύμα διασποράς του κορονοϊού.

ΤΩΡΑ, όσον αφορά στα υπόλοιπα που θα γίνονταν «αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση», δεν αξίζουν καν σχολιασμό. Μετά Χριστόν προφήτες μπορούν όλοι εύκολα να γίνουν. Και να παρουσιάζουν τα «θαύματα» που θα είχαν πραγματοποιήσει.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, και κάτι που θα κατατρέχει τον κ. Τσίπρα. Πως σε όλη τη διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησής του απέτυχε σε όλες τις «προφητείες» του. Από εκεί που θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα τον «παρακαλούσαν» να τον δανείσουν, έφτασε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και εκλιπαρούσε για ένα νέο Μνημόνιο. Και, αντί να ελαφρύνει τους ήδη τότε ταλαιπωρημένους οικονομικά πολίτες, τους φόρτωσε έξτρα επώδυνα μέτρα ύψους 14 δισεκατομμυρίων ευρώ.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, θα έπρεπε να μην έχει τόσο αλαζονική συμπεριφορά. Είναι προκλητικό και συγχρόνως γραφικό να ζητάει να «φύγει» η Ν.Δ. από την κυβέρνηση, ενώ δεν έχει κλείσει ούτε ένα έτος από τις τέσσερις απανωτές εκλογικές συντριβές του και η κοινωνία στηρίζει με πρωτόγνωρο τρόπο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

ΕΙΝΑΙ κρίμα. Οχι για τον κ. Τσίπρα. Είναι κρίμα για το 31,53% των πολιτών που τον ψήφισαν πέρσι τον Ιούλιο. Σίγουρα δεν θα νιώθουν ικανοποίηση βλέποντας τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει στις ιδεοληπτικές τακτικές του… 4%.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση