Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΓΙΑΤΙ για έναν ηγέτη που βρίσκεται υπό κατάρρευση και είναι κόντρα στην κοινωνία θα ήταν ασήκωτο το βάρος της απόλυτης απουσίας του. Προτίμησε λοιπόν να πάει μόνος, νωρίς-νωρίς, για να καταφέρει ταυτοχρόνως δύο μικρούς «άθλους»: 1. Να πει για πολλοστή φορά ψέματα «τιμούμε και σήμερα, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, τη μνήμη των συμπολιτών μας». Μέγα ψεύδος. Επί 10 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εκείνης της αποφράδας ημέρας, ΟΥΔΕΠΟΤΕ τίμησε -έστω και με ένα απλό δελτίο Τύπου- τη μνήμη των τριών θυμάτων της «αντιμνημονιακής οργής». 2. Να υποκριθεί για τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων της Marfin, αποσιωπώντας το γεγονός ότι οι εφέσεις για τις αποζημιώσεις έγιναν επί των ημερών του (23 και 29 Ιουνίου 2018). Το ότι αποσιώπησε την απόφαση του πρωθυπουργού για παραίτηση του Ελληνικού Δημοσίου από την αναίρεση, ώστε να δοθούν οι αποζημιώσεις, δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Ο Α. Τσίπρας δεν υπήρξε ποτέ γαλαντόμος με τους πολιτικούς αντιπάλους του. Είτε εσωκομματικούς είτε άλλων κομμάτων. Αλλά η συνειδητή απόκρυψη των δικών του ενεργειών δείχνει το μέγεθος της υποκρισίας…

Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ επίσκεψη του Α. Τσίπρα στον τόπο του εγκλήματος του έδωσε και μια δυνατότητα: Μόνος χωρίς κανέναν, πέραν της κάμερας και του μικροφώνου, να μιλήσει ξανά για «πολιτική και επικοινωνιακή εκμετάλλευση» των θυμάτων της Marfin. Εναν αμήχανο και ελάχιστα σοβαρό ισχυρισμό, τον οποίο ουδέποτε μπήκε στον κόπο να τεκμηριώσει. Συνιστά «εκμετάλλευση» η τιμή στα θύματα; Είναι «επικοινωνία» το ότι ανοίγει ξανά ο φάκελος της Marfin, ώστε να μη μείνουν ατιμώρητοι οι δολοφόνοι, όπως παραμένουν εδώ και 10 χρόνια; Ή μήπως ο Α. Τσίπρας μιλάει για «πολιτική εκμετάλλευση», λόγω ενοχών; Επειδή όλοι διάβασαν την αρχική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι γίνεται προσπάθεια δυσφήμησης των «κοινωνικών αγώνων» του 2010. Και κατάλαβαν ξανά αυτό που ήδη ήξεραν: Το «κίνημα των Αγανακτισμένων» ήταν η πολιτική μήτρα που γέννησε το κυβερνητικό εξάμβλωμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.

Ο ΤΟΠΟΣ είναι μικρός και ο χρόνος που έχει περάσει λίγος για να μην είναι καθαρή η εικόνα. Αλλωστε, το γεγονός ότι ο Α. Τσίπρας μέσα σε δύο χρόνια αναγκάστηκε δύο φορές να πάει αξημέρωτα και μόνος στον τόπο του εγκλήματος μιλάει από μόνο του. Αγρια χαράματα πήγε στο Μάτι, νωρίς το πρωί στη Marfin.

ΟΙ «ΜΙΚΡΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ» ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΠΙΑ ΜΙΑ «ΠΛΑΤΕΙΑ»

Αγ. Παρασκευή, Αγ. Γεώργιος Κυψέλη, Κηφισιά κι άλλες «μικρές πλατείες» ανέλαβαν αυτόκλητες να πολεμήσουν την αστυνομική βία και να δώσουν πολιτικό πρόσημο στον κορονοϊό. Δεν πάει να φωνάζει το προφανές και το αυτονόητο ο Χαρδαλιάς, ότι ο ιός «δεν είναι πολιτικό θέμα» και ότι «δεν κοιτάει ιδεολογίες και απόψεις», τα «παιδιά» έχουν άλλη «άποψη». Καταπιεσμένα από την καραντίνα και απ’ ό,τι κουβαλάνε μέσα τους, οργανώνουν «αντίσταση» σε «μικρές πλατείες».

Εναντίον ποιου; Του «αστυνομικού κράτους», λέει. Υπήρχαν ΜΑΤ στην Αγ. Παρασκευή πριν οργανωθεί η πρώτη… αντιφασιστική συγκέντρωση; Υπήρχαν ΜΑΤ στην Κυψέλη πριν στήσουν το κόλπο με το τηλεφώνημα με τη ληστεία και πάνε οι αστυνομικοί για να διαπιστώσουν ότι τους την είχαν «στημένη» οι μουδιασμένοι από το καθισιό αντιεξουσιαστές; Οχι. Καλά, θα πει κανείς, ο συγκεκριμένος «χώρος» αυτό ήταν πάντα. Νόμο θεωρούσε ό,τι ήθελε και ό,τι ήταν νόμος ήταν εχθρός.

Ακόμα κι αν αφορά τη δημόσια υγεία. Οι πολιτικές «φτερούγες προστασίας», όμως, που άνοιξαν για να αγκαλιάσουν τα «παιδιά», πού κολλάνε; Και μάλιστα από κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης; Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις καταγγελίας της «αστυνομικής βίας» από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του πού τέμνονται με ένα κόμμα που θέλει να κάνει το σοβαρό; Ιδιαίτερα όταν η Αστυνομία δεν προκάλεσε καμία σύγκρουση, παρά μόνο επενέβη όταν μπήκαν στη μέση τα ξύλα, οι πέτρες και οι μολότοφ των «ελεύθερων αγωνιζόμενων» της «μικρής πλατείας».

Κι αυτό όταν συνειδητά απέφυγε τη σύγκρουση σε άλλες παράνομες συγκεντρώσεις, όπως του ΠΑΜΕ ή των «οικολόγων» του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια σοβαρή κοινωνία και σε μια στοιχειωδώς σοβαρή συζήτηση δεν κολλάνε πουθενά. Σε ένα μόνο κολλάνε: στο ότι ο αμήχανος ΣΥΡΙΖΑ ψάχνεται να πιαστεί από κάπου. Και η έως τώρα συμπεριφορά του δείχνει ότι βλέπει «φως» στις «μικρές πλατείες». Και ενδεχομένως ονειρεύεται πως οι «μικρές πλατείες» μπορούν να δημιουργήσουν ξανά μια «πλατεία», σαν την παλιά «πλατεία» των «Αγανακτισμένων». Τα έλεγε ο μακαρίτης ο Κάρολος, αλλά κι αυτόν επιφανειακά τον διάβασαν (;)…

«Από δυο χωριά χωριάτες»

Με αμείωτη ένταση μαίνεται η αντιπαράθεση στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Με τους πασοκογενείς και μερικούς «μετριοπαθείς» να τραβάνε τον Α. Τσίπρα προς τα «δεξιά», και τους «53» να τον τραβάνε προς τα «αριστερά». Ακόμα για σχετικά απλά θέματα, όπως π.χ. αν έπρεπε να πάει ο ίδιος να καταθέσει το στεφάνι για τα θύματα της Marfin, έγινε ολόκληρη «συζήτηση».

Οι «53» επέμεναν ότι δεν έπρεπε να πάει ο ίδιος, σε αντίθεση με τους ετερόκλητους «προεδρικούς», που επέμεναν να πάει ο ίδιος. Κι αφού «λύθηκε» αυτό το «θέμα» κι αποφασίστηκε ότι θα πήγαινε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, ανεφύη το έτερο «μείζον» ζήτημα: Ποιοι θα τον συνόδευαν; Τελικά αποφασίστηκε να τον συνοδεύσει μια… αντιπροσωπευτική αντιπροσωπεία. Η Ο. Γεροβασίλη, ο Γ. Ραγκούσης και ο Ν. Παππάς. Οι «53» δεν εκπροσωπήθηκαν… Ωστόσο, το να τίθενται τέτοια «μεγάλα θέματα» δείχνει απλώς πόση ένταση και απόσταση υπάρχει στα ενδότερα της Κουμουνδούρου.

Γιατί αποσύρθηκε το σποτάκι;

Αρκεσαν κάποιες «αριστερές» φωνές -εγνωσμένης επιλεκτικής ευαισθησίας- περί σεξισμού ώστε να αποσυρθεί το νέο σποτάκι της Πολιτικής Προστασίας με τον ηθοποιό Χρ. Λούλη. Εκείνοι που σιώπησαν εκκωφαντικά στην απροκάλυπτη σεξουαλική παρενόχληση γυναικών από τον πρώην πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα, είδαν «σεξισμό» στο σποτάκι!

Επειδή ένας άντρας εμφανίζεται να «ταπώνει» την κοπέλα του. Αν στη θέση του «άντρα» έλεγε τα ακριβώς τα ίδια μια γυναίκα, ασφαλώς δεν θα υπήρχε κανένας σεξιστικός χαρακτήρας. Και όντως δεν θα υπήρχε, όπως δεν υπήρχε κι όταν τα έλεγε ο «άντρας». Γιατί δεν υπήρχε σεξισμός. Κι όμως, το σποτάκι αποσύρθηκε. Στο όνομα του αναγκαίου μη διχασμού. Ηταν σωστή η απόσυρση ή ήταν μια ενοχική αντίδραση;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου