Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οταν λέω ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι έχουν πλάκα, φτιάχνοντάς μου το έγκλειστο κέφι μου, κάποιοι μου λένε ότι δεν είναι πράγματα διασκεδαστικά αλλά απόδειξη της τεράστιας συριζαϊκής ανασφάλειας στην τριπλή ήττα. Μπορεί!

Ομως, από το 1993 που πρωτοτραγούδησε η Αλκηστις -τίτλος δίσκου «Ανθρώπων έργα»- «Τα πιο ωραία λαϊκά», ως σήμερα, πέρασαν 27 χρόνια, ήτοι τρεις γενιές.

Κορίτσια αγόρια σ’ ένα χολ
και τα φιστίκια μες το μπολ
κι οι γέροι στη βεράντα
με το ρυθμό της μουσικής
και με μπλου τζιν Αμερικής
μια εφηβεία επιεικής
που γίνεται σαράντα…

Η γενιά που τότε ήταν σαράντα, σήμερα ανήκει -φευ!- στην ομάδα…υψηλού κινδύνου! Οι γενιές που ακολοὐθησαν μπορεί να μην ξέρουν συνθέτη και στιχουργό αλλά τραγουδούν μαζί με την Αλκηστη «έλα μη κλαις»….

Ο συνθέτης χθες απείλησε να λάβει ένδικα μέτρα! Εναντίον της Αλκηστης επειδή τραγούδησε το… δικό της τραγούδι; Γιατί το τραγούδι αυτό μόνο με το δικό της ταπεραμέντο και με αυτό το μέταλλο της φωνής της μπορούσε να αποδοθεί τόσο τέλεια και να μας εκφράζει. Δηλαδή, ο ερμηνευτής ενός τραγουδιού τι είναι; Είδος …ντελιβερά;

Η Αλκηστις σε μια συνέντευξη που μου είχε δώσει στο MEGA είχε πει ότι ο «Κραουνάκης είναι παιδικός μου φίλος». Υπό τις παρούσες συνθήκες το αφήνω ασχολίαστο.

Αλλά το τραγούδι έχει στίχους. Πιστεύετε ότι η κυρία Λίνα Νικολακοπούλου θα εγκαλέσει την Αλκηστη επειδή πάνω σε μια νταλίκα συγκίνησε με τα τραγούδια της τους έγκλειστους Αθηναίους;

Μπορώ να φανταστώ το αίσθημα ιδιοκτησίας που μας κατέχει για ένα ακίνητο, για ένα αυτοκίνητο για μία πολυθρόνα. Αλλά ένα τραγούδι, από τη στιγμή που περνά στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν έχει ιδιοκτήτη. Αντίτιμο πνευματικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να διεκδικήσει κανείς από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που διασκεδάζουν με τραγούδια που μένουν ακόμη ζωντανά χάρη στην Πρωτοψάλτη.

Ηταν επικοινωνιακό κόλπο, λένε οι μεμψίμοιροι, η νταλίκα; Ελάτε τώρα! Και η σκυλίτσα στην αγκαλιά Τσίπρα τι ήταν; Αφήστε που μπορούσαν να τον κατηγορήσουν ότι δεν μάζεψε ένα αδέσποτο, ως πούρος αριστερός, αλλά εμφανίστηκε με σκυλάκι ράτσας για να συγκινήσει τους… αστούς!

Υστερόγραφο

Μια παρατήρηση έχω να κάνω: Αν δεν ήθελε η Αλκηστις να περάσει από το Μαξίμου δεν είχε παρά να μη πάει. Εγώ, πάντως, λέω ότι η φωτογραφία του πρωθυπουργού να χαιρετάει από τα σκαλιά ή μέσα από τη σιδερένια πόρτα του Μαξίμου θα αδικούσε πολύ τον Κυριάκο. Θα ήταν τόσο δήθεν…

Από την έντυπη έκδοση