Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Η Ελλάδα ζητεί επίσης πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση – άλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε συνυπογράψει την αρχική πρωτοβουλία των 9 πρωθυπουργών. Ομως, είναι προφανές ότι το παρελθόν των Μνημονίων, αλλά και το μικρό μέγεθος της ελληνικής οικονομίας καθιστούν τον ρόλο της χώρας μας δευτερεύοντα – κι αυτό παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα πήρε αρκετούς πόντους με την έως τώρα διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.

Ο κ. Κόντε τα λέει όλα αρκετά ξεκάθαρα – και μάλιστα έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι δεν έχει πεισθεί ότι οι όροι που θα τεθούν για τη χρηματοδότηση των χωρών που χτυπήθηκαν από τον ιό θα διαφέρουν από εκείνους που υποχρεώθηκε να αποδεχθεί η Ελλάδα από το 2010 ως το 2018.

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας έχει προφανώς υπόψη του τις δηλώσεις από την ολλανδική πλευρά, που ήταν επίσης ξεκάθαρες: δεν υπάρχει χρηματοδότηση χωρίς όρους. Τώρα, θα είναι οι όροι «ελληνικοί»; Λογικά όχι – διότι η φασαρία ακριβώς γι’ αυτό γίνεται, όχι για τα κορονοομόλογα, που τα έχουν αποκλείσει οι «σκληροί» του Βορρά. Για τους όρους με τους οποίους θα πάρουν χρήματα η 3^η και η 4^η οικονομία της ευρωζώνης. Οπως είναι φανερό, αλλιώς θα συμπεριφερθεί η Ευρώπη στην Ιταλία και την Ισπανία – και αλλιώς σε μία Ελλάδα, η οποία μάλιστα εκείνη την περίοδο δεν είχε ούτε έναν σύμμαχο λόγω της σκληρής δημοσιονομικής της κατάστασης…

Για τη χώρα μας είναι προφανές ότι η εμπειρία 10 χρόνων στα Μνημόνια μόνον θετικά μπορεί να λειτουργήσει τώρα. Κατά πάσα πιθανότητα οι όροι θα είναι αρκετά χαλαρότεροι από τους «ελληνικούς» του παρελθόντος – αλλά το διακύβευμα είναι πολύ σημαντικό: θα χρειαστούν πολλά χρήματα για να γίνει ομαλά η μετάβαση από την ύφεση του ιού στην επιστροφή σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Και κυρίως θα χρειαστούν πολλά χρήματα για να στηριχθεί η απασχόληση για όσους μήνες χρειαστεί ώστε να μην οδηγηθούμε σε κύματα ανεργίας όπως συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου