Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΦΑΣΚΕΙ και αντιφάσκει διαρκώς. Αδυνατεί να συγκροτήσει ένα συνεκτικό και συνεπή λόγο. Αδυνατεί να συναινέσει. Αδυνατεί να απαλλαγεί από το λαϊκισμό που τον οδηγεί σε κραυγαλέες αντιφάσεις, όπως η παραπάνω. Παραμένει δέσμιος μιας εκδικητικής περιπτωσιολογίας, που είναι καταδικασμένη να κάνει την «τρίχα τριχιά». Αδυνατεί να κρύψει την τεράστια πολιτική αμηχανία του, αλλά και την παντελή έλλειψη οποιασδήποτε θετικής πρότασης, η οποία να μπορεί να καλυτερέψει κάτι. Μόνο μεμψιμοιρία και γκρίνια στο όνομα δήθεν της υπεράσπισης των εργαζομένων, με τυφλή επιστροφή στην εποχή των λεφτόδενδρων.

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αφήσουμε το λογαριασμό για την κυβερνητική έπαρση να τον πληρώσει η κοινωνία» είπε χθες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Α. Χαρίτσης. Δηλαδή; Η όποια «επεξήγηση» ακολούθησε στις ερωτήσεις που του έγιναν παρέμεινε στα ρηχά νερά της γενικότητας και του αφορισμού, διανθισμένη απλώς από τη φρέσκια καραμέλα των «κοστολογημένων προτάσεων» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίες είναι τόσο… κοστολογημένες, ώστε αφήνουν απ’ έξω… 10-12 δισ. ευρώ, που αντιστοιχούν στην αναστολή των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων.

ΧΩΡΙΣ να δοθεί τελικά απάντηση στο αν καλώς ή κακώς χρησιμοποιούνται(;) χρήματα από το «μαξιλαράκι», ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το παραμικρό πρόβλημα ερωτεύτηκε ξαφνικά και το ΔΝΤ! Ναι, αυτό που ήθελε να διώξει κι εκείνο που κατήγγειλε ως ιερατείο της παγκόσμιας κερδοσκοπίας. Κι αυτό που το λοιδορούσε για το πόσο έξω πέφτει στις εκτιμήσεις του. Κι έτσι κατάντησε να υιοθετεί τώρα, και μάλιστα άκριτα, τις δυσοίωνες προβλέψεις του για το βάθος της ύφεσης που θα έχει η ελληνική οικονομία. Προσπερνά κανείς τον μαγικό τρόπο που το «αναξιόπιστο ΔΝΤ» έγινε ό,τι πιο «αξιόπιστο» γνώρισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια τι ακριβώς κρύβεται πίσω απ’ αυτόν τον «ξαφνικό έρωτα»;

ΚΡΥΒΕΤΑΙ η προσδοκία της επιβεβαίωσης των δυσμενών εκτιμήσεων του ΔΝΤ. Αν όχι η επιθυμία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος τρόπος για να βγει από το πολιτικό περιθώριο που βρίσκεται είναι όχι μόνο η αποτυχία της κυβέρνησης, αλλά μια νέα καταστροφή της χώρας. Είναι τέτοια η πολιτική απελπισία της Κουμουνδούρου, ώστε αδυνατεί να κρατήσει ακόμα και τα προσχήματα. Κι έτσι μετά τη «μισή πορεία» του Α. Τσίπρα στις 17 Νοεμβρίου κατά της Αμερικανικής Πρεσβείας, υπό τις ιαχές «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», βλέπουμε τώρα τον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ να χορεύει στους δρόμους κραδαίνοντας τη σημαία του ΔΝΤ!

Σοβαρευτείτε. Η χώρα και η δημοκρατία χρειάζονται μια στοιχειωδώς σοβαρή και υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση. Κι όσο κι αν αυτές οι έννοιες προκαλούν φλύκταινες στο «αριστερό» προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υποχρεωμένος να βρει έναν τρόπο να σοβαρευτεί.

ΤΡΑΜΠ: ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Το είχε αφήσει ανοιχτό από την προηγούμενη εβδομάδα και τώρα το έκανε. Ο Ντ. Τραμπ σταμάτησε τη χρηματοδότηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας γιατί «απέτυχε στη βασική αποστολή του», αλλά είναι και «κινεζοκεντρικός».

Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει εντελώς άδικο για το ρόλο του ΠΟΥ. Και καθυστέρησε και απ’ ό,τι φαίνεται βοήθησε την Κίνα να αποκρύψει τον πραγματικό αριθμό των νεκρών από τον κορονοϊό. Ομως όλα δείχνουν ότι ο ίδιος ο Τράμπ είχε ενημερωθεί αρμοδίως από τον Φεβρουάριο για το τι ερχόταν. Ηξερε. Κι επέλεξε να προτάξει την οικονομία της χώρας του από τις ζωές των πολιτών της.

Αλλωστε αυτό ακριβώς του καταλόγισε ουσιαστικά και η Ν. Πελόζι, που τον κατηγόρησε σαν «ένα αδύναμο άτομο, έναν φτωχό ηγέτη, που δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη.

Ενα αδύναμο άτομο που κατηγορεί τους άλλους». Η «τιμωρία» του ΠΟΥ δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια του Τραμπ να μεταθέσει σε κάποιον άλλον τη δική του ευθύνη, που έχει κοστίσει χιλιάδες ζωές Αμερικανών πολιτών. Είναι όμως και κάτι ακόμα. Αυτή η κρίση, όσο μεγάλο οικονομικό κόστος κι αν έχει, και έχει, δεν είναι μια αμιγώς οικονομική κρίση.

Είναι ένα μίγμα οικονομικής και ηθικής κρίσης. Με την ηθική παράμετρο να αυξάνει τη συμμετοχή της, λόγω των πολλών νεκρών. Επομένως ο Τραμπ και οι υπόλοιποι μιμητές του δεν «καθαρίζουν» βρίσκοντας έστω κι ένοχα θύματα και προτάσσοντας οικονομικά «επιτεύγματα», υποτιμώντας την ηθική διάσταση της κρίσης. Αλλωστε κάπως έτσι και ο Τσόρτσιλ κέρδισε τον πόλεμο, αλλά έχασε τις εκλογές…

Σήμερα οι αποφάσεις για την κυκλοφορία

Σήμερα αποφασίζει ο Κ. Μητσοτάκης για το αν θα ληφθούν περαιτέρω περιοριστικά μέτρα στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων για ένα 48ωρο (βράδυ Μ. Σαββάτου-βράδυ Δευτέρας του Πάσχα). Ο προβληματισμός είναι έντονος, καθώς από τη μια υπάρχουν η υποχώρηση του ιού και η κόπωση της πειθαρχημένης κοινωνίας. Και από την άλλη υπάρχει ο φόβος της «κλοτσιάς στην καρδάρα». Ο πρωθυπουργός εμφανίζεται προβληματισμένος, συζητά με πολλούς, παίρνει γνώμες και αποφασίζει σήμερα, μετά από μια τελευταία συζήτηση με τον Σ. Τσιόδρα και τον Ν. Χαρδαλιά. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, δεν αποκλείεται ο Κ. Μητσοτάκης να καταλήξει σε μια «ντεμί απόφαση»: Ο περιορισμός να μην είναι καθολικός…

Θανάση, ντρέπεσαι;

Ακόμα μια δημοσκόπηση, αυτή της Marc για τον ALPHA, ήρθε χθες να αποθεώσει τον Σ. Τσιόδρα. Το 94,6%(!) έχει θετική γνώμη για τον καθηγητή που ηρέμησε μια ολόκληρη χώρα. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι θετική γνώμη για τον Σ. Τσιόδρα έχει και το 93,8%, όσων πριν από 9 μήνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ! Εχουν περάσει λίγες μέρες από τον λίβελο-μνημείο εμφυλιοπολεμικής εμπάθειας του Θ. Καρτερού εναντίον του Σ. Τσιόδρα. Αλήθεια, ντρέπεται; Ή του αρκεί ότι εκφράζει το 6,2% του 31,5%;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου