Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η τελευταία φορά που απέρριψε τις καλές του υπηρεσίες ήταν στις 30 Μαρτίου, όπως αποκάλυψε ο Πόουλ Τόμσεν. Σε πείσμα των «στημένων» δημοσκοπήσεων, ο Ερντογάν δέχεται έντονη αμφισβήτηση από την τουρκική κοινωνία για τους χειρισμούς του στην οικονομία, στα διεθνή μέτωπα (μεταναστευτικό, Συρία, Λιβύη) και τελευταία στο θέμα της πανδημίας, που καλπάζει στην Τουρκία ταχύτερα από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει ότι μια προσφυγή στο ΔΝΤ θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία – δεδομένου ότι η χρηματοδότηση συνοδεύεται από αβάσταχτα μέτρα. Ισως όμως αυτή η επιλογή να είναι πια μονόδρομος, όπως επισήμαναν διάφοροι Τούρκοι οικονομολόγοι, μαζί με το πρακτορείο Bloomberg. Μια πρώτη τροχιοδεικτική βολή ήταν δημοσίευμα φιλοκυβερνητικής εφημερίδας, που άφηνε για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει ο Ερντογάν στο αδιανόητο.

Δεδομένου ότι η Τουρκία έχει ξεμείνει από συναλλαγματικά αποθέματα, ο τουρισμός της έχει καταστραφεί λόγω της επιδημίας (σε αντίθεση με την «υποδειγματική Ελλάδα»), οι επιχειρήσεις της είναι ανοιχτές σε δολαριακό δανεισμό, τα swaps χρέους με τη Fed έχουν ένα όριο, τα ασφάλιστρα κινδύνου χρεοκοπίας (CDS) χτύπησαν ταβάνι αυτή την εβδομάδα και ταυτόχρονα εκκρεμούν αποπληρωμές χρέους 170 δισ. δολαρίων την επόμενη χρονιά, η μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στο ΔΝΤ θα ήταν ο υπερπληθωρισμός με κοπή χρήματος, τα capital controls ή τα επιμέρους ανατολίτικα παζάρια με ΗΠΑ, Κίνα, Ε.Ε. Ισως έφτασε η ώρα ο Ταγίπ να πράξει το αδιανόητο, χώνοντας βαθύτερα το κεφάλι του στον ντορβά.

Από την έντυπη έκδοση