Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΕΙΝΑΙ μέρος της καθημερινότητάς μας. Παρκάρουμε όπου βρούμε, εκεί όπου απαγορεύεται, πάνω στις διαγραμμίσεις πεζών, αφήνουμε διπλή σειρά με αλάρμ το αυτοκίνητο πάνω στη λεωφόρο για να «πεταχτούμε» σε μια δουλειά. Δεν τηρούμε τη σειρά προτεραιότητας στην εφορία, στο ΙΚΑ, σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία ή ακόμα και στο σούπερ μάρκετ. Μέχρι πριν από λίγους μήνες καπνίζαμε μπροστά στη μούρη μη καπνιστών ή ακόμα και μικρών παιδιών σε κλειστούς χώρους καφέ και εστιατορίων. Προσπαθούμε να «βρούμε τη λύση» με κάποια κομπινούλα ή με λίγο «μέσο» σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει. Το ρουσφέτι, μικρό ή μεγάλο, είναι βαθιά ριζωμένο στο DNA μας.

ΕΧΟΥΜΕ βαθιά όλοι μέσα μας τη μη τήρηση των κανόνων. Είτε γιατί είμαστε «έξυπνοι» είτε για είμαστε «αντιστασιακοί» είτε γιατί είμαστε απλώς «ψεκασμένοι».

ΤΑ έχουμε ξανασυζητήσει πολλές φορές. Μας πήρε τουλάχιστον μια πενταετία για να αποδεχθούμε πως η χώρα είχε χρεοκοπήσει. Και πως η χρεοκοπία δεν είναι ένα πολιτικό γεγονός που εξαφανίζεται ως διά μαγείας «με έναν νόμο και ένα άρθρο». Αρα σίγουρα δεν είναι εύκολο να αποδεχθούμε και το τι ακριβώς συμβαίνει με τον κορονοϊό.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, μια τεράστια διαφορά. Κανείς δεν μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή των συμπολιτών του παρκάροντας παράνομα, «κλέβοντας» τη σειρά του, κάνοντας καμιά μικροκομπίνα ή ακόμα και ψηφίζοντας «όχι» στο ψευδοδημοψήφισμα.

«ΕΞΥΠΝΟΙ, αντιστασιακοί και ψεκασμένοι» μπορούν να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή όλων μας αν δεν τηρούν τα μέτρα καραντίνας για τον κορονοϊό. Αλλοι δεν άντεχαν να μην πάρουν μέρος σε καρναβάλι. Αλλοι γεμίζουν τις παραλίες λες και βρίσκονταν μια ζωή σε… καραντίνα. Αλλοι επιχειρούν να δουλέψουν στα «κρυφά» φροντιστήρια, γυμναστήρια και άλλες επιχειρήσεις η λειτουργία των οποίων έχει απαγορευτεί διά νόμου.

ΤΟ ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να μη γίνουμε… Ιταλία. Να μη θρηνούμε κάθε μέρα δεκάδες νεκρούς. Και είναι βέβαιο πως αν, δυστυχώς, εκτροχιαστεί η κατάσταση στη χώρα μας και αυξηθούν τα θύματα, οι πρώτοι που θα βγουν για να καταγγείλουν πως «δεν υπάρχει κράτος» θα είναι αυτοί οι… έξυπνοι, οι αντιστασιακοί και οι ψεκασμένοι.

ΚΡΑΤΟΣ, όμως, υπάρχει. Ναι, αυτό κι αν είναι έκπληξη. Και αυτό αποδεικνύεται από όλα τα μέτρα περιορισμού και προστασίας που έχει λάβει η κυβέρνηση. Πέρα από την «αστυνόμευση» όλων αυτών των μέτρων, ίσως έχει έρθει η ώρα και για κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Η αντιμετώπιση του κορονοϊού και όλη αυτή η ζόρικη περιπέτεια που βιώνουμε να βγάλει και κάτι καλό: Να καταπολεμήσουμε χρόνιες παθογένειες. Να απομονωθούν αυτοί οι «έξυπνοι, οι αντιστασιακοί και οι ψεκασμένοι». Γιατί αυτές οι μικρές μειοψηφίες κρατούσαν πάντοτε τη χώρα στην οπισθοδρόμηση με τις ιδεοληψίες που κουβαλούσαν. Εχει έρθει η ώρα να πάμε μπροστά.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου