Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και είναι πραγματική διπλωματική τραγωδία αν περίμενε κανείς ότι ο Ντ. Τραμπ θα «έλουζε» δημοσίως τον Τ. Ερντογάν για την άφρονα συμπεριφορά του. Ή ότι θα τον έβαζε τιμωρία να γράψει 10 φορές το κοράνι.

ΠΟΙΟΣ μπορεί, όμως, να περίμενε κάτι τέτοιο; Μόνο κάποιος αδαής. Ή… Ή κάποιος που ήταν «στημένος» από πριν, προκειμένου να «αποδείξει» την αποτυχία της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη και ρευστή συγκυρία, κατά την οποία «φλέγεται η Μέση Ανατολή». Κι όμως βρέθηκε ο «χρήσιμος ηλίθιος». Ο οποίος μάλιστα βιάστηκε τόσο πολύ, ώστε δεν σκέφτηκε ότι η «γραμμή» του θα συνέπιπτε σε τέτοιο βαθμό με τη «γραμμή» της Αγκυρας. «Σιώπησε ο Τραμπ», λένε τα φιλοκυβερνητικά μέσα στην Τουρκία, «δεν ανταποκρίθηκε ο Τραμπ, όταν ο Μητσοτάκης κατηγόρησε την Τουρκία», σημειώνουν κάποια άλλα…

ΠΡΙΝ ΚΑΝ ολοκληρωθεί η επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να «πανηγυρίσει» ότι η επίσκεψη «κατέληξε σε πρωτοφανές φιάσκο». Ενώ την επομένη τα στελέχη του ξαμολήθηκαν στα κανάλια, μιλώντας είτε για τον «άφωνο πρωθυπουργό», είτε για τον «κατώτερο των περιστάσεων», είτε για το «καθ’ όλα επικίνδυνο (…) έλλειμμα ηγεσίας», είτε για τον «βουβό κι αμήχανο Μητσοτάκη». Το μένος και η ανευθυνότητα που προδίδει αυτή η συμπεριφορά -πέραν της άγνοιας που προδίδει- προκαλεί εντύπωση, έστω κι αν προέρχεται από ένα κόμμα, το οποίο δεν έχει κρύψει τη διχαστική νοοτροπία του, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του και την παροιμιώδη ανευθυνότητά του.

ΕΚΤΟΣ κι αν η Κουμουνδούρου είχε μάτι και αυτί στην κλειστή σύσκεψη που έγινε. Και… ήξερε. Αλλά δεν ήξερε. Πρόβαλε απλώς την επιθυμία του στην πραγματικότητα. Την επιθυμία του να έχει αποτύχει η συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο! Αν ήξερε, θα ήξερε κι αυτό που λένε οι πληροφορίες. Οτι στην κλειστή συνάντηση που έγινε τέθηκαν με τον πιο άμεσο τρόπο οι «κόκκινες γραμμές» και οι προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κατέστη απολύτως σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα επιτρέψει έρευνες από τουρκικά πλοία νοτίως της Κρήτης στην ψευδο-ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης. Και η αντίδραση του Ντ. Τραμπ κάθε άλλο παρά αρνητική ήταν. Και καλά, η επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν τον άφησε να περιμένει την ολοκλήρωση της επίσκεψης. Δεν τον άφησε να πληροφορηθεί τι πραγματικά συζητήθηκε κεκλεισμένων των θυρών, όπου ως γνωστόν λέγονται τα πιο σημαντικά πράγματα. Δεν άκουσε ούτε τον Τραμπ; Ο οποίος απαντώντας στην ερώτηση του Μ. Ιγνατίου απάντησε εμμέσως αλλά σαφώς: Μιλάμε μαζί του, όταν πρόκειται για τη Λιβύη, μιλάμε με τον πρόεδρο Ερντογάν και μιλάμε και με πολλές άλλες χώρες. Η ερώτηση στην οποία απάντησε ήταν η εξής: «Συμφωνείτε με τις τουρκικές προκλήσεις έναντι της Ελλάδας στην ανατολική Μεσόγειο; Είστε πρόθυμος να μιλήσετε στον φίλο σας τον Ερντογάν, για να σταματήσει;». Δεν το άκουσαν, φταίνε τα «αγγλικούλια» ή δεν κατάλαβαν; Αδιάφορο. Η διεθνοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας και παραβατικότητας έγινε. Κι ας στενοχώρησε την Κουμουνδούρου. Κάτι που επέτεινε η εμβόλιμη και εύστοχη παρέμβαση του Ελληνα πρωθυπουργού στον μονόλογο του Ντ. Τραμπ.

ΤΟ ΠΙΟ πιθανό είναι ότι το άκουσαν, αλλά το αγνόησαν. Γιατί το δόγμα ισχύει: Διαφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Αλλωστε έτσι πορεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο 36%. Απλώς τώρα, μετά την 5ετή περιπέτεια-εμπειρία της χώρας, αυτή η συμπεριφορά οδηγεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ

Δεν πάει και τόσος πολύς καιρός από τότε που ο Α. Τσίπρας βρέθηκε στον Λ. Οίκο και συναντήθηκε με τον Ντ. Τραμπ. Δεν είναι τόσος, ώστε να ξεχαστεί η αξέχαστη κωλοτούμπα του τότε πρωθυπουργού της χώρας μπροστά στα μάτια του Αμερικανού προέδρου, αλλά και της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Αλλωστε, χάρις σε αυτήν την προαποφασισμένη κωλοτούμπα διοργανώθηκε η κοινή συνέντευξη Τύπου Τσίπρα-Τραμπ. Ποιος Αμερικανός πρόεδρος δεν θα ήθελε να ακούσει live έναν πρώην αντιαμερικανό και ούλτρα αριστερό να κάνει δήλωση μετάνοιας; Ουδείς. Κι αυτό το είχε εκμεταλλευτεί ο Τραμπ. Εδωσε την ευκαιρία και σε ζωντανή μετάδοση στον Α. Τσίπρα να πάρει πίσω όσα είχε πει -«μη μας βρει αυτό το κακό (σ.σ. η νίκη του Τραμπ στις εκλογές)- και περί του «διαβολικού Τραμπ». Χωρίς δισταγμό και αιδώ ο τότε πρωθυπουργός είπε: «Η προσέγγιση του (σ.σ. του Τραμπ) στα πράγματα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά είναι για καλό». Και ο μπρουτάλ Τραμπ βρήκε την ευκαιρία -εκτός από την ικανοποίηση που ένιωσε για τη δημόσια «μετάνοια του αριστερού»- να κάνει και χιούμορ. Να προσβάλει στο πρόσωπο του Α. Τσίπρα τη χώρα που εκπροσωπούσε, λέγοντας «μακάρι να το ήξερα αυτό (σ.σ. μη μας βρει αυτό το κακό) πριν την ομιλία μου»… Αυτή η συνάντηση που έγινε τότε δεν ήταν «πρωτοφανές φιάσκο». Ηταν κάτι σαν… θρίαμβος. Μόνο που η σύγκριση είναι καταλυτική. Γι’ αυτό και ο Α. Τσίπρας, με κάθε ευκαιρία, επιβεβαιώνει πως προσπαθεί να αποσείσει από πάνω του ό,τι δικαίως του έχει προσαφθεί και να το προσάψει στον άνθρωπο που τον κέρδισε 4 φορές. Λέγεται, ίσως, και σύμπλεγμα.

Δεν ψηφίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τη συμφωνία που έκανε με τις ΗΠΑ

Η απόφαση στην Κουμουνδούρου θεωρείται σχεδόν ειλημμένη: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία για την αναβάθμιση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. «Ποιο το πρόβλημα;», θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ο οποίος βλέπει τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Και ο όψιμος αντιαμερικανισμός θα μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί στην ανάδρομη πορεία. Υπάρχει όμως ένα… μικρό πρόβλημα: Η συμφωνία που θα πάει προς ψήφιση στη Βουλή έχει γίνει κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη δική του συνάντηση με τον Ντ. Τραμπ… Αλλά επειδή «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει», έχει βρεθεί ήδη, όπως μαθαίνω, και η δικαιολογία για την κωλοτούμπα στην κωλοτούμπα: Ο Τραμπ δεν καταδίκασε την τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή, ούτε το «μνημόνιο» Τουρκίας-Λιβύης…

Η μεγάλη αβάντα του Τραμπ

Οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, αλλά και στη Λιβύη επισκίασαν ευλόγως τα όσα έγιναν κατά την επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Ενα απ’ αυτά ήταν η αναφορά του Αμερικανού προέδρου στην εντυπωσιακή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Μια αναφορά η οποία θεωρείται και ως «νεύμα» για αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα. Η οποία, βέβαια, «πατάει» πλέον και σε υπαρκτές και αρκετά στέρεες βάσεις. Πριν από τις εκλογές το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου ήταν 3,9% και εντός 6 μηνών έπεσε στο 1,20%. Σε αυτές τις συνθήκες η αβάντα του Ντ. Τραμπ είναι μεγάλη και μπορεί να μεταφραστεί σε εκατοντάδες εκατομμύρια…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Γιατί να μην προλάβει ο Α. Τσίπρας να κλείσει το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα και να αντηχήσει ξανά στους δρόμους το «Γιάνκηδες go home»;

2. ΟΥΤΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΟΥΤΙΝ-ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΓΙΝΕ ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ. ΤΙ ΕΓΙΝΕ, Ο ΤΣΑΡΟΣ «ΑΔΕΙΑΣΕ» ΤΟΝ «ΣΟΥΛΤΑΝΟ» Ή ΜΠΑΣ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ 5 ΔΙΣ.;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου