Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Γιατί δεν ήταν μόνο η καταστροφική διαπραγμάτευση Τσίπρα – Βαρουφάκη του πρώτου εξαμήνου του 2015, με το περιβόητο δημοψήφισμα και τα capital controls που κόστισαν στην οικονομία άνω των 100 δισ. ευρώ και έφεραν σκληρά μέτρα ύψους 15 δισ. ευρώ.

Ούτε οι μυστικές κινήσεις για την εκτύπωση εθνικού νομίσματος στη Ρωσία και την έξοδο από το ευρώ. Περισσότερο ήταν ότι το με όλα αυτά που ακολούθησαν, χάθηκαν όλες οι αναπτυξιακές ευκαιρίες και ουσιαστικά πετάχθηκαν στον κάδο των απορριμμάτων σχεδόν 4,5 χρόνια μέχρι να ξαναγυρίσουμε εκεί όπου βρισκόμασταν στο τέλος του 2014.

Δηλαδή σε αναπτυξιακή τροχιά. Επιπλέον, οι ιδεοληπτικές αγκυλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, το χάιδεμα των αφτιών στο κομματικό ακροατήριο του 3% και το βόλεμα ημετέρων, εις βάρος της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, ακόμα και αυτών που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, άφησαν το αποτύπωμά τους σε τομείς, όπως η οικονομία με το φόροι – φόροι – φόροι, η Παιδεία με την κατάργηση της αριστείας, το κράτος με το ξεχαρβάλωμα της δημόσιας διοίκησης, όπως δυστυχώς έδειξε και η τραγωδία στο Μάτι, και η δημόσια ασφάλεια που παραδόθηκε στο έλεος των μπαχαλάκηδων. Η εκλογική επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ. έφερε τα πρώτα άμεσα αποτελέσματα.

Η οικονομία συμμαζεύτηκε, η φορολογία άρχισε να μειώνεται, η διεθνής αξιοπιστία της χώρας ανακτήθηκε, μπαίνουν κανόνες στη δημόσια τάξη για να μην απειλούνται ή ταλαιπωρούνται οι πολλοί από μικρές ομάδες ταραχοποιών που θέλουν να διαφεντεύουν συνοικίες και να βανδαλίζουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Το 2020 θα πρέπει να είναι έτος μεταρρυθμίσεων, προσέλκυσης επενδύσεων, ελαφρύνσεων και περαιτέρω μείωσης της φορολογίας, αλλά και επιβολής της τάξης, με δημοκρατικό τρόπο και χωρίς υπερβολές. Μοναδικά «αγκάθια» οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το μεταναστευτικό, όπου απαιτούνται διπλωματική ευελιξία και ισχυρές συμμαχίες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής