Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΟΙ 288 ψήφοι αποτελούν ρεκόρ. Και δείχνουν το δρόμο στον οποίο πρέπει να κινηθούν τα κόμματα και οι πολιτικοί για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα. Συναίνεση, αυτή είναι η λέξη-κλειδί.

Ο εύκολος δρόμος είναι η στείρα αντιπαράθεση, ο διχασμός και η δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Το έχουμε και στο DNA μας. Κάποτε υπήρχαν τα γαλάζια και τα πράσινα καφενεία. Μόλις πριν από τέσσερα χρόνια φτάσαμε στα άκρα και πάλι. Το παραμύθι έλεγε πως από τη μια ήταν οι αντιμνημονιακοί πατριώτες και από την άλλη οι μνημονιακοί προδότες. Τελικά, όταν εφαρμόστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα το «ναι» και πετάχτηκε στα σκουπίδια το «όχι» του 62%, τότε αποδείχθηκε η απάτη του διχασμού.

ΠΡΕΠΕΙ, όμως, επιτέλους να κοιτάξουμε μπροστά. Να σταματήσουν τα μικροκομματικά παιχνίδια. Να μπει τέλος σε έναν κοινωνικό, ταξικό και οπαδικό αυτοματισμό που γυρίζει τη χώρα πολλά χρόνια πίσω. Δεν έχει νόημα να σφαζόμαστε για το πέναλτι της Κυριακής. Ούτε για τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια στην Αθήνα. Και πολύ περισσότερο πρέπει να σταματήσουν τα κόμματα να στυλώνουν τα πόδια σε οποιαδήποτε πρόταση μόνο και μόνο επειδή προέρχεται από την απέναντι όχθη.

ΔΕΝ ήταν εύκολο, όμως, να φτάσουμε στις 288 ψήφους. Η κυβέρνηση επέδειξε την απαιτούμενη συναίνεση. Ο υπουργός Εσωτερικών, δημιουργώντας τις απαραίτητες συγκλίσεις, ολοκλήρωσε μια μεταρρύθμιση που φάνταζε αδύνατη μόλις πριν από δύο μήνες. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος άκουσε προσεκτικά τις παρατηρήσεις της αντιπολίτευσης, άλλαξε πολλά σημεία της αρχικής πρότασης για την ψήφο των αποδήμων και κατάφερε να λύσει ένα ζήτημα που παρέμενε άλυτο επί δεκαετίες.

ΜΟΝΟ με αυτό τον τρόπο θα καταπολεμήσουμε παθογένειες δεκαετιών. Μόνο έτσι θα αλλάξουν νοοτροπίες που καταδικάζουν τη χώρα και τους πολίτες στη στασιμότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απορρίπτει τις μάχες των κομμάτων, το σκληρό ροκ που «ανεβάζει το πολιτικό θερμόμετρο». Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θέλει να αποκτήσει προσδοκίες για το αύριο. Θέλει να έχει ένα καλύτερο μέλλον, στο οποίο δεν θα επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος.

ΤΟ «μοντέλο Θεοδωρικάκου» αξίζει να μελετηθεί και να υιοθετηθεί από τα κόμματα. Η χώρα έχει μπροστά της πολλές και σημαντικές προκλήσεις. Πρέπει να υλοποιηθούν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες απαιτούν ευρύτατες συναινέσεις τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και στην κοινωνία. Γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Πρέπει όλοι μαζί να δημιουργήσουμε ένα νέο δόγμα στα Ελληνοτουρκικά. Να φτιάξουμε από το μηδέν το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το κράτος να παρέχει υψηλές υπηρεσίες υγείας στους πολίτες. Να κατασκευαστούν εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων και να μπουν λουκέτα στις χωματερές. Να επανεκκινηθεί η πραγματική οικονομία.

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ στο 2020. Δεν γίνεται επειδή χωριζόμαστε στα δύο να μην προχωράει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Αντί να παλεύουμε μεταξύ μας, ας παλέψουμε όλοι μαζί για να φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου