Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η κατάσταση αυτή επιτείνεται όταν ο «αρνούμενος» νιώθει να περιβάλλεται από χαμηλή εκτίμηση ή από το πνιγηρό αίσθημα ότι «μιλάω και δεν με ακούει κανείς». Και, κυρίως, όταν συνειδητοποιεί ότι τέλειωσε η χαρούμενη περίοδος της μυθοποίησής του κι άρχισε η οδυνηρή περίοδος της απομυθοποίησής του.

ΚΑΝΕΝΑΝ -στη δημόσια σφαίρα- δεν ενδιαφέρουν τέτοιες εξατομικευμένες περιπτώσεις. Αλλωστε είναι τόσες πολλές μέσα στη δεκαετία της κρίσης. Ενδιαφέρει, όμως, αν πρόκειται για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος και θεσμικός παράγων είναι και τις πολιτικές εξελίξεις επηρεάζει. Τρεις μήνες στην αντιπολίτευση ο Α. Τσίπρας αρνείται να δει σε ποια πραγματική κατάσταση βρίσκεται και γιατί έχασε 4 φορές από κάποιον που καταφανώς υποτιμούσε και δεν το έκρυβε. Γι’ αυτό και αποφεύγει τη συζήτηση για τα αίτια της ήττας του. Αρνείται επίσης να καταλάβει ότι ουδέποτε υπήρξε μεγάλος και πραγματικά χαρισματικός ηγέτης. Και ότι ήταν απλώς ο ευνοημένος μιας ανεπανάληπτης συγκυρίας και μιας σπάνιας συνδρομής μοναδικών συμπτώσεων. Ο οποίος φλέρταρε με τον τυχοδιωκτισμό, ρίσκαρε σαν τζογαδόρος και έπαιξε εν ου παικτοίς στο παρασκήνιο. Γι’ αυτό και δεν θέλει τη συζήτηση για το 2015.

ΧΩΡΙΣ το «φωτοστέφανο» του χαρισματικού και δίχως το μύθο του «άχαστου» -που ο ίδιος και το σύστημά του καλλιέργησαν- φαίνεται πόσο λίγος ήταν και είναι. Απαίδευτος, επιφανειακός, χωρίς γνώση, χωρίς ρεαλιστικό όραμα, ημιμαθής, άσχετος με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα και ανίδεος από τη διακυβέρνηση. Ταυτοχρόνως υπήρξε αδίστακτος λαϊκιστής, τοξικός και διχαστικός, μονίμως γοητευμένος από τις μηχανορραφίες και αθεράπευτα νάρκισσος. Η καταφανής άγνοιά του για την οικονομία, σε συνδυασμό με τη γοητεία που του άσκησε ο ναρκισσισμός του Γ. Βαρουφάκη, πρέπει να ήταν ο πραγματικός λόγος για τον οποίο επέλεξε τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο να «διαπραγματευτεί» στην πιο κρίσιμη στιγμή. Και οι δύο είναι από τους ανθρώπινους χαρακτήρες οι οποίοι κάνουν ό,τι κάνουν αγνοώντας τις συνέπειες και με μοναδικό στόχο να τα πουν αυτάρεσκα το βράδυ στο παρεάκι ή στη σύζυγό τους, προκειμένου να τους αποθεώσουν. Μέσα σε μόλις τρεις μήνες ο ίδιος βλέπει ότι μπορεί να συσπειρώσει μόλις το 70% των ψηφοφόρων που του εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους στις 7 Ιουλίου. Οταν την ίδια στιγμή ο αντίπαλος που υποτιμούσε απολαμβάνει πρωτοφανούς δημοτικότητας και το έργο του κρίνεται θετικό από ποσοστό μεγαλύτερο του 60%.

ΚΑΤΑ πάσα πιθανότητα ο Α. Τσίπρας θα κάνει περίπατο στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Και πιθανότατα μερικούς μήνες μετά θα κάνει και «θριαμβευτική» πορεία σε μια μεταγενέστερη εκλογή του από τη μικρή βάση του κόμματός του. Κατά πάσα πιθανότητα χωρίς αντίπαλο. Ομως δεν θα είναι ξανά ποτέ ο ίδιος που φάνηκε ότι είναι όταν άρχισε να ανατέλλει το «άστρο» το 2012.
ΤΟ εντυπωσιακό δεν είναι ότι ίδιος αρνείται να καταλάβει. Το εντυπωσιακό είναι ότι ένα μεγάλο κόμμα -όπως είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ- αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι εξακολουθεί «κρέμεται» από ένα «σβησμένο αστέρι». Και παρασύρεται από τον ηγεμονισμό ενός ανθρώπου, ο οποίος αδυνατεί να παραγάγει πολιτική, αδυνατεί να αντιληφθεί τις ανάγκες του σύγχρονου κόσμου, αδυνατεί να σχεδιάσει μια πολιτική που να απαντά στα προβλήματα και τις ανάγκες, έστω των κοινωνικών τάξεων που θέλει να λέει ότι εκπροσωπεί. Ο οποίος εξαντλείται σε ευφυολογήματα επιπέδου 15μελούς, σε διχαστή συμπεριφορά, σε φτηνούς τακτικισμούς, σε ακατάσχετη κινδυνολογία και σε δολοπλοκίες. Είναι το χθες.

Αντί πολιτικής, πρόταση για «πάρτι»

«Ο Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να μου παραδώσει την εξουσία με πρόωρες εκλογές», είπε σε συνέντευξή του ο Α. Τσίπρας. Κι αν επρόκειτο για μια μύχια επιθυμία, για ένα προσωπικό όνειρο, ουδείς ψόγος. Πρόκειται όμως για δήλωση αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εντυπωσιάζει κατ’ αρχάς η… σεμνότητά του «θα μου παραδώσει». Προκαλούν απορία η μνημειώδης αμεριμνησία και η παντελής έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Ενθουσιάζει όμως η δημοκρατικότητα της προσέγγισης, αφού τουλάχιστον η «παράδοση» θα γίνει μέσω εκλογών. Και συγκινεί η φιλότιμη προσπάθεια να κρατήσει συμπαγές το κόμμα του, μέσω της προσμονής για γρήγορη επιστροφή στη γλυκιά εξουσία. Γιατί αυτή η πολιτικά αφελής ατάκα κρύβει μια «πολιτική». Ο τσαλακωμένος Α. Τσίπρας ξέρει ότι δεν μπορεί να κρατήσει ενωμένο το κόμμα του. Ξέρει ότι η διεύρυνση που επιχειρεί φλερτάρει έντονα με την αποτυχία. Κι αυτά γιατί ξέρει ότι δεν έχει να προτείνει κάτι εναλλακτικό, που να είναι και ρεαλιστικό, καλύτερο και σοβαρά επεξεργασμένο. Δεν έχει πολιτική πρόταση, ούτε άλλο αφήγημα. Παρά μόνο ένα: Μείνετε ενωμένοι σύντροφοι, ελάτε κι εσείς μαζί μας, γιατί σε λίγο καιρό θα κρατάμε ξανά την κουτάλα της εξουσίας. Θα μπορούσε όλο αυτό να ήταν χαριτωμένο και διασκεδαστικό. Αν δεν ήταν μια τραγική ομολογία πολιτικής ανεπάρκειας και απελπισίας. Αλλά και ασφυκτικού αδιεξόδου. Γιατί πρέπει πραγματικά να βρίσκεται κανείς σε τεράστιο αδιέξοδο, ώστε αντί πολιτικής να κάνει πρόταση για πάρτι εξουσίας, χωρίς να διαθέτει ούτε το «σπίτι» ούτε τα «κλειδιά» του ούτε τα «καλούδια» που υπόσχεται.

Mayday για την Προανακριτική

Κρίσιμη είναι η σημερινή συνεδρίαση της Προανακριτικής, καθώς αναμένεται η οριστική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο αίτημα εξαίρεσης των Π. Πολάκη και Δ. Τζανακόπουλου ως μελών της. Η απόφαση της Κουμουνδούρου ήταν η καταγγελία και η αποχώρηση από την Προανακριτική εφόσον περνούσε η εξαίρεση των δύο τέως υπουργών, οι οποίοι αποτελούν μέρος της δικογραφίας και, όπως εκτιμάται, είναι βέβαιη η κλήτευσή τους και ως μαρτύρων. Αλλωστε το σύνθημα το έδωσε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, λέγοντας προς την πλειοψηφία «μην τολμήσετε». Μένει να αποδειχθεί σήμερα αν το σχέδιο-μεθόδευση αποχώρησης από την Προανακριτική θα ολοκληρωθεί ή αν έπιασαν τόπο οι φωνές εκείνων που έλεγαν «αν φύγουμε θα κάνουν πάρτι»…

Βήμα βήμα, αλλά σταθερά

Εξαιρετικά προσεγμένη και προετοιμασμένη αποδεικνύεται η στρατηγική της κυβέρνησης και του υπ. Οικονομικών. Μετά την επιτυχή έξοδο στις αγορές και το αρνητικό επιτόκιο δανεισμού στα 3μηνα ομόλογα, ήρθε η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τον διεθνή οίκο S&P. Οι πληροφορίες λένε ότι ακολουθούν και οι άλλοι οίκοι αξιολόγησης. Αμέσως μετά την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας ήρθε η έγκριση από το Δ.Σ. του ESM για την πρόωρη εξόφληση δανείων από το ΔΝΤ. Μια εξέλιξη η οποία σημαίνει -εκτός των άλλων- μείωση του χρέους, το οποίο καθίσταται έτσι πιο βιώσιμο. Ο αθόρυβος Χρ. Σταϊκούρας, πάντα σε ανοιχτή γραμμή με τον Κ. Μητσοτάκη και μαζί με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, δίνουν καθημερινά δείγματα σοβαρότητας και αποτελεσματικότητας.

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Δεν θέλει μεγάλη ευρηματικότητα ώστε από το Επος του 1940 να κρατήσεις ως μήνυμα τον… εθελοντισμό;

2. ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΣΟΛΑΒΟΥΣΕ ΤΟ «ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ 2015», ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΣΑΝ ΑΡΑΓΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ «ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ»;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου