Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Λίγες ημέρες αργότερα κοινοποιήθηκε μία έρευνα του ΟΟΣΑ που έδειξε ότι οι Ελληνες μαθητές έχουν τις χειρότερες βαθμολογικές επιδόσεις μεταξύ των χωρών του Οργανισμού και είναι ορατός πια ο κίνδυνος το 50% των αποφοίτων Λυκείου να είναι λειτουργικά αναλφάβητοι, χωρίς να κατανοούν βασικές έννοιες της Γραμματικής και των Μαθηματικών.

Οι δύο ειδήσεις μοιάζουν ασύνδετες, όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο: είναι αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας του κράτους. Οι ελλιπείς υπηρεσίες του δημόσιου τομέα στην Παιδεία δημιουργούν πολίτες που υστερούν στην κοινωνία της γνώσης ενώ τα προβλήματα στο ΕΣΥ αποβαίνουν ορισμένες φορές μοιραία, όπως συνέβη με την περίπτωση της άτυχης καθηγήτριας.

Κάτι πρέπει να γίνει και αυτό χωρίς άλλη καθυστέρηση. Οι πολίτες πληρώνουν ακριβά για να συντηρούν τον δημόσιο τομέα, η Ελλάδα έχει φόρους Σουηδίας αλλά με κοινωνικό κράτος Βαλκανίων. Λύση δεν είναι η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή της Υγείας, αν και οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί επιβαρύνονται σημαντικά μέσω των ιδιωτικών δαπανών για φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα, φάρμακα και περίθαλψη. Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα οι ιδιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν περαιτέρω. Λύση, ταυτόχρονα, δεν είναι να «βρέχει» διαρκώς κρατικό χρήμα χωρίς κανείς να γνωρίζει πού πηγαίνουν τα κονδύλια και πού πραγματικά υπάρχουν ανάγκες.

Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι έχουμε πανεπιστημιακές κλινικές, οι οποίες όμως δεν αναλαμβάνουν έκτακτα καρδιοχειρουργικά περιστατικά, πρέπει να προβληματίσει τους πάντες για το πώς είναι δομημένο το σύστημα Υγείας στη χώρα μας. Υπάρχει μία μεγάλη ομάδα μάχιμων ιατρών και νοσηλευτών που δίνουν καθημερινώς αγώνα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κόντρα σε μία οργανωτική δομή που δημιουργεί προβλήματα σε κάθε λύση.

Ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας βρήκε τεράστια προβλήματα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να ζητήσει από όλες τις νοσοκομειακές μονάδες και τα κέντρα υγείας απογραφή ελλείψεων και κενών.
Το επόμενο βήμα είναι επιτέλους να ξεκινήσει η αξιολόγηση σε όλο τον δημόσιο τομέα, όχι ως τιμωρητικό μέσο αλλά για να διαπιστωθούν τα προβλήματα και να αναζητηθούν λύσεις.

Ολοι συμφωνούν ότι χρειαζόμαστε περισσότερους νοσηλευτές και εκπαιδευτικούς, όμως πώς θα γίνει η κατανομή των μελλοντικών προσλήψεων και πώς οι διορισμοί θα έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τους φορολογούμενους που πληρώνουν το μάρμαρο;

Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει την πρωτοβουλία ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα, είναι βέβαιο ότι θα έχει στο πλευρό της τους μάχιμους υπαλλήλους που τιμούν καθημερινώς το ρόλο του κρατικού λειτουργού. Μπορεί να δυσαρεστηθούν κάποιοι εργατοπατέρες που θρέφονται από την αδράνεια, αλλά την ευθύνη διοίκησης την έχουν αναλάβει άλλοι.

Η αξιολόγηση σε Παιδεία, Υγεία και συνολικά Δημόσια Διοίκηση θα ενισχύσει την αυτοπεποίθηση των υπαλλήλων και τελικά θα αποτελέσει την αφορμή για καλύτερες υπηρεσίες και εξοικονόμηση δαπανών για τους φορολογούμενους.

Ο προφητικός Ζολώτας

Τον Μάιο του 1992 ο αείμνηστος Ξενοφών Ζολώτας είχε επισκεφθεί τα γραφεία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» και ως πρώην πρωθυπουργός είχε δώσει μία τετράωρη συνέντευξη για την οικονομία και την πορεία της χώρας. Ο Δημήτρης Στεργίου, διευθυντής σύνταξης του θρυλικού, για την ποιότητα του περιεχομένου του, περιοδικού ανέσυρε χθες αποσπάσματα της συνέντευξης Ζολώτα, τα οποία παραμένουν επίκαιρα. Η σχετική στιχομυθία έχει πολύ ενδιαφέρον: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ: «Κύριε καθηγητά, τέλος Ιανουαρίου 1992, αν θυμάμαι καλά, είχατε πει ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν συνιστά πια μέτρα λιτότητας.

ΞΕΝΟΦΩΝ ΖΟΛΩΤΑΣ: Είπα ότι όπου εφαρμόστηκαν αυτά, απέτυχαν. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μέχρι το 1982, πήγαινε στις υπό ανάπτυξη χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής με την άποψη ότι για να μπορέσει να ορθοποδήσει η οικονομία τους θα έπρεπε να λάβουν μέτρα λιτότητας. Οσον αφορά την ανάπτυξη δεν έλεγε τίποτε. Μετά διαπίστωσαν ότι αυτό ήταν ένας ανόητος μονόδρομος που χειροτέρευε την κατάσταση. Μπορούσες να βρεις ισορροπία διαφορετικά. Εγώ είχα υποστηρίξει διαφορετικές απόψεις ήδη από το 1952, όταν διαφωνούσα με τους Αμερικανούς, που έστελναν εδώ τρόφιμα και άλλα εφόδια, αλλά αδιαφορούσαν για βοήθεια στις επενδύσεις. Πάντως εγώ υποστήριζα πάντοτε ότι έπρεπε να συμβαδίζει η σταθεροποίηση και η ανάπτυξη».

Από την έντυπη έκδοση

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου