Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Όλα ξεκίνησαν όταν η κυβέρνηση αποκάλυψε πως θα δρομολογήσει εξελίξεις στο τηλεοπτικό τοπίο το οποίο ήταν αποφασισμένη να αλλάξει. Με «όπλο» το πόρισμα του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας σύμφωνα με το οποίο η ελληνική αγορά μπορούσε να «σηκώσει» -βάσει οικονομικών μεγεθών- μόλις τέσσερα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια, ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς, ανέλαβε να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της αναδιάταξης αυτής.

«Βόλεψε» και το ότι η Νέα Δημοκρατία δεν συναίνεσε στην συγκρότηση νέου Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου οπότε οι αρμοδιότητες του ΕΣΡ για να προχωρήσει η υπόθεση, έπρεπε να περάσουν στα χέρια του κ. Παππά. Του «υπουργού καναλάρχη» όπως καθιερώθηκε να λέγεται.

Και η υπόθεση παρά την αντίθεση του δημοσιογραφικού κόσμου, προχωρούσε. Η κυβέρνηση μετά την πανηγυρικά μνημονιακή της στροφή, είχε κάτι για να τροφοδοτήσει την αριστερή και αντισυστημική της ρητορική και οι πολίτες από την άλλη έβλεπαν πως τα «συμφέροντα» για πρώτη φορά στα χρονικά έρχονταν αντιμέτωπα με μία δομημένη πρόταση διαμόρφωσης ενός νέου τηλεοπτικού τοπίου.

Τα κανάλια και οι επίδοξοι καναλάρχες όμως παρά την εκδήλωση ενδιαφέροντος για συμμετοχή στην περιβόητη δημοπρασία εξέφραζαν σε κάθε ευκαιρία τις επιφυλάξεις τους. Είτε με τηλεοπτικά σποτ είτε με προσφυγές, τόσο κατά των ανθυποψηφίων τους, όσο και κατά της ίδιας διαδικασίας. Ο Νίκος Παππάς εμφανιζόταν παντοδύναμος ρυθμιστής.

Τι κι αν συνταγματολόγοι και νομικοί προέβλεπαν πως ο νόμος Παππά θα κριθεί αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ο υπουργός Επικρατείας κόμπαζε πως «το Mega αποτελεί παρελθόν» ενώ δημιουργούσε σύγχυση και προσδοκίες μπερδεύοντας με tweets που δεν έγραφε ο ίδιος και κάνοντας λόγο μία για θεματικές και μία για περιφερειακές άδειες.

Οι τηλεοπτικές άδειες ήταν το στοίχημα του Νίκου Παππά. Το μέσον του για να μπορέσει να καθιερωθεί και εκτός του στενού κύκλου του Αλέξη Τσίπρα και του γραφείου τού πρωθυπουργού. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να δείξει πως δεν είναι μόνο παρασκηνιακός παίκτης και τα όρια του μικροσκοπικού άτυπου γραφείου του ακριβώς μέσα στο πρωθυπουργικό γραφείο ήταν μικρά για να τον χωρέσουν. Ήθελε μία πολιτική επιτυχία.

Και την είχε μέχρι ενός σημείου. Ο -χάρτινος- «πύργος Παππά» άρχισε να καταρρέει με την επιτυχημένη έκβαση του διαγωνισμού. Επιτυχημένου από οικονομικής πλευράς και πλήρως αδιάβλητου. Μετά όμως ήρθαν τα βοσκοτόπια.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είπε στην ΔΕΘ πως τελικά δύο μεγάλοι καναλάρχες πήραν ξανά άδεια, όμως δεν μπορούσε να επισκιάσει τις αποκαλύψεις για τα τρύπια πόθεν έσχες του εργολάβου-κουμπάρου-επίδοξου καναλάρχη Καλογρίτσα. Ήταν στην ίδια συνέντευξη Τύπου που είχε πει το περιβόητο «Αν δείτε τον Παππά, πείτε του ότι δεν θα αποφασίσει αυτός για το αν θα αλλάξει υπουργείο».

Τα πράγματα όμως μέχρι εκείνο το σημείο ήταν ξεκάθαρα. Ο Νίκος Παππάς δόμησε τον διαγωνισμό με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να διευκολυνθεί ο Καλογρίτσας και εν τέλει να πάρει άδεια. Και θα έπαιρνε εάν έβρισε τα χρήματα για την καταβολή της πρώτης δόσης. Το αίτημα για παράταση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στην συγκεκριμένη υπόθεση.

Τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Ο Νίκος Παππάς αποκτούσε δύναμη, αλλά ο πρωθυπουργός ήθελε να κόψει την όρεξη στον οποιονδήποτε ορεγόταν δόξες. Και φυσικά στον ίδιο τον Νίκο Παππά. Οι τόνοι πλέον έχουν πέσει.

Όσο κι αν οι δικαστές «αφουγκράζονται την κοινωνία», όσο κι αν έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις και αυτές αποκαλύπτονται, όσο κι αν παθαίνουν ατυχήματα, η Δικαιοσύνη προχωρά το έργο της και σε πρώτη φάση το Ανώτατο Δικαστήριο έχει κάνει δεκτές τις προσφυγές των καναλιών. Και τότε η αλαζονεία και ο κομπασμός μπήκε κάτω από το χαλί.

Το ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μετά το άλλο εξέφραζε δημοσίως την άποψη πως εάν το ΣτΕ κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά θα είναι μία «ήττα» της κυβέρνησης. Χαρακτηριστικότερη η δήλωση του υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη στον ΣΚΑΪ: «Εάν το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά για τα κανάλια, αυτό θα είναι «ήττα» για την κυβέρνηση».

Προς επίρρωσιν ήρθαν οι δηλώσεις του ίδιου του Νίκου Παππά ο οποίος είπε πως εάν η απόφαση του ΣτΕ δεν είναι υπέρ του νόμου του, δεν θα είναι μια ευχάριστη εξέλιξη για το Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Ό, τι και να λέγεται όμως, ακόμη και οι ήττες λειτουργούν προς όφελος του Αλέξη Τσίπρα. Ο Νίκος Παππάς θα πρέπει να το έχει καταλάβει. Το νέο αφήγημα χτίζεται πάνω στην -ενδεδόμενη- αποτυχία του νόμου Παππά. Δεν αργούμε από τις ημέρες όπου οι ΣΥΡΙΖΑίοι θα διαλαλούν πως πολέμησαν την διαπλοκή στα ΜΜΕ η οποία ωστόσο είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στην Ελλάδα που δεν κατάφεραν να σπάσουν αυτό το απόστημα.

Και αυτό το αφήγημα θα είναι ένα τόσο βολικό όπλο απέναντι στον ορθολογισμό της Νέας Δημοκρατίας, όπως ήταν και η περιβόητη 17ωρη διαπραγμάτευση που στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία γιατί «τουλάχιστον προσπάθησαν». Αλλά ας επανέλθουμε. Όλα λειτουργούν προς όφελος του Αλέξη Τσίπρα.

Γιατί τα παραπάνω θα είναι η ωραιότερη αφορμή για να παροπλίσει τον Νίκο Παππά ο οποίος όχι μόνο θα απομακρυνθεί στο απόγειο της δύναμής του, αλλά αυτό θα έχει γίνει και με μία αποτυχία ενός έργου που μπορεί να είχε την έγκριση του Αλέξη Τσίπρα, αλλά ήταν εξ ολοκλήρου δικό του δημιούργημα.

Όπως ακριβώς παραγκώνισε τον Αλέκοπ Αλαβάνο που τον βοήθησε όσο ελάχιστοι. Όπως παραγκώνισε τον Φώτη Κουβέλη που εξ αιτίας του η χώρα πήγε σε εκλογές. Όπως παραγκώνισε όλη την Αριστερή Πλατφόρμα τον Σεπτέμβριο του 2015 και δημιούργησε έναν προσωποπαγή και αρχηγικό ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που αποδείχθηκε και στο συνέδριο.

Λίγες εβδομάδες μετά λοιπόν ο πρωθυπουργός όχι μόνο δεν θα είναι ηττημένος από την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, αλλά θα έχει το κόμμα ξανά κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του, και φυσικά θα έχει ένα γεμάτο ιδεολογία οπλοστάσιο απέναντι στις κατηγορίες για υπερφολόγηση των Ελλήνων.