Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ειδικά για το ζήτημα του χρέους ενώ ο Ελληνας πρωθυπουργός έπρεπε να αναζητήσει ευρύτερες συμμαχίες σκιαμαχεί πότε με το ΔΝΤ και πότε με την ΕΚΤ ή τη Γερμανία ανάλογα με το πώς κινείται η επικαιρότητα.

Στο πρόσφατο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε το ΔΝΤ για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του και το ταύτισε με τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά την ίδια ώρα το Ταμείο εμφανίζεται από το Μαξίμου ως ο κύριος μοχλός πίεσης προς τους Ευρωπαίους εταίρους για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Η ίδια αντιφατική στάση παρατηρείται και στις σχέσεις με την ΕΚΤ. Ο Ντράγκι σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα «έκλεισε τις τράπεζες» το καλοκαίρι του 2015 αλλά τώρα θα δώσει ανάσες με την ποσοτική χαλάρωση. Αντίστοιχα η Μέρκελ είναι καλή, αλλά δεν την αφήνει ο Σόιμπλε. Οι εχθροί του χθες γίνονται φίλοι σήμερα και ξαναγίνονται αντίπαλοι αύριο.

Η έλλειψη σταθερής γραμμής και κυρίως η αδυναμία της κυβέρνησης να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί με το τρίτο μνημόνιο αποτελεί τη βασικότερη αιτία για την οποία η ελληνική πλευρά δεν έχει καταφέρει να κερδίσει έδαφος στη μάχη για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Το κατάλαβε καλά και ο κ. Τσίπρας στις Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια των επαφών που είχε στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, που εμφανίζεται ως ο πιο θερμός υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων, διέψευσε επισήμως τις διαρροές του Μαξίμου για πρωτοβουλία του Ευρωκοινοβουλίου στο ζήτημα του χρέους.

«Πόρτα» δέχθηκε ο κ. Τσίπρας και από την καγκελάριο Μέρκελ, όπως φάνηκε από τα μετρημένα λόγια του μετά τη χθεσινή συνάντηση.

Πώς όμως μπορεί ο πρωθυπουργός να αποσπάσει υπόσχεση για άμεση ρύθμιση του χρέους όταν έχει δεχθεί ότι οι μακροπρόθεσμες αποφάσεις θα ληφθούν το 2018;

Πώς ζητάει από τον Ντράγκι να εντάξει τη χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που ισοδυναμεί με νέα δάνεια, όταν διαλαλεί ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και η πρώτη αξιολόγηση που θα έκλεινε τον Νοέμβριο του 2015 ολοκληρώνεται ένα χρόνο αργότερα;

Η αλλοπρόσαλλη τακτική του Μαξίμου δεν έχει προκαλέσει απλώς σύγχυση μεταξύ των ξένων «παικτών» στο ζήτημα του χρέους. Οπως προκύπτει από τις άκαρπες συνομιλίες του κ. Τσίπρα οι δανειστές δεν ασχολούνται με το θέμα παραπέμποντας τις αποφάσεις για το μέλλον, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η ελληνική πλευρά.

ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για τον τουρισμό ήταν απογοητευτικά. Τον Αύγουστο, που είναι ο μήνας αιχμής της περιόδου, οι εισπράξεις από ταξιδιωτικές υπηρεσίες μειώθηκαν κατά 9,12% παρά την άνοδο των αφίξεων κατά 1,28%. Η εξέλιξη αυτή δείχνει πρώτον ότι η Ελλάδα δεν προσελκύει επισκέπτες υψηλών εισοδημάτων και δεύτερον ότι υπάρχει «μαύρη» οικονομία στον τουριστικό τομέα με κρατήσεις μέσω διαδικτύου, όπου τα έσοδα μένουν στη χώρα προέλευσης του τουρίστα και όχι στον τόπο διαμονής. Την ώρα που σημειώθηκε ρεκόρ αφίξεων και εσόδων σε Κύπρο και Ισπανία, η Ελλάδα πλήρωσε το μεταναστευτικό και την έλλειψη πολιτικής επενδύσεων στον τουρισμό.

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ

Δεν φτάνει που μεταχειρίσθηκαν κάθε μέσο, ακόμη και τον διασυρμό δικαστή, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στο Μαξίμου θεωρούν ότι θα είναι άσχημο για τη δημοκρατία εάν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά. Μεγάλη ιδέα έχουν για τα κατασκευάσματά τους. Ως αριστεροί θα έπρεπε να θυμούνται τη φράση του Χαρίλαου Φλωράκη ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Αυτό ισχύει και για τους νόμους όταν κρίνονται αντισυνταγματικοί. Το Μαξίμου βρίσκεται σε αδιέξοδο και όχι η δημοκρατία.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου