Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αυτό το δόγμα παραμένει ως σήμερα ακλόνητο. Δεν γυρίζει το κλίμα; Η Οικονομία δεν παίρνει επάνω της. Στα τέσσερα χρόνια που ο Τσακαλώτος εφάρμοσε το σχέδιο -δεν ντράπηκε να το ομολογήσει- εξόντωσης της μεσαίας τάξης για να μαζέψει τα ματωμένα πλεονάσματα -οι ΣΥΡΙΖΑίοι τα έλεγαν έτσι το 2014 αλλά από το 2015 τα βάφτισαν ευγενώς μαξιλάρι- το κλίμα το έφαγε εντελώς ο γάιδαρος. Πέσαμε σε εθνική κατάθλιψη και ο καθένας προσπαθούσε να περισώσει ό,τι μπορούσε για να επιβιώσει.

Είναι τώρα δυο μήνες που η αλλαγή του κλίματος άρχισε να κυκλοφορεί στο δρόμο. Πρώτη φορά παρατηρώ τους συμπολίτες μας πιο χαλαρούς, λιγότερο επιθετικούς, πιο φροντισμένους, σε πλήρη απόρριψη των αμπέχονων και του αφάνα style μαλλί των γυναικών, δηλαδή όσα αποτελούσαν ενός είδους σήμα κατατεθέν συριζαϊκό. Ακόμη και στη Βουλή αν πάτε σήμερα, εκεί που βλέπαμε ενδυματολογικές επιλογές ανάλογες με εκείνες όταν πάμε το Σάββατο στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου, υπερισχύουν οι γραβάτες και τα σακάκια.

Οι πολίτες με μια κυβέρνηση εκδικητική, με πολάκειους τρόπους και συμπεριφορά κυρίτσεια αναγκάζονταν να υιοθετήσουν πρότυπα που «η άρχουσα τάξη της «πρώτης φοράς Αριστερά» παρουσίαζε δίνοντας στη Βουλή την εικόνα εξελιγμένης συγκέντρωσης νεοτρωγλοδυτών.

Τώρα, μετά από δυο μήνες, η όποια αμφιβολία για τη σταθερότητα της νέας κυβέρνησης εξαφανίστηκε. Το πρόγραμμα για να αποκατασταθεί η τάξη στην Ελλάδα που διαταράχθηκε σε όλα τα επίπεδα για τα τεσσεράμισι χρόνια εφαρμόζεται.

Οι πληγές που άνοιξε η άναρχη διακυβέρνηση θα επουλωθούν. Ο Μητσοτάκης δεν είναι πρωθυπουργός γραφείου. Είναι της μάχης και της πράξης. Με τρόπο ήπιο και αποφασιστικό. Βλέπω πόσο ξαφνιάζεται ο Αλέξης Τσίπρας βλέποντας ένα άλλο ύφος από βήματος βουλής.

Ούτε απειλές ούτε φωνές ούτε υπονοούμενα. Καθαρές κουβέντες. Οι πολίτες δηλώνουν ότι δεν το περίμεναν, ότι είναι εντυπωσιασμένοι, ότι ξαφνιάζονται πως γίνονται τόσα πράγματα με γοργούς ρυθμούς μέσα σε εξήντα μέρες.

Πώς τα ονομάσουμε όλα αυτά με δυο λέξεις; Αλλάζει το κλίμα. Επιστρέφουν τα χαμόγελα. Στο περιθώριο η γκρίνια και η μιζέρια. Γιατί μπορεί ακόμη τα οικονομικά μεγέθη να μη άλλαξαν, όμως η αισιοδοξία και η ελπίδα αλλάζουν το κλίμα. Τα άλλα έπονται.

Από την έντυπη έκδοση