Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Η Ελλάδα έχει κάνει δημοσιονομικά βήματα μετά από το 2010 – βήματα που έγιναν με πολύ μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού. Και, τώρα, η κοινωνία προσδοκά ότι θα μπει σε μια εποχή κανονικότητας.

Οι προσδοκίες είναι μεγάλες, αλλά για ακόμα μια φορά υπάρχει ο κίνδυνος να λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο. Και ο ξενοδόχος δεν είναι άλλος από τη διεθνή οικονομική κατάσταση, η οποία δεν φαντάζει ιδιαίτερα ρόδινη αυτή τη στιγμή.

Ο εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησε ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη παράπλευρες απώλειες – και ίσως το πιο ορατό από εμάς «θύμα» είναι η Γερμανία, που αντιμετωπίζει προβλήματα στις εξαγωγές της και αρχίζει να βιώνει υφεσιακές καταστάσεις.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ετοιμάζει ήδη την άμυνα της ευρωζώνης, επιστρέφοντας στην πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι επενδύσεις. Ωστόσο, με τα επιτόκιά της αρνητικά, η Γερμανία δεν έχει τέτοια προβλήματα – στην πραγματικότητα η πολιτική των ΗΠΑ την αναγκάζει να γίνει πιο ανταγωνιστική ώστε να διατηρήσει τον όγκο των εξαγωγών της.

Τι θα σημάνει η προσχώρηση της Γερμανίας σε μια τέτοια πολιτική; Κατά πάσα πιθανότητα, προβλήματα για την υπόλοιπη ευρωζώνη. Αν μάλιστα τα πράγματα εξελιχθούν όπως προβλέπουν αρκετοί ειδικοί -και οδηγηθούμε σε ένα νέο 2008-, τότε όλη η προσπάθεια της Ελλάδας να επανέλθει σε αναπτυξιακό έδαφος θα πάει στράφι.

Το 2009 η Ελλάδα καθυστέρησε να πάρει μέτρα μείωσης του ελλείμματος – και οδηγήθηκε στα Μνημόνια. Το 2019 τι θα μπορούσε να κάνει; Είναι προφανές ότι ο παράγοντας «χρόνος» αποτελεί το κλειδί. Η κυβέρνηση ξεκίνησε με έντονο ρυθμό, αλλά είναι άγνωστος ο χρόνος που διαθέτει για να στείλει τα μηνύματα στις αγορές πως η χώρα μας μεταβάλλεται σε έναν επενδυτικό παράδεισο, από τον οποίο δεν θα πρέπει να λείψουν οι μεγάλοι διεθνείς επενδυτές. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, όλα πρέπει να γίνουν το συντομότερο δυνατόν…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου