Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Μεταπολεμικά, το ακαδημαϊκό άσυλο καταπατήθηκε πρώτη και τελευταία φορά στην αιματοβαμμένη εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του ’73. Οπως είναι γνωστό, εκείνη την εποχή τη χώρα μας εξουσίαζε η χούντα των συνταγματαρχών. Μερικούς μήνες αργότερα, ήταν όλοι τους κρατούμενοι και η δημοκρατία είχε αποκατασταθεί.

Εκτοτε, ήταν η Αστυνομία -και όχι τα τεθωρακισμένα- που έμπαινε σε πανεπιστημιακούς χώρους, με βάση τα προβλεπόμενα κάθε φορά από το νόμο. Η κλήση της ΕΛ.ΑΣ. γινόταν από τον πρύτανη, αλλά το καθεστώς αυτό δεν είχε αποτρέψει την παραβίαση του ασύλου. Οχι πια από τις Ενοπλες Δυνάμεις αλλά από ομάδες φοιτητών ή και εξωφοιτητικών, οι οποίες αρνούνταν την ελευθερία του λόγου σε όσους θεωρούσαν αντιδραστικούς.

Εκεί έγκειται και η ουσία του ασύλου σε καθεστώς δημοκρατίας. Να μην διώκεται, για παράδειγμα, ένας πανεπιστημιακός ή ένας φοιτητής, ο οποίος εκφράζει την άποψη ότι ο καπιταλισμός είναι συνυφασμένος με την κοινωνική αδικία. Αλλά αυτό το έχουν κατακτήσει η πανεπιστημιακή κοινότητα – και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν γίνεται μια κατάληψη σε πανεπιστημιακό χώρο. Οχι με απόφαση μιας γενικής συνέλευσης των φοιτητών ενός τμήματος, αλλά από μία ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν ένα στέκι προκειμένου να διακινούν τις ιδέες τους – και όχι μόνον ιδέες, όπως έχει πολλές φορές αποδειχθεί.

Το ζήτημα του ασύλου, όπως έχει καταλήξει, αφορά ακριβώς αυτό: τη δυνατότητα που δίνει ο νόμος να μπαίνει κάποιος σε έναν πανεπιστημιακό χώρο και να παίζει «φτου ξελεφτερία» με την Αστυνομία, καταπατώντας παράλληλα τα δικαιώματα της φοιτητικής κοινότητας στην ελευθερία του λόγου – ακόμα και στην ελευθερία της κίνησης εντός της «κατάληψης».

Οταν στα συνήθη επεισόδια γύρω από το Πολυτεχνείο βγαίνουν από μέσα ομάδες ανθρώπων με μολότοφ που έχουν κατασκευαστεί στα «εργαστήρια» του ασύλου, υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να κάνει ότι δεν τους βλέπει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου