Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Εδώ και καιρό στο τραπέζι των συζητήσεων είχαν πέσει κάποιες ιδέες όπως το να υπάρχουν περιορισμοί στον αριθμό ακινήτων που μπορεί να μισθώνει ένας ιδιοκτήτης και πόσες ημέρες το χρόνο μπορεί να τα νοικιάζει. Μπορεί η συζήτηση να είχε ξεκινήσει σε λάθος βάση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι καλώς καμωμένα στο σύμπαν των Αirbnb.

ΒΓΗΚΑΝ λοιπόν διάφοροι «ειδικοί» και κατήγγειλαν ως «σοσιαλιστικού τύπου» το υπό συζήτηση ρυθμιστικό πλαίσιο. Αυτό τους έκανε τρομερή εντύπωση. Το γεγονός ότι σχεδόν ένας στους τρεις ιδιοκτήτες που μισθώνει ακίνητο ως Αirbnb δεν το δηλώνει στην εφορία δεν τους έκανε εντύπωση. Γι’ αυτό το γεγονός δεν είπαν κουβέντα. Κι όμως, είναι συγκλονιστικό πως 35.000 από τα 110.000 Αirbnb που υπάρχουν στη χώρα μας φοροδιαφεύγουν. Αυτό είναι το ένα μεγάλο πρόβλημα.

ΤΟ άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η εκτίναξη των ενοικίων σε διάφορες περιοχές είτε στην Αθήνα είτε σε τουριστικούς προορισμούς που διώχνει κόσμο από τα σπίτια που νοίκιαζε με μακροχρόνιες μισθώσεις. Και αυτός ο κόσμος -για να μην ξεχνιόμαστε- ανήκει στη μεσαία τάξη. Στο Βερολίνο, στο Αμστερνταμ, στη Βιέννη, στη Βενετία και στη Βαρκελώνη, που είτε είδη επέβαλαν πλαφόν στις τιμές ενοικίων είτε εξετάζουν τη θέσπιση ενός ρυθμιστικού πλαισίου στη λειτουργία των Αirbnb, δεν νομίζω πως είναι «σοσιαλιστές» ούτε πως κυνηγούν την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η φάση με τα Αirbnb θυμίζει κάτι από το χρηματιστήριο της δεκαετίας του ’90. Τότε, πολλοί πίστευαν πως μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι με μια μετοχή. Είτε ήξερε κάποιος είτε όχι, πόνταρε τα λεφτά του ή ακόμα έπαιρνε και δανεικά για να γίνει… κροίσος μέσα σε λίγες συνεδριάσεις της Σοφοκλέους. Ετσι και τώρα όποιος έχει ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας νομίζει ότι ρίχνοντας ένα βάψιμο και συναρμολογώντας πέντε έπιπλα θα βγάλει λεφτά με τη σέσουλα. Μπορεί και να είναι έτσι. Αλλά μπορεί και όχι. Αυτό θα φανεί μέσα στα επόμενα χρόνια.

ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως σπίτια που δεν είχαν καμία αξία ξαφνικά απέκτησαν και πάλι νόημα για τους ιδιοκτήτες τους. Καλό είναι αυτό. Κανείς δεν πρέπει να δαιμονοποιεί το Αirbnb. Απλά χρειάζεται προσοχή. Γιατί στην ελεύθερη αγορά ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Και ήδη για πρώτη φορά, τουλάχιστον, στην Αθήνα παρουσιάζεται μια μικρή κάμψη τόσο στις κρατήσεις όσο και στις τιμές.

ΤΟ ζήτημα των Αirbnb δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο. Είναι θετικό τόσο για τους ιδιοκτήτες ακινήτων όσο και για τον τουρισμό. Από την άλλη όμως πρέπει να δηλώνονται όλα τα έσοδα. Δεν μπορεί κάποιοι να βγάζουν με τσαμπουκά μαύρο χρήμα. Το αν χρειάζεται ρυθμιστικό πλαίσιο θα φανεί κι αυτό μέσα στα επόμενα χρόνια. Οπως και το αν θα αντέξει η αγορά και δεν θα γίνει άλλη μια φούσκα σαν κι αυτές που έχουμε ζήσει στο παρελθόν.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου