Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΤΙ ειρωνεία! Μετά την ήττα των δέκα μονάδων στις ευρωεκλογές, ξαφνικά ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του εκδηλώνουν την… αγάπη τους για όσους πολέμησαν με σθένος και με κάθε μέσο κατά τη διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησής τους.

ΗΤΑΝ οι ίδιοι οι οποίοι -όταν ψήφιζαν τα επώδυνα μέτρα του Μνημονίου που είχαν υπογράψει- δήλωναν περιχαρείς πως «είναι συνειδητή η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης». Το είχαν ομολογήσει πως αν δεν «ξεζούμιζαν» τη μεσαία τάξη δεν θα πετύχαιναν τα «ματωμένα υπερπλεονάσματα», τα οποία κατήγγελλαν όταν στο παρελθόν υποδύονταν τους αντιμνημονιακούς. Ηταν οι ίδιοι που ενώ είχαν αυξήσει υπέρμετρα τις εισφορές των επαγγελματιών, ισχυρίζονταν πως τους… αποθέωναν στο δρόμο! H κοροϊδία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη καθώς στις «παροχές» που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός περιλαμβάνονται και φοροελαφρύνσεις που καταργήθηκαν από την κυβέρνησή του μόλις την προηγούμενη Παρασκευή στο Κοινοβούλιο.

ΚΑΙ ξαφνικά ο Αλέξης Τσίπρας, με προκλητικό θράσος, υπόσχεται και επενδύσεις. Πού ήταν ο πρωθυπουργός όταν ο σύμβουλός του στο Μαξίμου βροντοφώναζε «να πάνε στα… τσακίδια οι επενδυτές»; Οταν η κυβέρνησή του μπλόκαρε το πρότζεκτ του Ελληνικού βάζοντας κρατικές υπηρεσίες να «ανακαλύψουν» σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα πριν καν ξεκινήσουν τα έργα; Οταν το δασαρχείο «ανακάλυπτε» δασική έκταση στο τσιμεντένιο παλαιό αεροδρόμιο; Οταν έβαζε με κάθε τρόπο εμπόδια στην επένδυση των ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική; Οταν διάφοροι υπουργοί και βουλευτάδες κατήγγελλαν κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία; Οταν το οικονομικό επιτελείο μείωνε διαρκώς το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους;

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως πρώτη προτεραιότητα τις ιδεοληψίες του κόμματος και όχι αυτά που πραγματικά έπρεπε να γίνουν για να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Στους 53 μήνες διακυβέρνησης η πλειονότητα της κοινωνίας που είχε υποφέρει από τα δυο πρώτα Μνημόνια φτωχοποιήθηκε ακόμα περισσότερο. Και έδωσαν κάποια ψίχουλα με τη μορφή επιδομάτων για να επιδείξουν το «απαραίτητο» κοινωνικό πρόσωπο.

ΤΩΡΑ πια είναι πολύ αργά για… δάκρυα. Τώρα πια κανείς δεν μπορεί να πιστέψει τον Αλέξη Τσίπρα όταν υπόσχεται ότι θα στηρίξει τον ιδιωτικό τομέα, τη μεσαία τάξη και τις επενδύσεις. Μέχρι το βράδυ της 26ης Μαΐου, που έχασε με δέκα μονάδες, δεν είχε πει ούτε μια κουβέντα για την παραγωγική Ελλάδα. Δεν είχε πει μια κουβέντα για όσους πλήρωσαν το λογαριασμό της αποτυχημένης πολιτικής του. Ακόμα και τώρα, προφανώς, δεν πιστεύει όσα λέει. Απλά είναι αναγκασμένος να τα υποσχεθεί προσπαθώντας να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται από τα εκλογικά ποσοστά του. Αλλά ξαναζεσταμένος… σανός δεν τρώγεται!

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου