Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο συνυποψήφιος του Α. Τσίπρα για το Νόμπελ Ειρήνης μίλησε ανερυθρίαστα για «Μακεδονο-ελληνική συμφωνία» και η Αγκυρα έσπευσε να πανηγυρίσει για τη «Μακεδονία», διαψεύδοντας οικτρά τις επιπόλαιες εκτιμήσεις των «προθύμων», ότι δήθεν η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ θα… ενίσχυε τη θέση της Ελλάδας.

ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ώρες αποδείχθηκε τι ψήφισε «στα τυφλά» η ετερόκλητη «πλειοψηφία των 153»: Μια ετεροβαρή συμφωνία υπέρ της ΠΓΔΜ, στην οποία παρέχεται η δυνατότητα να ΜΗΝ δεσμεύεται τουλάχιστον μέχρι την ένταξή της στο ΝΑΤΟ -ενόσω η Ελλάδα είναι «δεμένη χειροπόδαρα»-, μια συμφωνία που ΔΕΝ είναι erga omnes και μια συμφωνία που έδωσε ήδη τη δυνατότητα -μέσω της γλώσσας και της εθνότητας, που παραχωρήθηκαν στο «μακεδονικό λαό»- να ξεπεταχτούν οι πρώτες μειονοτικές αξιώσεις. Η αντίδραση του «Ουράνιου Τόξου» είναι χαρακτηριστική. Την ίδια ώρα επικρατεί ένα χάος με τα εμπορικά σήματα, με εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν στα προϊόντα τους τους όρους «μακεδονικός»-«μακεδονικό» να μην ξέρουν τι να κάνουν.

ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ, από την πρώτη στιγμή μετά την κύρωση της συμφωνίας, ότι η ΠΓΔΜ δεν έχει καμία διάθεση να τηρήσει ούτε καν τις Πρέσπες. Πόσω μάλλον αν μετά τις επικείμενες εκλογές στη γειτονική χώρα επικρατήσουν «κάποιος Γκρουέφσκι» ή το VMRO. Η ελληνική πλευρά παραμένει εντελώς ακατοχύρωτη, με μόνο όπλο πια να μπλοκάρει σε αρκετά χρόνια την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. Ομως ο Α. Τσίπρας και η «παρέα των προθύμων» που υλοποίησαν αμελλητί τα κελεύσματα των ΗΠΑ και της Ε.Ε. ξέρουν ότι δεν θα είναι εκείνοι που θα κληθούν να διαχειριστούν τα τεράστια και επικίνδυνα κενά που δημιουργεί η ετεροβαρής συμφωνία των Πρεσπών.

Η «ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ» της κυβέρνησης εξαντλείται, μετά την ολοκλήρωση του «συμβολαίου», στο να εργαλειοποιήσει τις Πρέσπες στο εσωτερικό πολιτικό παίγνιο. Στο Μ. Μαξίμου βρίσκονται πάνω στο τραπέζι μεγαλόπνοα σχέδια -επί χάρτου-για την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Αγνοώντας ότι οι μεγάλη πλειοψηφία και των κεντροαριστερών ψηφοφόρων και οι επίσημες πολιτικές εκφράσεις τους απορρίπτουν κατηγορηματικά την «επιτυχία» της κυβέρνησης. Αντιθέτως τείνουν ευήκοον ους μεμονωμένοι γυρολόγοι της πολιτικής, οι οποίοι εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκονται στα αζήτητα, δίχως να εκφράζουν απολύτως τίποτα.

Ολα δείχνουν ότι για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση, που ασχολείται κατά 90% με την επικοινωνία και την προπαγάνδα και μόλις κατά 10% με το καθήκον της διακυβέρνησης, έχει ραντεβού με την οδυνηρή έκπληξη που συνήθως δημιουργεί η εικονική πραγματικότητα. Κατάφερε να απομονωθεί οριστικά και αμετάκλητα απ’ όλες τις δυνάμεις του Κέντρου (από το ΚΙΝ.ΑΛ. έως τον Β. Λεβέντη), νομίζοντας ότι μπορεί να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό με Ραγκούσηδες, Μπίστηδες, Μαραντζίδηδες, Θεοχαρόπουλους και Παπαχριστόπουλους. Με πιο «ισχυρή» προσδοκία τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος δεν δίστασε, παραμονές των εκλογών του 2015, να κατέβει με το ΚΙΔΗΣΟ, εισπράττοντας τη μεγαλειώδη αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος.

Το «μίγμα ΣΥΡΙΖΑ»

Με τη συμπλήρωση 4 χρόνων στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ έσπασε κάθε ρεκόρ μακροβιότητας μνημονιακής κυβέρνησης. Μια μεγάλη διαδρομή, με «κορυφαίους» μνημειώδεις σταθμούς: Πρέσπες – Capital controls -3ο Μνημόνιο – «Περήφανη διαπραγμάτευση» κόστους 100 δισ. – Δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια – Μάτι – Μάνδρα – Μόρια -Ρασπούτιν – Ελεύθερος ο δολοφόνος του Φύσσα και η Χ.Α. – Νόμος Παρασκευόπουλου κι εκδρομές Κουφοντίνα – Μπαχαλοποίηση Παιδείας και Υγείας.

Δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό που έκανε ο Α. Τσίπρας. Χρειάστηκαν πολλά. Κυρίως όμως δυο πράγματα: 1. Η σκανδαλώδης εύνοια του ξένου παράγοντα, ο οποίος βρήκε το καλύτερο delivery boy και 2. Η «σύναξη των ανεύθυνων και των ιδιοτελών». Η αβάντα των ΗΠΑ και της Α. Μέρκελ δεν χρειάζεται την παραμικρή επεξήγηση. Είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Η «σύναξη» όμως είναι λίγο πιο σύνθετη υπόθεση. Βρέθηκαν μαζί -έγινε ένα είδος «συνωστισμού» στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ- αποτυχημένοι κι απελπισμένοι πολίτες, αφελείς κουτοπόνηροι, ιδιοτελείς συμφεροντολόγοι, φιλοχρήματοι τυχοδιώκτες και πάρα πολλοί με το σύνδρομο του Ιζνογούντ: Ηθελαν απλώς να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη.

Το «μίγμα» της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού πέτυχε. Βρήκε γόνιμο έδαφος σε μια κοινωνία η οποία δεν απαρτίζεται από κάποιον «περιούσιο λαό». Ούτε από καλλιεργημένους και ευφυείς πολίτες. Αλλά από οπαδούς του δόγματος «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Και έτσι ο Α. Τσίπρας έγινε ο μακροβιότερος μνημονιακός πρωθυπουργός, με τις πλάτες της Χ.Α.

Ο αξεπέραστος γιατρός

Παραδέχθηκε ότι στις επόμενες εκλογές θα κατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφισε υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά ο Π. Καμμένος δεν τον διέγραψε, όπως έκανε με άλλους βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. Σε ανταπόδοση έδωσε στον πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ.… διορία ως την… Τετάρτη να βρει κάποιον να τον αντικαταστήσει, ώστε ο Π. Καμμένος να παραμείνει αρχηγός κόμματος, με όσα -πολλά- προνόμια συνεπάγεται αυτό.

Τόσο… ολιγοήμερος …δανεισμός βουλευτή δεν έχει υπάρξει ποτέ. Βέβαια ο γιατρός, που έχει κάνει ήδη πολιτική περατζάδα από ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΔΗ.ΚΙ.-ΑΝ.ΕΛ. και τώρα πάει ΣΥΡΙΖΑ και είναι διαπρύσιος πολέμιος της «διαφθοράς και της διαπλοκής», δεν κάνει κάτι που να παραπέμπει σε πολιτική συναλλαγή. Συνεχίζει απτόητος και αγέρωχος το δρόμο που βαδίζει εδώ και χρόνια ο Θ. Παπαχριστόπουλος.

«Πετσίτιδα» στο Μαξίμου

Μεγάλη ανησυχία έχουν προκαλέσει στο Μ. Μαξίμου οι πληροφορίες ότι ο «Μανόλης του Παππά», κατά κόσμον Μ. Πετσίτης, βρίσκεται ήδη στο στόχαστρο εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών. Ο κλοιός γύρω από το σερβιτόρο που έγινε «μεγαλοπαράγων» εντός 2 ετών έχει σφίξει πολύ, όπως αναφέρουν δικαστικές πηγές. Κι όπως φαίνεται δεν είναι μόνο η ΔΕΠΑ.

Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για «πολυσχιδή μεσολαβητική δραστηριότητα» του «Μανόλο». Εύλογη λοιπόν η ανησυχία στο Μ. Μαξίμου. Καθώς αρκετοί γνωρίζουν ότι οι επαφές του εξαφανισμένου Μ. Πετσίτη δεν εξαντλούνται στον Ν. Παππά.

Προεδρικές αποδοκιμασίες

Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνουν οι αποδοκιμασίες έξω από τα σπίτια βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως στη Β. Ελλάδα. Χθες όμως οι αποδοκιμασίες για τη συμφωνία των Πρεσπών έφτασαν έξω από το Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρίστατο σε εκδήλωση για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Εστω κι αν ο Π. Παυλόπουλος έχει επιλέξει τη σιωπή για όλα όσα συνέβησαν με την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, είναι μεγάλο λάθος να στοχοποιείται ο θεσμός.

Οπως μεγάλο λάθος είναι ό,τι συνέβη το 2011 με τον Κ. Παπούλια. Δεν πρέπει να υπάρξουν άλλες Θ. Φωτίου που να πουν, όπως είχε πει η υπουργός όταν ο Α. Γεωργιάδης είχε πέσει θύμα βίας, «και ο Αδωνις προκαλεί»…

Απορίες

1. Αληθεύει ότι ο Ζάεφ σκέπτεται να τα παρατήσει, αφότου η αοιδός Σαμίου του είπε «η χώρα σας τώρα λέγεται Βόρεια Μακεδονία!»;

2. Δηλαδή Πολάκη το πλαστό πτυχίο μετράει πιο πολύ πχ από ένα PHD για την ανάληψη της διοίκησης δημοσίου νοσοκομείου;

3. Είναι πράγματι τόσο απογοητευτικές οι πρώτες δημοσκοπήσεις για τον Ν. Ηλιόπουλο στο Δήμο Αθηναίων; Ούτε καν στο δεύτερο γύρο;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]