Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Στην σημερινή στήλη δεν θα ασχοληθούμε με τα υπό διάλυση κόμματα αλλά με το ΚΙΝΑΛ και την περίπτωση του Θανάση Θεοχαρόπουλου, προέδρου της ΔΗΜΑΡ.

Ο κ. Θεοχαρόπουλος διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα γιατί τάχθηκε υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών την ώρα που το ΚΙΝΑΛ είχε αποφασίσει πως θα ψηφίσει «όχι». Το ξεστράτισμά του από την κομματική γραμμή τον έφερε εκτός ΚΟ και ο ίδιος παραμένει βουλευτής και συντάσσεται με το μέτωπο των αδέσποτων που θα στηρίξουν την συμφωνία των Πρεσπών ακόμα κι αν σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις 7 στους 10 Έλληνες είναι ενάντια σε αυτήν.

Ο κ. Θεοχαρόπουλος γνωρίζει πλήρως την θέση του. Γίνεται πρόθυμο δεκανίκι στήριξης ενός πρωθυπουργού ο οποίος έχει χάσει τυπικά την δεδηλωμένη και στηρίζεται από άστεγους οι οποίοι κατέχουν υπουργικές θέσεις ή θέλουν να εκλεγούν ξανά.

Προς Θεού δεν λέμε πως ο κ. Θεοχαρόπουλος πήρε ανταλλάγματα για αυτήν του την στάση. Παρακολουθώντας τον αντιλαμβάνεται κανείς πως η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι καθήκον του και αυτό τον τιμά. Προκύπτει, όμως για τον κ. Θεοχαρόπουλο και τους λοιπούς ανεξάρτητους πλέον βουλευτές ένα ζήτημα: Γιατί δεν παραδίδουν τις έδρες τους;

Οι κανόνες της Βουλής μπορεί να τους επιτρέπουν να τις διατηρήσουν αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουν καλά πως χωρίς τις κομματικές στέγες δεν θα πετύχαιναν να εκλεγούν βουλευτές.

Την Δευτέρα η ΔΗΜΑΡ έβγαλε μία ανακοίνωση στην οποία τονιζόταν πως το κόμμα είναι έκπληκτο για την απαίτηση να παραδοθεί η έδρα μετά την διαγραφή του κ. Θεοχαρόπουλου. Στην ανακοίνωση τονίζεται επίσης πως «η παρουσία του Θανάση Θεοχαρόπουλου στη Βουλή είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας των κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για την κοινή εκλογική κάθοδο το 2015».

Όντως και μάλιστα χωρίς την ύπαρξη αυτής της συνεργασίας η ΔΗΜΑΡ θα ήταν ακόμα στο 0,48% που έλαβε τον Ιανουάριο του 2015 και κατ επέκταση θα ήταν εκτός Βουλής.

Με αυτό το δεδομένο λοιπόν τόσο ο κ. Θεοχαρόπουλος όσο και οι υπόλοιποι βουλευτές χωρίς στέγη δεν νομιμοποιούνται να αλλάξουν τους συσχετισμούς σε μία τόσο σημαντική ψηφοφορία η οποία καθορίζει ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα το Σκοπιανό που όπως δείχνουν τα συλλαλητήρια είναι άκρως σημαντικά για τον ελληνικό λαό.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιος είναι ο Θεοχαρόπουλος, ο Δανέλλης και οι λοιποί που πηγαίνουν ενάντια στην λαϊκή βούληση;

ΥΓ. Μετά από επικοινωνία από την ΔΗΜΑΡ και συγκεκριμένα με τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος, Γιάννη Αργυρό, διευκρινίζονται τα εξής:

Το ποσοστό που έλαβε η ΔΗΜΑΡ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ήταν υπό την προεδρία του κ. Φώτη Κουβέλη, ενώ διευκρινίζεται πως τότε το ΠΑΣΟΚ δεν είχε εκλέξει βουλευτή επικρατείας κάτι το οποίο συνέβη τον Σεπτέμβριο.

Παράλληλα τονίζεται πως κατά τις διεργασίες συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ η ΔΗΜΑΡ είχε εκφράσει την επιθυμία ο κ. Θεοχαρόπουλος να βρίσκεται σε ψηφοδέλτιο οποιασδήποτε περιφέρειας.

Επίσης, εκφράζεται η αντίθεση με την άποψη πως η ψήφος στην συμφωνία των Πρεσπών είναι ψήφος στην κυβέρνηση, αφού ο κ. Θεοχαρόπουλος δεν έχει ψηφίσει κανένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης και δεν έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr