Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Το ζοφερό -για την κυβέρνηση- ενδεχόμενο η συμφωνία των Πρεσπών να μη συγκεντρώσει 151 θετικές ψήφους γίνεται πιο πιθανό και φέρνει σε πραγματική απελπισία το Μ. Μαξίμου. Εκεί που η «πλειοψηφία των Πρεσπών» περιγραφόταν, με περισσή αλαζονεία και σιγουριά, ως μια «άνετη πλειοψηφία», τώρα στοιχειώνει τις νύχτες του Μαξίμου.

ΟΙ ΕΠΙΤΕΛΕΙΣ του πρωθυπουργού και ο ίδιος διαπιστώνουν ότι μια σειρά άστοχων και αντιδημοκρατικών χειρισμών «κατάφεραν» να συρρικνώσουν δραματικά την πλειοψηφία, που κάποια στιγμή υπήρχε και ήταν και σχετικά «άνετη», αγγίζοντας τις 154-155 ψήφους. Τώρα το Μ. Μαξίμου παλεύει με τον «εφιάλτη του 149». Καθοριστικό ρόλο έπαιξε ότι η πολιτική αφέλεια και αλαζονεία της κυβέρνησης επέτρεψε να ταυτιστούν ουσιαστικά οι δύο ψηφοφορίες, με αποτέλεσμα η οριακή και πολιτικά διάτρητη εξασφάλιση της ψήφου εμπιστοσύνης να επηρεάσει αρνητικά την πλειοψηφία των Πρεσπών.

ΔΥΟ ΗΤΑΝ τα κρίσιμα λάθη: η εξώθηση προς «αποστασία» του Σπ. Δανέλλη και το άγαρμπα σκηνοθετημένο διαζύγιο με τον Π. Καμμένο. Ασφαλώς, το σημαντικότερο ήταν η ευθεία πρόκληση προς το Ποτάμι διά της υφαρπαγής του Σπ. Δανέλλη, η οποία οδήγησε την κρίσιμη τριάδα Θεοδωράκη – Μαυρωτά – Λυκούδη σε «δεύτερες σκέψεις». Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες που υπάρχουν, οι «τρεις», που εξακολουθούν να συμφωνούν ότι υπερέχουν τα θετικά της συμφωνίας των Πρεσπών, προσανατολίζονται να απέχουν από την ψηφοφορία για την κύρωση της επίμαχης συμφωνίας. Αν συμβεί αυτό, τότε τα αποτελέσματα για τον Α. Τσίπρα και την ετερόκλητη νέα κυβέρνησή του θα είναι ολέθρια. Καθώς είναι σχεδόν αδύνατον χωρίς τις ψήφους των «τριών» η συμφωνία των Πρεσπών να συγκεντρώσει 151 ψήφους. Οπότε, το τεράστιο δίλημμα της κυβέρνησης είναι αν θα θεωρήσει κυρωμένη μια συμφωνία για ένα μείζονος σημασίας εθνικό θέμα με το μειοψηφικό π.χ. 149. Τυπικά, βάσει του Κανονισμού της Βουλής, έχει τη δυνατότητα, καθώς απαιτείται πλειοψηφία επί των παρόντων. Ομως, δημιουργείται μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα. Οχι μόνο γιατί ο ίδιος ο Α. Τσίπρας πολύ πρόσφατα δεσμεύτηκε πως απαιτείται πλειοψηφία από 151 και πάνω για να είναι πολιτικά ευσταθής η κύρωση, αλλά και γιατί είναι αβέβαιο πόσο «έγκυρη» πολιτικά θα θεωρήσει ο «ξένος παράγων» μια «κολοβή κύρωση». Η οποία, ως τέτοια, είναι πιο εκτεθειμένη σε εκ των υστέρων αμφισβητήσεις.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μπορεί να υπολογίζει, πέραν των 145 ψήφων που διαθέτει, στις ψήφους των Ε. Κουντουρά, Θ. Παπαχριστόπουλου, Κ. Παπακώστα και Σπ. Δανέλλη. Οι Β. Κόκκαλης και Κ. Ζουράρις, οι οποίοι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, έχουν δεσμευτεί ότι δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών. Ουδείς μπορεί να «δέσει κόμπο» τη δέσμευσή τους μέχρι τη στιγμή της ψηφοφορίας. Ωστόσο, αν τηρήσουν τη δέσμευσή τους και εφόσον οι «τρεις» του Ποταμιού δεν επιστρέψουν στην αρχική θέση της υπερψήφισης, τότε η ούτως ή άλλως εξασθενημένη κυβέρνηση θα βρεθεί στον αέρα κι ας έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης. Και έχοντας απέναντί της μια ακόμα πιο θυμωμένη κοινωνία, η οποία, εκτός από τη βαθιά διαφωνία της με τις Πρέσπες, θα πρέπει να ανεχθεί (;) την ενδεχόμενη μειοψηφική κύρωσή της…

«Παραίτηση κλάψα»

Εχουν περάσει μόλις τέσσερις μέρες από την ημέρα που ο Α. Τσίπρας είπε, μετά τη συνάντησή του με τον Π. Καμμένο, ότι κάνει αποδεκτή την παραίτησή του, όπως θα κάνει «και με όποια άλλη παραίτηση του υποβληθεί». Δεν είναι εκπλήσσει το ψεύδος και η ανακολουθία του Α. Τσίπρα, ο οποίος χθες… δεν έκανε δεκτή την παραίτηση της Κ. Παπακώστα. Ο κ. Τσίπρας έχει ήδη καταγραφεί στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που ψεύδεται με τη μεγαλύτερη άνεση και συχνότητα από οποιονδήποτε άλλον. Και βέβαια δεν έκανε αποδεκτή την παραίτηση της κ. Παπακώστα. Και βέβαια δεν διακινδύνευσε να μείνει με 150, μετά το όργιο παρασκηνιακών συναλλαγών που έχει κάνει για να παραμείνει μερικές εβδομάδες ακόμα στην εξουσία. Ομως, ούτε η πρόθυμη υπαναχώρηση της Κ. Παπακώστα από την παραίτησή της εκπλήσσει. Τόσο «κόπο» και «σκόντο» έχει κάνει για να κάτσει σε υπουργική καρέκλα. Εκπλήσσει όμως η έμμεση αλλά κυνική ομολογία της ότι της άρκεσε ένα καθησυχαστικό χάδι στον ώμο από τον Α. Τσίπρα, για να «ησυχάσουν» η… ταραγμένη συνείδησή της και η θιγμένη αξιοπρέπειά της. Οδηγήθηκε στην «παραίτηση», λέει, λόγω των όσων ακούστηκαν περί συναλλαγής -περιλαμβανομένων και οικονομικών ανταλλαγμάτων- και αμαυρώνουν την «ανιδιοτέλεια» και τον «πατριωτισμό» της. Αν κάποιος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και νιώθει «καθαρός», δεν παραιτείται. Μένει και μάχεται. Και -πολύ περισσότερο- δεν παραιτείται και μετά… ξεπαραιτείται.

Φόβος του Μαξίμου για το συλλαλητήριο

Τον Φεβρουάριο του 2018 η κυβέρνηση αναγκάστηκε να «βγάλει» άρον-άρον την ερασιτεχνική σκευωρία της Novartis για να αλλάξει την ατζέντα. Τα τότε ογκώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας για το Σκοπιανό αποτέλεσαν το πρώτο πολύ ισχυρό τράνταγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Τώρα οι αντιπερισπασμοί και οι συναλλαγές της κυβέρνησης έχουν εξαντληθεί. Και το ενδεχόμενο ενός νέου μεγάλου συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα, χρονικά κοντά στην προσπάθεια κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών, προκαλεί μεγάλη ανησυχία στο Μ. Μαξίμου. Το οποίο, βεβαίως, προσμετρά το αυξανόμενο κοινωνικό και πολιτικό κόστος, που καταγράφεται άλλωστε και στις νεότερες δημοσκοπήσεις. Πιο πολύ όμως ανησυχεί μήπως το συλλαλητήριο της Κυριακής στις 14.00 είναι τόσο μεγάλο, ώστε να επηρεαστούν βουλευτές οι οποίοι, ενώ έχουν διαφωνήσει με τις Πρέσπες, εμφανίζονται πρόθυμοι να βάλουν πλάτη. Ο φόβος του αφορά κυρίως κάποιους από τους βουλευτές που προέρχονται από τους ΑΝ.ΕΛ. Ισως έχει «ιδιαίτερους λόγους» το επιτελείο του Α. Τσίπρα να ανησυχεί και να φοβάται το συλλαλητήριο. Αλλωστε, «όσα ξέρει ο νοικοκύρης»…

Μεταγραφή Νικολόπουλου στον Λεβέντη

Η μεταγραφή του Ν. Νικολόπουλου στην Ενωση Κεντρώων θεωρείται, σύμφωνα με πληροφορίες, «κλεισμένη». Και είναι πλέον θέμα ελάχιστων ημερών να ανακοινωθεί και επισήμως. Ο άλλοτε βουλευτής της Ν.Δ. και πρώην συνοδοιπόρος του Π. Καμμένου στους ΑΝ.ΕΛ. βρήκε την ευκαιρία «τώρα που γυρίζει» και «χώνεται» στο κόμμα του Β. Λεβέντη, την ώρα που η Ενωση Κεντρώων κινδυνεύει χωρίς Κ.Ο. και επομένως τον έχει ανάγκη. Ο Ν. Νικολόπουλος προφανώς εκτιμά ότι η Ε.Κ. έχει πιθανότητες να μπει ξανά στη Βουλή και σπεύδει.

Κάποιοι όμως λένε πως ο Αχαιός πολιτικός θέλει να το έχει… δίπορτο. Κι έτσι, εκτός από την ένταξή του στην Ε.Κ., σχεδιάζει και τη διεκδίκηση του Δήμου Πατρέων. Κι ό,τι κάτσει…

Απορίες

1. Από πότε αφισοκολλητές συλλαμβάνουν αφισοκολλητές; Πού πήγαν η συναδελφική αλληλεγγύη και οι «κοινοί αγώνες»;

2. Ο Καραγιαννίδης, που δηλώνει «υπερήφανος για το ΕΑΜ», είναι εξίσου περήφανος και για τις κυρίες Κουντουρά και Παπακώστα;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]